• Замандаш
• 18 Қараша, 2016

Капитан Бәкриев

Адәм балисиниң көңли баһар пәслидәк яп-яш болуп қаливеридекән. Сиртқи қияпитимиз вақитниң өткинидин хәвәр бәрмисә, биз өзимизни һели яш санайдекәнмиз. Вақит бизни бир дәқиқиму күтмәй, өп-чөригә бақмай пәқәт алға қарап маңидекән. Жүрәкләрдики көйүк һәм сеғиниш отиниму ушбу вақит өткәнсири унтидиған охшаймиз. Ғуюлдап өтүватқан күнниң бүгүни һәқиқәт, ахшими тарих, әтики күн үмүт екәнлигини әнди-әнди чүшиниватқандәк болуватимиз. Мана көзни ечип-жумғичә оттуз оғулниң гүли болған, жутдишимиз, достумиз, қәдирданимиз биз үчүнла әмәс, бәлки барлиғи үчүн қәһриман савақдишимизниң бақи аләмгә атланғиниға бир жил толупту. Синипдишимиз Исрайил Бакриев 1954-жили Уйғур наһийәсигә қарашлиқ Дардамту йезисида дунияға кәлгән. Вәтинимизни һәммидин әла қойған у һәрбий хизмәтчиләр қатаридин тепилди. Әскә елишни яқтурмайдиған авған урушиниму өз көзи билән көрүп қатнишип кәлгән қәһриманимиз. Шуңлашқа биз уни «Капитан Бәкриев» дәп атап кәттуқ. Униң исмини һечким толуқ ейтмайдиған. У һәммиси үчүн «Капитан Бәкриев». «Қайси Исрайил», десә, «Әву, капитан Бәкриев» дәп қойишидиған тонушлар. Бизгә, «Еһ, өмүр, яхши адәмләрни илғап елип кетидекәнсән», дәп налә қилиштин башқа һеч илаҗә йоқ. Қәдирданимизниң атқурған ишлирини, ейтқан вәсийәтлирини хатириләп, әсләш билән күнлиримиз өтүватиду. Қәдирданимизниң ятқан йери юмшақ, роһи җәннәттә болғай. Илаһим, у көрмигән яхшилиқларни артида қалған бала-чақилири вә нәврә-чәврилири көрсун! Абдурзақ ТОХТИБАҚИЕВ. Уйғур наһийәси.