• Шеирлар
• 15 Ақпан, 2018

Атаң бар үчүн

Илһам үнчилири Сән батур, сән қиран, атаң бар үчүн, Ақмайду тәрлириң күндә тамчилап. Җүръәт қилмайду келип өзгиләр, Йеғир қип мүрәңни, уруп, қамчилап.Сән бүркүт, учисән атаң бар үчүн, Қонисән ғар ташқа қанитиң керип. Қолидин кәлмәйду сени етишқа, Турсаңму нишан боп, пейиңға йетип. Булбулдәк сайрайсән, атаң бар үчүн, Учсаң бар қанитиң, тенәп кәтмәйсән. Ечилған гүлләрни башқа қушлардәк, Издәп һечқачан кинәп кәтмәйсән. Сән гадай әмәссән, атаң бар үчүн, Чапсаң кәтмәнни таписән алтун. Яққан отлириң өчмәс тонурда, Пүвдәп турғачқа чиқиду ялқун. Сән гөзәл нурлуқсән, атаң бар үчүн, Үзүңни басмайду һечқачан қоруқ. Бәзидә дүм чүшүп ятсаң далада, Әтрапиң бәрибир көрүнәр йоруқ. Сән кекәч әмәссән, атаң бар үчүн, Көпчилик дилиңни тилсиз чүшинәр. Ятсаң, тепчәкләп, шәрәт қилалмай, Қешиңдин өткәнләр салиду нәзәр. Чақмақму чеқилмас, атаң бар үчүн, Чеқилса, чүшмәйду сениң қешиңға. «Җан балам» дәп атаң турғачқа һағда, Дәрт-әләм кәлмәйду һәргиз бешиңға. Қәләндәр болмайсән, атаң бар үчүн, Өмүрниң тизгинин тутуп турғачқа. Кәтмәйсән тенәп, макансиз чөлдә, Өйүңниң һулини қуруп қойғачқа. Ей, достлар, чүшәнсәк, өмүр бәк қисқа, Амма, өлүм йоқ, Ата бар туруп. Байқимай, рәнҗитип Атини шуңа, Қалмисақ болғини кейин аһ уруп. Күлкәңгә йәтмәйду (Ағинәм Абдуваҗитқа) Қәдирдан ағинәм жирақта, Көңлүмиз бәк йеқин бирақта. Үмүт қип яшайли җәннәтни, Кирмәйли һечқачан дозаққа. Яшлиқниң отида көйдуқ биз, Өзгини дост қилип өттуқ биз. Дүшмән кеп, наһәқ қарилиса, Демәк, әҗәлсиз өлдуқ биз. Өмүрниң көпини узатқач, Қалдиғу биз басқан изимиз. Һәр яқта хиял қип жүрсәкму, Жүрәктә һәммини сезимиз. Дүшмәнгә задила яқмайду, Яхши дәп, мән сени яқлисам. Хуш чирай чиққинә алдимға, Сеғинип, гәр сени йоқлисам. Адәм көп кочида издисәм, Һәммиси дост болуп өтмәйду. Өзгиниң гүл сунуп бәргини, Бир сениң күлкәңгә йәтмәйду. Аблеким ТОХНИЯЗОВ. Қорам йезиси, Әмгәкчиқазақ наһийәси.