• Ишбиләрмәнләр
  • 26 Қаңтар, 2017

Ишбиләрмән инсан

Рашидәм РӘҺМАНОВА, «Уйғур авази»/ Ақмола вилийитиниң Бурабай наһийәсигә қарашлиқ Бурабай (илгәрки Боровое) йезисиға җайлашқан «Алма-Ата» меһманханисиниң ғоҗайини Айгүл Исламова кәспи бойичә муәллим. Әсли, у кәспини өзгәртимән дәп ойлимиған еди. Бирақ вақит тәливи шундақ болди. ҚазДУниң филология факультетида тәһсил көргән Айгүл Исламова 20 жилға йеқин вақит Алмутида балилар бағчисида тәрбийичи, мәктәптә муәллим болуп ишлиди. Кеңәш Иттипақи ғулап, завод-фабрикилар йепилип, елимиздә ишсизлиқ овҗ алди. Бу чағда нурғунлиған адәмләрниң гаңгирап қалғини һәқиқәт. Кәспини сөйгән устаз, мәктәпни ташлап кетәлмәйду. Амма биридин кейин бири өсүп келиватқан үч пәрзәндигә һаҗәтниң барлиғини йәткүзүп бериш униңға қийинға чүшти. Шу чағда Бурабайда бир ашханини иҗаригә елип ишләватқан иниси телефон қилип, язичә бекар жүргичә, униңға ярдәм беришини илтимас қилди. Оқуш жили тамамлинип, балилар тәтилгә, муәллимләр дәм елишқа чиққан пәйт еди. Шуңлашқа қошумчә пул тепишқа қарши болмиди. Кейин уруқ-туққанларниң ярдими билән өлчүк йәр сетивелип, ихчам кафе селип, тиҗарәттә  өзини синап көрмәкчи болиду. Бу 1998-жил еди. Айгүл Исламова аста-аста тиҗарәтчиликниң қир-сирини үгәнди. Башта миллий таамлар кафесини, кейинирәк дукан ачти. Мәлумки, Қазақстанниң пайтәхти Астана шәһиригә көчирилгәндин кейин униң әтрапида туризм саһаси күн санап тәрәққий етип келиватиду. Мәнзирилик тәбиити билән көзниң йеғини йәйдиған Бурабай – пәқәт Шималий Қазақстанниңла әмәс, пүткүл елимизниң әң гөзәл өлкилириниң бири болуп, хәлиқниң тилида «Қазақстандики Швейцария» дәп атилиду. У Астанадин анчә жирақ әмәс. Шуңлашқиму, Астанаға кәлгән чәтәлликләр болсун, елимизниң җай-җайидин иш баби билән барған вәтәндашлиримиз болсун, Бурабайни көрмәй қайтмайду. Йезидики туризмниң тәрәққий етиши Бурабайда меһманханиларниң, дәм елиш орунлириниң көпләп ечилишиға түрткә болди. 2004-жили Айгүл һәдиму өз тиҗарәтчилигини кәңәйтишкә бәл бағлап, меһманхана селишқа киришти. – Узақ қәрәллик несийә алдим. Оғуллирим Шөһрәт, Руфат һәм қизим Аида төртимиз кечә-күндүз ишлидуқ. Мән қурулуш билән шуғуллансам, кафе билән дуканниң ишлирини балилар қилди. Шу вақитта улар һәм қаравулму, һәм мулазимәтчиму болди, ашпәзликму қилди. Дәм елишни билмиди, тәтил һәм дәм елиш күнлирини мошу йәрдә өткүзди. Меһманханимизниң қурулуши топ-тоғра 5 жилға созулди. Қийинчилиқлар аз болмиди, бирақ әстә қаларлиқ пәйтләрму йетәрлик. Мундақ қизиқ бир вақиә аилимиз хатирисидин һеч чиқмайду. Балилирим оқушлирини тамамлап, һәрқандақ саһаларда әмгәк қиливатқан пәйт. Яз пәслиниң йәкшәнбә күни еди. Адәм көп. Хизмәткарлар йетишмәйватиду. Ширкәтниң мудири болған Аидаму пәтмусни көтирип, залда жүриду. Бир вақитта у ашханиға күлүп кирип кәлди. Униңдин вақит қис, иш қизиған пәйттики үстүн кәйпиятиниң сәвәвини соридуқ. Билсәк, у буйрутма елиш үчүн яшлар олтарған үстәл йениға келиду. Ширкәт рәһбирини мулазимәтчи сүпитидә көргән жигит орнидин сәкрәп дегидәк туруп: «Бу сизму?» дегидәк. Қизим һеч иккиләнмәй: «Олтар, олтар! Мениң рәһбәрлигим һәққидә унтуп, буйрутмаңни беривәр!» дәп ишини давам қипту. Балилар пат-пат достлирини башлап келиду. Улар балилириниң бош вақтини мошундақ «үнүмлүк» өткүзидиғанлиғиға һәйран қалса, кейин өзлириму қоллириға пәтмус елип, ишқа киришип кетидиған болди. Бәзиләр бу саһада тәҗрибисиниң йоқлуғидин гайида меһманларниң наразилиғиғиму дуч келиду. Меһманларниң айиғи үзүлгәндин кейин мениң ярдәмчилирим үстәл әтрапиға жиғилип, узақ олтириду. Күн бойи болған сәргүзәштиләрни ейтип, көңли қанғичә күлиду. Айгүл һәдә Уйғур наһийәсиниң мәркизи – Чонҗида туғулуп, Алмутида өсти. Рус мәктивидә билим елип, рус мәктивидә ишлиди. Уйғур тилини түзигирәк билмәйду десәкму болиду. Әнди меһманханиниң қурулуши җәриянида болса, униңға қурулуш материаллирини сетивелиш үчүн талай қетим ШУАРға қатнашқа тоғра кәлди. – Ана тилимни билмигиним, раст. Шуңлашқиму, йенимда жүргән достлирим маңа: «Сениң миллитиң ким?» дегән соални қоятти. Тарихий вәтинимизгә қатнап жүрүп, уйғурчини хелила үгинивалдим. Ахирида уруқ-туққанлирим, достлирим: «Ана тилимизни вәтәндики уйғурлардинму яхши билидекәнсән» дәйдиған болди. Мән хошал. Тиҗарәтчилик қилимән дәп, балилиримниму оқуттум, тилимниму үгәндим, башқиларғиму ғәмхорлуқ қиливатимән, – дәйду Айгүл һәдә. «Алма-Ата» – Бурабай йезидики үчинчи меһманхана. У Бурабай көлиниң бойиға җайлашқан. Арилиғи 70 метр. 50тин ошуқ стандарт вә люкс орунлири, 200 орунлуқ тәнтәниләр зали, 25 вә 100 орунлуқ мәҗлисләр заллири, фин мончиси вә ресторани бар. Айгүл Исламованиң ейтишичә, меһманларниң нурғуни уйғур таамлириға буйрутма беридекән. Асасән, көпчиликниң халайдиғини – ләңмән билән манта. Шуңдақла уйғурниң болдурулған җүсәй мантиси меһманхана меһманлириниң сөйүмлүк тамиғиға айлинипту. Ейтмақчи, җүсәйни Айгүл һәдә өзи пәрвиш қилидекән. Башта ейтип кәткинимиздәк, Айгүл Исламова пәрзәнтлириниң келәчиги үчүн тиҗарәтчилик билән шуғуллинишқа башлиған еди. Пәрзәнтлири униң еқидисини ақлиди. Җүмлидин қизи Аида билән чоң оғли Шөһрәт Москва Дөләт университетида, кәнҗиси Руфат Москва қурулуш университетида билим алди. Һазир улар Астана шәһиридә чоң хизмәтләрдә. Барлиғи өйлүк-очақлиқ болди. Айгүл һәдиниң 5 қиз вә 2 оғул нәвриси бар. Адәттикидәк, балилар дәм елиш күнлирини аписиниң йенида өткүзиду. Мундақ чағларда кәң дәстихан йейилип, муһим мәсилиләр қатарида аилә тиҗарәтчилигиму муһакимә қилиниду. Оттузға йеқин адәмни иш билән тәминләватқан Айгүл һәдә Бурабайдики тәминати төвән аилиләргиму ғәмхорлуқ қилип келиватиду. Һәр жили 1-октябрь – Қерилар күнидә 150 — 200 йеза мөтивәри үчүн мәйрәм уюштуруп, соғилирини тарқитиду. У әйнә шундақ меһри дәрия инсан.

561 рет

көрсетілді

0

пікір

Біздің Telegram каналына жазылыңыз

алдымен сізді қызықтыратын барлық жаңалықтарды біліңіз

Уйғур авази

21 Сәуір, 2021

Жүктеу (PDF)

Редактор блогы

Ершат Моллахун оғли ӘСМӘТОВ

Редактор блогы