• Замандаш
• 25 Желтоқсан, 2017

Жутдишим билән пәхирлинимән

Довунлуқларни наһайити билимлик, өм вә ишләмчан хәлиқ, дейишиду. Бу һәқиқәт. Мән бу мақаләмдә көпирәк бизниң өмлүгимиз һәққидә тохталмақчимән. Чүнки қәйәрдила жүрмәйли, бир-биримизни издәп тепип, арилишип жүримиз. Биз, Алмутида яшаватқан бир топ довунлуқ ханим-қизлар, «Довун» мәшрәп әһлини қурувалдуқ.Ана жутумиз Довун йезисидин һаят еқимиға бағлиқ таша жутларға көчүп кәткәнләр хелә бар. Бәзи вақитларда яшларни учритип қалсақ, ата-анисини сораштурмиғичә уларниң кимлигини билмәймиз. Шуниң үчүн жутдашлиримизниң, йәни 40 яшниң жуқурисидики чоң-кичик оғул-қизлиримизниң бешини қошсақ, дегән мәхсәттә һәр жили Алмутида Йеңижиллиқ гүлхан өткүзүп келиватимиз. Бизниң Довун кичик йеза болғини билән униң қойнидин нурғунлиған атақлиқ оғул-қизлиримиз чиқти. Бүгүнки күндә қәйәрдила болмисун, Довунниң намини көтирип келиватқан жутдашлиримиз көпләп санилиду. Мана шуларниң бири, қолумға қәләм елишқа сәвәп болған жутдишим, «Довун» мәшрәп әһлиниң әзаси, журналист Шеринбүви Җәлилова. Биз Шеринбүви билән Довун толуқ әмәс оттура мәктивидә биллә оқудуқ. Биз бир жил бурун пүтәрдуқ, есинигә кәйнимиздики синипта оқуватқан Шеринбүвиләр тамамлиди. Мән Чоң Ақсуда, Шеринбүви Чонҗида оқушимизни давамлаштурдуқ. Биз уруқ-туққан болғачқа, пат-пат учришип тураттуқ. У Яркәнттики педучилищени тамамлиғандин кейин төрт пәрзәнди билән 1984-жили Алмутиға көчүп келиду. Шу жили «Коммунизм туғи», гезитиға ишқа орунлишиду. Ишләп жүрүп, 1987-жили КазГУниң журналистика факультетини сирттин оқуйду. Жутдишимиз жут-җамаәт ишлириғиму йеқиндин арилишиду. Җумһурийәтлик, шәһәрлик, наһийәлик Уйғур этномәдәнийәт мәркизи йенидики Ханим-қизлири кеңәшлириниң турақлиқ әзаси. У бир арилиқта өзи яшап истиқамәт қиливатқан Султанқорған мәһәллисидә Ханим-қизлар кеңишиниң рәиси болуп ишлиди. Шеринбүвиниң әмгиги дайим баһалинип турди, йәни у көплигән маддий вә мәнивий соғилар, Пәхрий ярлиқлар вә Алмута шәһәрлик Уйғур этномәдәнийәт мәркизиниң қурулғиниға 20 жил толуши мунасивитигә даир тәвәллудлуқ медаль билән тәғдирләнди. Жутдишимиз бу күнләрдә Уйғур наһийәсиниң мәркизи Чонҗа йезисида истиқамәт қиливатиду. У йәрдиму Шеринбүви «теч» жүрмәйватиду. У Уйғур наһийәлик «Іле өңірі — Или тәвәси» гезитида мухбир болуп, сөйгән кәспини давамлаштурмақта. Шундақла Уйғур наһийәлик Ханим-қизлар кеңишиниң рәиси. Иҗадийәт билән җәмийәтлик ишларни тәң елип кетип бариду. Йеқинда жутдишимизниң «Бевапа дуния» намлиқ китавиниң йоруқ көргинини аңлап, хошал болдуқ. Бу қериндишим һәм достумниң 70 яшлиқ тәвәллудиға өзигә «соға» болди. Китавини «Бевапа дуния» дәп атапту. Шеринбүви һәқиқәтәнму һаятниң иссиқ-соғини бешидин өткүзди. Амма униңда аҗиз болғиниға қаримай, бир яхши хисләт бар. Һәрқандақ қийинчилиқларға бәрдашлиқ берип, пәқәт алға интилишқа тиришиду. – Китапни оқудуңму? — сориди у мениңдин. — Әлвәттә, оқудум. Уни немә үчүн «Бевапа дуния» дәп атиғиниңниму чүшәндим. Һәқиқәтәнму бевапа дуния бу. Амма достум, егилсиму сунмайду. Наһайити ирадилик аял. Униң мошу тәрипини бәк қәдир тутимән. Мән мақаләмниң ахирида Шеринбүвини бүгүнки 70 яшлиқ тәвәррүк тәвәллуди билән тәбрикләймән. «Довун» мәшрәп әһлиниң әзалири намидин жутдишимизға аиләвий хатирҗәмлик, бәхитлик һаят тиләп, пәрзәнтлириң билән он бир нәврә, бәш чәврәңниң қизиғини көрүшкә Алла несип қилсун, дегән тиләкләрни ейтмақчимән. Гүлҗаһан МУРАТОВА,  җумһурийәтлик Уйғур этномәдәнийәт мәркизи йенидики Нураний анилар кеңишиниң рәиси.