• Шеирлар
• 27 Маусым, 2018

Шаир һәр чағ ойда яшар...

Шаир дәрди Мени мәҗнун, сараң! – демә, Турқи ғәмкин, қараң! – демә. Гәр жүрсәмму тойда, ойда, Қилар җиддий параң! – демә. Мән нә койда, сән нә койда, Жүрсәм гаһи бәзмә, тойда. Әл, Вәтәнниң дәрди билән, Мән яшаймән, изгү ойда. Шундин бәлки, шаирлиғим, Сөз мүлкидә маһирлиғим. Миллитим! – дәп, көйүп, өчүп. Йенип турған Таһирлиғим! Шаир һәр чағ ойда яшар, Тойда туруп, ичи, қахшар. Дил дәрдини төкүп әлгә, Аста оқуп, шеир башлар. Алқишлиса жути, хәлқи, Тәвриниду шаир қәлби. Шунда чиқип хумаридин, Арам алар, көңли бәлки... Шаир дәрди – авам дәрди, Авам демәк – адәм дәрди. Жүригини азаплайду, Тәңшәлмигән аләм дәрди!.. Келиду Уйғур! – десә, көз алдимға бүйүк милләт келиду, Тәкти – түркий, түркийләргә сөйүк милләт келиду. Һаятлиқта амәт келип, қолдин кәткән чеғида Аһ-зар чәккән, жүрәк-бағри, көйүк милләт келиду! Уйғур! – десә, көз алдимға Тәңритеғим келиду, Қойни бостан, тилда дастан, гүлшән беғим келиду. Йәттә иқлимни лал әткән, илим-пән, сәнъәт билән, Зәпәр қучқач, тәкрарланмас, гөзәл чеғим келиду. Уйғур! – десә, көз алдимға Ғулҗа, Қәшқәр келиду, Турпан, Хотән, Йәкән билән Алтишәһәр келиду. Ақсу, Атуш, Қумул, йәнә мәркизим – Үрүмчи, Қаш, Бағридики әл байлиғи – қаштеши, мәрмәр келиду. Уйғур! – десә, көз алдимға – Уйғур ели келиду, Шөһрити аләмгә кәткән, гүл-гүлстан келиду. Издисәң, җәннәттә йоқ, қозғитар дилда ғурур, Әҗдатлирим яшап өткән, қутлуқ ашиян келиду. Уйғур! – десә көз алдимға Или, Тарим келиду, Пак ишқимдин пәйда болған, номус-һарим келиду. Тописи, теши көзүмгә та әзәлдин тотия, Сәҗдигаһим, иптиһарим, һур диярим келиду!.. Дуариңни елип жүрсәм қешиңда Иш буйрисаң, оқтәк учуп келимән, Чүнки, сени мән муқәддәс билимән. Ақ жуюп, ақ кийгүзүп, өстүрдиң. Қәлбиңдики шат туйғулар селимән! Ана! – дәймән, пәрванә боп бешиңда, Йәтсәм дәймән, мәнму сениң йешиңға. Буйруғиңни ада әйләп бир өмүр, Дуариңни елип жүрсәм қешиңда. Борчум саңа адил хизмәт әтмәклик, Хизмәт қилип, арзуюмға йәтмәклик. Иссиқ җанмиз, ким алдида, ким кейин, Бардур, билсәң, һәм бақиға кәтмәклик. Тәну-җеним титирәр, буни ойлисам, Ой илкидә, кәңликләрни бойлисам. Үмүтим бар, ана изгү тиләктә, Та әсирлик тоюңниму тойлисам. Әшу күнгә йәткүзгәйсән, Худайим, Дәп тиләймән, үмүт ичрә һәрдайим, Икки аләм өзәң бәхтим, шатлиғим Болуп яша, аниҗаним илаһим!.. Ана жут Бағриңда мән камал таптим, ана жут, Күйләшкә һәм амал таптим, ана жут. Көз ечип, аләмни кәзмәй туруп мән. Сениңдәк гүлҗамал таптим, ана жут! Гүлстан бостаним, беғим, ана жут, Сән мениң ишәнгән теғим, ана жут. Топаңда изим бар, сениңдә өткән, Яшлиғим, унтулмас чеғим, ана жут. Сүзүк сүйүң, ичип, күч алғиним раст, Аппақ нениңни йәп, лал қалғиним раст. Ишқиңни нахшамниң әвҗигә қетип, Мәсхушлуқ илкидә, саз чалғиним раст. Тәнһа ғәмгүзарим, өзәң ана жут, Қолдаш, мәдәткарим, өзәң ана жут. Иҗатта илһамчи, жүрәк шатлиғим, Мәңгү иптиһарим, өзәң ана жут!.. Өсәк наваси Әҗдатларниң маканисән Бағ Өсәк, Нами қутлуқ ашянисән, Бағ Өсәк. Уйғурумниң өзлүгиниң тимсали, Жүригисән, җаһанисән, Бағ Өсәк! Әҗдатлирим сени даңлап, күй қатқан, Һапизлирим саз-нахшисин яңратқан. Мәҗнун таллар сайисида дәм елип, Нава әйләп, дилда һислар ойғатқан. Йәру-көкни чулғап, дилкәш наваси, Долқунлинип ямриғанди садаси. Оттуз оғул мәшривин шат өткүзгән, Дәрткә – дава! – дәп, Өсәкниң һаваси! Булбулиңмән, мәнму чак-чак сайриған, Қучиғиңда хәндан уруп, яйриған. Асминиға ана жутниң нур чечип, Бәмисали юлтуз болуп парлиған!.. Өмүр - дәрия Өмүр – дәрия, өтәр тинмай шавқунлап, Қин-қиниға сиғмай ақар долқунлап. Өмүр дегән, бир-биригә охшимас, Бири – өчәр, бири янар – ялқунлап! Өмүр дегән, бир-биригә охшимас, Бир-бирини тәкрарлимас, буғу рас. Бири билмәй қәдрин, өтсә аләмдин, Бири гүлләр, камил инсанларға хас. Өмүр йоли – қисқиму йә узун йол! Дәп бәзиләр салар аңа мәзмут һул. Әшу йолда карванларға қошулуп, Һаятлиқта йилтиз етип, тартар сол. Адашмайду қошулғанлар карванға, Көтириләр бир күн йүксәк даванға. Шу даванда шәксиз бәхтин тойлайду, Йетишкәндә изгү арзу-арманға! Өмрүм йолин мән ачилап кәткиним, Әтрапини бүк-барақсан әткиним. Ғапил болмай, әмгәк-әҗрим түпәйли, Өлмәй туруп, мурадимға йәткиним!.. Қазақ бағримға Йәттисуни макан әткән уйғурмән, Тапқиним раст, та шу йәрдә көнүмни. Әзәлдинла һиссиятлиқ, туйғурмән, Достлуқ үчүн тәңкәш қилдим үнүмни. Домбираңни күйләп, қолға алғанда, Уни һәрхил аһаңларға салғанда. Җор аваз боп сайриғанғу дутарим, Мәсхуш болуп, мәрғуллитип чалғанда. Тәкти-түркий, томурдаштур тилимиз, Бир-биригә яңдаш чүшкән елимиз. Бир мечитқа тавап үчүн келимиз. Яралғандин бир болғачқа динимиз! Сени қандақ тәбрик әтмәй, мән бүгүн, Аһ, қәдриңгә қандақ йәтмәй, мән бүгүн? Әсрий арзу-истиқлалиң мубарәк! – Дәп қучағлай, қуювәтмәй, мән бүгүн!.. Сени достум, өз бағримға басқиним, Шуғу мениң егиз даван ашқиним. Шу даванда, айрилмасқа қол берип, Дәрия мисал, долқунлинип ташқиним. Қуда болуп, қәдримизни тапқанмиз, Әрикни дәп, биллә жүгрәп-чапқанмиз. Та өлгичә аҗралмасқа ант ичип, Риштимизни үзүлмәскә чатқанмиз. Йәттисуни гүлләп, яшнап келимиз, Алға дадил, қәдәм ташлап келимиз. “Той қил” десә, сениң билән бирликтә, Хошаллиқни әлгә башлап келимиз!..