• Һекайә
• 15 Тамыз, 2018

Рәмчиниң тәғдири...

Бурунқи заманда падишаниң вәзири аялиға қиммәт баһалиқ әңгүштә – үзүк соға қипту. Күнләрниң биридә аяли үзүкни жүтирип қоюпту. Ординиң хизмәтчилири әңгүштәни издәп тапалмиғандин кейин, вәзир бир рәмчини чақиртип, жүткән үзүкни тепип беришни тапшурупту.Илгири анчә-мунчә қумлақ ечип қол йәткүзгән утуқлириға махтинип жүргән рәмчи немә қилишни билмәй ғәмдә қапту. Ахири үзүкни тепишқа амал тапалмиған рәмчи торустики миққа потисини бағлап, есиливалмақчи бопту. Сиртмақни тәйярлап қоюп, «Аһ шеринҗан, шеринҗан, бу җандин қандақму кечәрмән» дәп зарлапту. Вәзирниң өй хизмәтчиси Шеринхан исимлиқ аял өй тазилап жүргәндә үзүкни тепивелип, егисигә бәрмәй йошуруп қойған екән. Өзиниң паш болуп қелишидин әнсиригән Шеринхан рәмчи бар өйниң ишигигә йеқин келип қулақ салса, өзиниң исмини атаватқинини аңлайдудә, қорққинидин дәрру рәмчиниң алдиға кириду. «Вай ака, мени өлүмдин қутқарсила. Әңгүштәни мән тепивалған едим, ахмақ болуп уни егисигә бәрмәй, тиқип қоюптимән. Бир қошуқ қенимдин кәчсилә», дәп ялвурупту. Үзүкниң тепилғиниға хошал болған рәмчи хизмәтчи аялға һойлида жүргән ғазларниң биригә әңгүштәни жутқузуп, андин бир путини чеқип аста сиртқа чиқириветишни буйрупту. Әтиси әтигәндә рәмчи ишәшлик «Таптим, таптим», дәп орда хизмәтчилиригә хәвәр берипту. «Мошу ордида данлап жүргән йоған бир току қуш үзүкни жутуп қоюпту. Шу қушни тепип келиңлар», дәйду рәмчи. Току ғазниң ичидин үзүк тепилғандин кейин рәмчиниң даңқи көтирилип падишаға йетипту. Падиша уни өзи тәкшүрүп көрмәк болуп, ордиға чақиртипту. Қандақ тапшуруқ беришни ойлап, бағдики көл бойиға чиқип турса, бир пақиниң суға сәкрәп чүшкинини көридудә, бағвәнгә кичиккинә ора колитип, пақини шу ориға солап қоюшни җекипту. Андин рәмчини чақиртип, беғидики көлчәкни көрситип, у йәргә немини йошуруп қойғинини тепишни буйрупту. Рәмчи таң атқичә қумлақ селип ахири көлчәккә неминиң йошурунғанлиғини тапалмиғандин кейин «әнди мениң әҗилим кәлгән охшайду» дәп ойлапту. Падишаниң алдиға киргәндә өзиниң өлүмни қарши елишқа тәйяр екәнлигини билдүрмәк болупту. “Улуқ падишаһи аләм, «пақа бир сәкрәп, икки сәкрәп, үчинчисидә ориға чүшиду» дегәндәк, мәнму...” – дейишигила падиша вә униң вәзирлири: “Һә, тапти, тапти”, – дейишип чуқуришип, рәмчини қоршавапту. Шуниң билән рәмчигә нурғун пул вә алтунларни берип, ордидин узитип қоюпту. Көп кечикмәй рәмчи өзиму шундақ «ориға» чүшүп қалмас үчүн шәһәрдин бирәтола көчүп кетишкә мәҗбур бопту. Рәмчиликни ташлап, бар дуниясиға шүкри кәлтүрүп, хатирҗәм яшапту. Иззәт ЙҮСҮПОВА. Алмута шәһири.