• Һасан-һүсән
  • 28 Сәуір, 2016

«Апа, қеримаңа»

Гүлчимән бийил 1-синипқа бариду. У интайин әқиллик қиз.

Гүлчимән чирайлиқ кийин­гән натонуш бир аялниң қоли­дики күн нурида чақнап турған сумкисини көрүп, анисиға му­ра­­җиәт қилди:Апа, әву аялниң қолидики сумкини көрүватамсиз? Һә, көрүватимән, қизим. Апа, мән чоң болғанда, сизгә әшундақ сумка елип беримән. Ағзиңизға яғ, мурадиңизға йетиң, қизим. Уларниң алдида бир момай хелила йоған сумкини көтирип, таяқ тайинип, аста кетип баратти. Гүлчимән уни көргәндә ичи ағрип кәтти. Апа, әву момайниң қолидики сумкисини көтирип, өйигә апирип берәйличу. Мәнму шуни ойлап келивататтим, мениң зерәк қизим. Улар момайниң алдиға кәлди: Әссалам, чоң апа! Қолуңиз­дики сумка хелә еғир охшимамду? Маңа бәрсилә, мән көтирип өйлиригә апирип берәй, — деди Гүлчимәнниң аписи. Хелила қерилиқ йетип қал­ған момай бу көйүмчан аялниң чирайиға бираз сәп селип қарап турдидә, андин сориди: Балам, кимниң қизисән? Әву мәктәпниң кәйнидики Сейитахунниң келини. Һә-ә-әй, қизим, Сейитахун қә­вәтла жугач, мөмүн адәм еди. Яхши йәргә келин болуп кәпсән. Алла саңа рәхмәт қилсун, — дәп қолидики сумкини униңға бәрди. Чоң апа, өйдә дуканға бар­ғидәк нәврилириңиз йоқмеди? Момай тохтап, икки қоли билән таяққа тайинип туруп, бир еғир «уһ!» тартивалдидә, тил қатти: Қизим, қайси бирини дәп берәй саңа. Көзүмниң қари­чуғидәк ялғуз оғлум ичимликкә берилип кәткәчкә, буниңдин он бәш жил илгири келиним бир тал қизини бизгә ташлап қоюп, кетип қалған. Нәпсидин кечәлмәй, «касапәтниң» дәр­дидин оғлумму өлүп кәтти. Нәврәм өйүмизниң кәйнидики бәш — он түп мөгидин икки челәк алмини елип, әтигән базарға кетиведи. Техи йоқ... Дәл шу пәйттә уларни қоғ­лап дегидәк бир қиз йетип кәлдидә: «Әссалам!» дәп салам берип, андин: «Мома, өйдә олтирип турсиңиз болмамду? Дуканға өзәм бараттимғу. Сизгә рәхмәт», дәп Гүлчимәнниң анисиниң қолидики сумкини алди. Момайниң дирилдәп турған қуруқ устихан қоллиридики пултийип чиқип турған томурлирини, яшаңғирап турған нурсиз көзлирини көргәндә, Гүлчимәнниң көңли бузулди. Момай уларға рәхмитини ейтип, кетиши биләнла Гүлчимән көзигә яш елип: «Қериғанда сизму әшу момайдәк болуп қаларсизму? Апа, қеримаңа», дәп аписини мәккәм қучақ­лавалди. Бу пәрзәнтниң аниға бол­ған һәқиқий меһри вә назук қәлбиниң ярқин көрүнүши еди.

Қасим ИСМАЙИЛОВ.

Алмута шәһири.

305 рет

көрсетілді

0

пікір

Біздің Telegram каналына жазылыңыз

алдымен сізді қызықтыратын барлық жаңалықтарды біліңіз

Уйғур авази

21 Сәуір, 2021

Жүктеу (PDF)

Редактор блогы

Ершат Моллахун оғли ӘСМӘТОВ

Редактор блогы