• Һекайә
• 28 Тамыз, 2018

Йеңи дост

Әзиз билән Данияр язлиқ тәтилниң ахирқи күни мәктәп һойлисидики гүлханға күнниң тәпти сәл бесилғанда кәлди. Синип йетәкчиси тәтил вақтини бөлүп, гүлхандики ишларни балиларға тапшурған еди. Улар новәтлишип, гүлләрни пәрвиш қилип, әтиязда тикилгән дәрәқләргә су қуюп, әхләтләрдин тазилап өйлиригә қайтти. Иккиси өз ишлиридин мәмнун болуп келиватса, бир йочун бала алдиға чиқип қалди. – Әвуни тонамсән? ­– сориди Данияр Әзиздин. – Яқ. Биринчи қетим көрүватимән, – деди Әзизму йочун балиға сәп селип. Иккисиниң өзара параң селиватқинини көргән бала уларға қарап қоюп, өтүп кәтти. Шохирақ чоң болған Даниярға бу һаләт яқмиди. – Қара буни, бизни көзгә илмай, саламлашмай өтүп кәтти. Җүрә, бир учуқдап қояйли, – деди Данияр. – Һәй, сән бизниң мәлигә келип, немишкә биз билән саламлашмайсән?! Қәйәрдин кәлдиң?, – дәп сориди Әзиз. – Қарисам, силәр өзара параңлишиветипсиләр, кәчүрүңлар, алдираш едим, – деди һодуққан бала меңишини давам қилип. – Һә-ә, шундақ дә. Алдираймән дә!? – Данияр балиға муш атти. Әзизму униңға қошулди. Иккиси бир болуп балини думбалап ятқузуветип, чоң иш қилғандәк, хошал кетишти. Тәтил аяқлишип мәктәпкә үч күн қалғанда Даниярларниң йенидики өйгә көчүп кәлгән кишиләр йеңи хошнилири билән тонушуш үчүн уларни меһманға чақирди. – «Көчмән көмәч бәрмигилүк олтиришлиқ орун бәрмәс» дәйдекән хошна. Бизниң өйгә кирип бир чинә чай ичип чиқиңлар – дәп өйгә тәклип қилди. Нерирақта турған Данияр өзлиридин таяқ йегән балини тонуп қалди. Униң көзиниң асти көкирип қапту. Ян хошна болуп көчүп кәлгән балини һеч сәвәпсиз урғиниға уялған Данияр тәтүр қаравалди. Әтиси у Әзиз билән келишип, таяқ йегән балиниң йениға келип қолини сунди. Хошна болуп қаптимиз, демәк, бир мәктәптә оқуйдекәнмиз, тонушуп қояйли, – деди у өзигә һодуқуп қарап турған балиниң қолини елип. Шуниңдин кейин улар айрилмас дост болуп қалди. Иззәт ЙҮСҮПОВА.