• Қәлб нидаси
• 28 Сәуір, 2017

Орни толмас җудалиқ

Қамчиниң сепидәк қис­қа бу һаят дайим дағдам өтүвәрмәйдекән. Униң ой­ман-чоңқурлириму бар. Бо­лупму ата-аниға йешиң сәксәнгә тақап қалғанда, әзиз пәрзәндидин айрилиштин артуқ еғир җудалиқ йоқ екән.Бу паҗиәлик вақиә буниңдин төрт ай илгири йүз бәрди. Қизим 2016-жили 14-декабрь күни чүштин кейин аписиға телефон қилип, иштин чиқип, өйгә қайтқанлиғини ейтқан. Әпсус, көп вақит өтмәйла, рәпиқәм Чолпанға Гүлбостанниң номеридин натонуш бир адәм те­лефон қилип, униң йол һалакитигә учриғанлиғи һәқ­­қидә хәвәрләйду. Мәлум бо­лушичә, йолдин өтүп кетип барғанда уни машина уруветипту. Дохтурлар бирнәччә күн Гүлбостанниң һаяти үчүн күрәшсиму, уни аман елип қалалмиди.  Шундақ қилип, көзүмизниң гөһири бари-йоқи 43 йешида һаяттин өтти. Шу күндин тартип бешимизға түгимәс-пүтмәс қайғу-һәсрәт чүшти. Хәлқимиздә «Пәрзәнт ата-аниниң ичигә чирақ яқиду» дегән гәп бар. Шүкри, Чолпан иккимиз тәрбийилигән бәш пәрзәндимиз инсаплиқ болуп өсти. Амма, бали­лиримизниң кәнҗиси Гүл­бос­тан иккимизниң ичигә от яқидиған қизимиз еди. Сир әмәс, кәнҗимиз әркә өсти. Бирақ кичигидинла наһайити әқиллик, тетик қиз еди. Һечқачан дегинидин қайтматти. Башлиған ишини ахириға чиқармай қалматти. Наһайити көйүмчан еди. Дайим аписи иккимизниң, қериндашлириниң ғемини йәйдиған. Гүлбостан мәктәпни тамамлап, Қарғали коооператив техникумида оқуп, дәсләп Челәктә китап дукинида сетиқчи, андин мәктәптә лаборант болуп ишлиди. Кейин Хәлиқ егилиги институтида тәһсил көрүп, менеждер-маркетолог кәспини егилиди. Униң қолиму, дилиму очуқ, мәрт-мәрданә инсан еди. Барини һечқачан муһтаҗлардин айимайдиған. Мүмкин болса, әтрапидикиләргә пәқәт яхшилиқ қилишқа алди­райдиған сахавәтлик җан еди. Шуңлашқиму уни уруқ-туққан, дост-бурадәр һәм қериндашлири бәк һөрмәтләтти. Қизимизниң җинази на­мизиға жут әһли вә жирақ-йеқиндин көп адәм қатнашти. Барлиғи матәм тутуп, зар қахшиди. Бәзиләр һечкимгә яманлиғи тәгмигән, сехи, мәрт адәм болғанлиғини ейтса, айримлири наһайити хушхой, паалийәтчанлиғини тилға елип, ахирқи сәпәр­гә узаттуқ. Алмутида илпәтчилик қилип, йеқин арилашқан достлири униң мәктәпләргә, тәминати начар аилиләргә қилған сахавәтлик ишлири һәққидә ейтип, дәс­ләпки пәйшәнбилигини өт­күзүшни өз бойниға алди. Әлвәттә, һәммиси Алла­ниң қолида. Яратқан егәм қандақ һөкүм чиқарса, инсан уни қобул қилиши лазим. Башқа чаримиз йоқ. «Вақит һәммини сақайтиду», дәйду. Амма бизгә Гүлбостанниң йоқлуғи күндин-күнгә би­лин­мәктә. Яратқучидин сорайди­ғиним, қизим көрмигән яхшилиқларни ялғуз оғли көрсун! Йәнә бир ейтарим, шоферлуқ гуванамини пулға сетивалған адәмниң қандақ паҗиә елип келидиғанлиғини унтумайли, қериндашлар. Ба­лилиримизға алдирақ­санлиқ билән ундақ хәтәрлик соға елип беришкә алдиримайли. Рәһимҗан ҚӘМБӘРОВ, пешқәдәм устаз. Әмгәкчиқазақ наһийәси.