• «Уйғур авазиниң» сәйилгаһи
• 20 Сәуір, 2017

Һаят гөзәл...

Һаят гөзәл, һаят җәннәт күлгәнгә, Тәғдир қисмәт, өмүр зулмәт сәзгәнгә. Һәй, достлирим, күлкә-жиға арилаш, Өкүнмәңлар бу дунияға кәлгәнгә.Пули тешип, аләм ичин кәзгәнләр, Тиләмчи боп, булуңларда жүргәнләр. Қарғу көзни, кекәч тилни арманлар, Һаят қиммәт өмүр қәдрин билгәнгә. Бәзиләрниң нени йоқтур йәйдиған, Бәзиләрниң көзин байлиқ бағлиған. Әзәлдинла тәңшәлмигән дуния бу, Ичтин көйүп, наданға «хәп» дәйдиған. Янчуғиға көк қәғәзни салғанлар, Данишмәнчә мәйдә керип маңиду. Гунаси йоқ, бегуна пак сәбиләр, Вақит өтүп ташланди боп бариду. Он бир жилни үчкә аран түгәткән, Универдин қизил диплом алиду. Ким уларни һарсизлиққа үгәткән, Вақти келип, бармақ чишләп қалиду. Һаят гөзәл — һаят сирин билгәнгә, Сүйиниму «бисмилла» дәп ичкәнгә. Балисини бесип иллиқ бағриға, Ата-ана дуасин еп жүргәнгә. Һаят гөзәл — муһәббәткә толғанда, Бәхит қушуң қолуңға кеп қонғанда. Қериндашлар өм болушуп һәрқачан, Қайғу чүшсә, яр-йөлигиң болғанда. Һаят гөзәл — мән һаятни сөйимән, Синақлири болса мәйли, төзимән. Йеқинлирим аман болсун муһими, Шу чағдила қәлбим билән күлимән.