- Һасан-һүсән
- 28 Сәуір, 2016
«Апа, қеримаңа»
Гүлчимән бийил 1-синипқа бариду. У интайин әқиллик қиз.
Гүлчимән чирайлиқ кийингән натонуш бир аялниң қолидики күн нурида чақнап турған сумкисини көрүп, анисиға мураҗиәт қилди:Апа, әву аялниң қолидики сумкини көрүватамсиз? Һә, көрүватимән, қизим. Апа, мән чоң болғанда, сизгә әшундақ сумка елип беримән. Ағзиңизға яғ, мурадиңизға йетиң, қизим. Уларниң алдида бир момай хелила йоған сумкини көтирип, таяқ тайинип, аста кетип баратти. Гүлчимән уни көргәндә ичи ағрип кәтти. Апа, әву момайниң қолидики сумкисини көтирип, өйигә апирип берәйличу. Мәнму шуни ойлап келивататтим, мениң зерәк қизим. Улар момайниң алдиға кәлди: Әссалам, чоң апа! Қолуңиздики сумка хелә еғир охшимамду? Маңа бәрсилә, мән көтирип өйлиригә апирип берәй, — деди Гүлчимәнниң аписи. Хелила қерилиқ йетип қалған момай бу көйүмчан аялниң чирайиға бираз сәп селип қарап турдидә, андин сориди: Балам, кимниң қизисән? Әву мәктәпниң кәйнидики Сейитахунниң келини. Һә-ә-әй, қизим, Сейитахун қәвәтла жугач, мөмүн адәм еди. Яхши йәргә келин болуп кәпсән. Алла саңа рәхмәт қилсун, — дәп қолидики сумкини униңға бәрди. Чоң апа, өйдә дуканға барғидәк нәврилириңиз йоқмеди? Момай тохтап, икки қоли билән таяққа тайинип туруп, бир еғир «уһ!» тартивалдидә, тил қатти: Қизим, қайси бирини дәп берәй саңа. Көзүмниң қаричуғидәк ялғуз оғлум ичимликкә берилип кәткәчкә, буниңдин он бәш жил илгири келиним бир тал қизини бизгә ташлап қоюп, кетип қалған. Нәпсидин кечәлмәй, «касапәтниң» дәрдидин оғлумму өлүп кәтти. Нәврәм өйүмизниң кәйнидики бәш — он түп мөгидин икки челәк алмини елип, әтигән базарға кетиведи. Техи йоқ... Дәл шу пәйттә уларни қоғлап дегидәк бир қиз йетип кәлдидә: «Әссалам!» дәп салам берип, андин: «Мома, өйдә олтирип турсиңиз болмамду? Дуканға өзәм бараттимғу. Сизгә рәхмәт», дәп Гүлчимәнниң анисиниң қолидики сумкини алди. Момайниң дирилдәп турған қуруқ устихан қоллиридики пултийип чиқип турған томурлирини, яшаңғирап турған нурсиз көзлирини көргәндә, Гүлчимәнниң көңли бузулди. Момай уларға рәхмитини ейтип, кетиши биләнла Гүлчимән көзигә яш елип: «Қериғанда сизму әшу момайдәк болуп қаларсизму? Апа, қеримаңа», дәп аписини мәккәм қучақлавалди. Бу пәрзәнтниң аниға болған һәқиқий меһри вә назук қәлбиниң ярқин көрүнүши еди.Қасим ИСМАЙИЛОВ.
Алмута шәһири.305 рет
көрсетілді0
пікір