• Яшлар вә вақит
• 16 Наурыз, 2018

Аппақ қарда қизил қан (Болған вақиә асасида)

Әтигәндин тартипла у яқтин, бу яққа маңған машинилар түнүгүн таң атқичә яққан қарни чәйләп чиңдавәткәчкә, кочида муз қатқан еди. Әйнә, бойи сәл узунирақ, ақүзлүк, бурниниң сол тәрипидә меңи бар Әлқәм билән қошмақашлиқ, доғилаң кәлгән Мурат иккиси кочидики балиларниң ичидә чоңлири болғачқа, мәктәптин келиши биләнла ушшақларни жиғди. Балилар икки топқа бөлүнүп, хоккей ойнимақчи болди. Кочиниң икки тәрипигә қош йоған ташлардин ясалған «дәрваза» қоюлди. Бәлгүлүк вақиттин кейин күндила балиларниң оюнидин мәмнун болидиған йеши чоңирақ Азат оюнни башлаш үчүн икки бармиғини еғизиға тиқип, үшқетип, “оюнни башлаңлар!” дегән бәлгү бәрди. Дәсләп Муратниң командиси хелә маһарәт көрситип, алға чиқти. Оюнниң дәсләпки қисминиң аяқлишишиға аз қалғанда, Әлқәмниң командиси бирдинла җошқун күч көрситип, оюн һесавини тәңләштүрди. Ахирқи тайм башлиниши билән һәр икки команда техиму қизғин оюнға киришти. Шайба мәйданниң ичидә пеқирап-ләйләпла жүрди, дәрвазиларға тамамән йеқин кәлмиди. Балилар бираз һерип қалғанму, әйтәвир, оюн аста бир қелипта өтүватмақта еди. Әлқәмниң дәрвазисиға новәттики һуҗум қилиниши билән, дәрвазичиси урулған шайбини дәрһал торавалди. Дәрвазичи оюнни башлиғичә, Мурат мошу пәйтни пайдилинип, өз командисиға йәнә бир рәт ишарә қилип, рәқиплирини йеңивелишқа чақирди. Клюшкиларниң «тақ-туқ» авазлири хелә йәрләргичә аңлинип туратти. Күтүлмигән йәрдин Муратниң командиси йәнә бир шайбини өз дәрвазисиға киргүзүп қойди. Мурат команда әзалирини әнди мундақ хаталиққа йол қоймаслиққа чақирди. Оюн мошундақ қизғин өтүватқан бир мәзгилдә, қишниң қиличтәк өткүр соғиға қаримай, балилар үстидики “артуқ жүк” болуватқан чапан-җугилири билән қулақчилирини чәттики қарниң үстигила атти. Ахирқи минутларда Муратниң командисидики һуҗумчи Ринат рәқивиниң қоғдиғучисини алдап өтүп, шайбини уттур дәрвазиға бар күчи билән урди. Амма дәрвазичи Әлқәм шайбини чәбдәслик билән қайтурувәтти. Лекин тайиғи қолидин чиқип кәтти. Һуҗумчи иккинчи рәт урғанда шайба дәрвазичиниң путиға тәккән еди... Әлқәмниң қаттиқ вақириған аваздин балилар бәк чөчүп, аң-таң болуп, униң йениға келишти. Путидин еқиватқан қанни вә терисидин сунуп тешиға чиққан устихинини, умумән, еғир җараһәтләнгәнлигини көргән улар достини көтирип өйгә елип кәтти. Әлқәмни өйдикилири дохтурханиға елип барди. Лекин тени техи қатмиған җанға бу күч бәк тәсир қилдиму яки тәғдирниң язмиши шуму, көп өтмәйла, он гүлиниң техи бири ечилмиған Әлқәмниң һаяти бевақит солди... Оюнда Әлқәм җенини тикип, рәқипләр һуҗумиға тақабил турған болсиму, әҗәл алдида мундақ ирадисини көрситәлмигән еди ... Абдулҗан АЗНИБАҚИЕВ.