• «Уйғур авазиниң» сәйилгаһи
• 31 Мамыр, 2018

Дәл-дәрәқләрни асрайли

Бирнәччә жил илгирила мән дәрәқниң бир данә уруғи едим. Шу вақта мени кимду-бири авайлап, топраққа көмүп қойди. Баһар пәслидә қушларниң йеқимлиқ авазини аңлиғинимда, сап һавадин нәпәс алғинимда, қуяшниң иллиқ тәптини сәзгинимдә өзәмни бөләкчә яхши һис қилдим. Бодруққинә бих чиқириведим, маңа һәммә зоқлинип қарашти. Шах-йопурмақлирим бара-бара барақсанлинип, йоған бир дәрәққә айлиниведим, адәмләр сайәмдә олтирип, һадуқ алидиған болди. Чоңлар пүткүл җаһанниң париңини қилса, балилар хошал-хорам һәрхил оюнларни ойнатти. Қушлар әтрапимни чөгиләп, вичир-вичир сайрашса, тийинлар үстүмгә чиқивелип, ойнақлишатти. Мән һәр күни мошундақ қайнам-ташқинлиқ ичидә өзәмни толиму бәхитлик һис қилдим. Күз кәлгәндә мевилирим мәй бағлап, хуш пурақ чечишқа башлидим. Амма “зенәт буюмлиримни” еливәткәндә, әвҗигә чиқип кәткән қақшалғила охшап қалдим. Чашқанлар келип мени ғаҗилайдиған болди. Өйниң егиси сесип-чирип кәткинимни көргәндә, кесип булуңға ташлап қоюп, көчүп кәтти. Һечкимгә керәксиз болуп қалғинимда көңлүм бузулди. Мени машиниға бесип, әхләтханиға елип маңди. Йолда кетип берип, әтраптики йеңидин тикилгән көчәтләрни көрүп, бир тәрәптин мәғрурлансам, иккинчи тәрәптин һаяҗанландим. Адәмләрниң уларни худди маңа охшаш кесивәтмәслигини, өзлиригә сап һава һәдийә қилидиғанлиғи һәққидә ойлап қоюшини арзу қилған петичә уйқиға кәттим... Әзиз инсанлар, дәл-дәрәқләрни асрайли. Уларму һаятлиққа муһтаҗ. Уларму Ана-Йәрниң пәрзәнтлири! Шинҗаң хәлиқ радиостанцияси.