• Достлуқ риштилири
  • 13 Желтоқсан, 2018

Уйғур театри тәрәққиятидики қазақ әдиплириниң төһписи

Рус язғучиси А.Н. Островский тәриплигинидәк, «...Һәрбир хәлиқниң өз миллий театриға егә болуши – демәк, шу милләтниң балағәт дәвригә йәткәнлигидин далаләт бериду. Миллий театрға еришип һәм униң билән мәғрурлинишни һәрқандақ хәлиқ пәқәт арзу қилиду». Мәркизий Азиядики хәлиқләрниң кәспий театрлири һәрхил жилларда бәрпа болған. У театрлар алди билән вәтәнпәрвәрлик, миллий ғурур, милләтләрара достлуқ, әдәп-әхлақ мәсилилирини йорутушта мәтбуат билән биллә муқәддәс минбәр һесапланди. 1934-жили сентябрь ейида дунияға көз ачқан кәспий Уйғур театриму һөкүмәтниң әйнә шу тәләплири асасида өз паалийитини башлиди. Алаһидә тәкитләш лазимки, уйғур кәспий сәнъити елимизниң башқа милләт вә хәлиқлириниң қериндашларчә халис ярдими нәтиҗисидә барлиққа кәлди вә тәрәққий қилди. Театримизниң шәкиллиниш дәвридә рус, қазақ, өзбәк вә татар мәдәнийәт әрбаплиридин Мухтар Әвезов, Сәбит Муқанов, Ғәбит Мүсрепов, Илияс Жансүгүров, Ваһап Әзимов, Қари Яқубов, Маннан Уйғур, Евгений Брусиловский, Күләш Байсеитова, Әбил Төлебаев, Латиф Хәмиди вә башқиларниң йеқиндин қоллап-қувәтлигини шуниң ярқин испати. Уйғур драматургиясиниң асасини салған Абдулла Розибақиев, Исмайил Тайиров билән биллә, театримизниң спектакльлирини һөкүмәт рәһбәрлири Л.Мирзоян, Қулумбетов тамашә қилип, өзлириниң сәмимий пикир-тәклиплири билән ортақлашқан. Миллий театримизниң һәрбир йеңи сәһнә әсәрлири һәққидә «Казахстанская правда», «Социалистік Қазақстан», «Қазақ әдебиеті», «Алма-Атинская правда», «Советская культура» охшаш гезит-журналларда давамлиқ йоруқ көргән тәқриз, мақалиләр арқилиқ нурғун мәлуматларниң сақлиниватқини биз үчүн бебаһа байлиқтур. Қазақ хәлқиниң бүйүк язғучиси Ғәбит Мүсреповниң «Қозы-Көрпеш – Баян-Сулу» сәһнә әсәриниң тунҗа қетим Уйғур театри сәһнисидә қоюлғини – тарихий вақиә. Бу һәқтә көрнәклик театршунас алим Әхмәтҗан Қадиров мундақ дәп язиду: «...1936-жили Ғәбит Мүсрепов өзиниң «Қозы-Көрпеш – Баян-Сулу» пьесисини башқа театрларға апармай, нәқ Уйғур театриға елип келиду. Әсәр билән тонушқан артистлар, уни наһайити яқтуруп қалиду. Шу сәвәп актер Данияр Йәһияров (у иҗадиниң раса қайниған пәйтидә, 1937-жили тәқиплинип, 1943-жили Қарағандида вапат болған) бир кечидила пьесини тәрҗимә қилиду. Әсәрни театрниң баш режиссери Виктор Дьяков сәһниләштүриду. Спектакльниң премьерисиға М.Әвезов билән Ғ.Мүсрепов қатнишип, коллективқа жуқури баһасини бәргән» (“Уйгурский советский театр”, 43-б.). Миллий театримизниң тәрәққияти интайин мурәккәп тарихий вәзийәтләр қайнимиға дуч кәлди. Дөләттики қариму-қаршилиқлар, өткән әсирниң 30-жиллиридики аммивий тәқипләшләр, Улуқ Вәтән уруши жиллири уйғур сәнъәткарлири ирадилик билән өзлиригә жүкләнгән вәзипиниң һөддисидин утуқлуқ чиқти. Уруш жиллири Алмутидин Челәккә көчирилгән Уйғур театриниң баш режиссери болуп, қазақ режиссери А.Маржанов тайинланди. Театрдики әрләрниң бесим көпчилиги уруш мәйданиға атланған әң еғир дәвирдә, режиссер бир бөлүмлүк сәһнә әсәрлири, концертларни тәйярлаш арқилиқ театрниң паалийитини тохтатмиди. Әйнә шундақ өтмүшниң талай чиғир йоллирини бесип өткән миллий театримизниң 1952 – 1971-жиллар арилиғидики репертуарини көздин кәчүрcәк, бу дәвирни – Қазақстанниң хизмәт көрсәткән сәнъәт әрбаби, жигирмә жил театримизда баш режиссер лавазимида паалийәт елип барған әрмән хәлқиниң вәкили Сергей Башоянниң мубарәк исми билән чәмбәрчас бағлаймиз. Москвадики алий сәнъәт дәргаһини пүтирип, яш режиссерниң Уйғур театриға келиши – уруштин кейин кеңәш хәлқи өз бешидин әң чоң қийинчилиқларни кәчүрүватқан еғир шараитқа тоғра кәлди. «...Уйғур театри репертуарида бәдиийлиги жуқури әсәрләрниң йоқлуғи, коллективниң бу йөнилиштә йетәрлик иш елип баралмайватқанлиғи – мәзкүр театрниң келәчигигә чоң ховуп туғдурмақта. Уйғур театри бүгүнки һаяттин, уйғур хәлқиниң мәдәнийитиниң риваҗидин хелила арқида қалди. Театрниң өз тамашибини, драматург-язғучилири билән мунасивити йоқ...» («Казахстанская правда» 1952-ж. 18-январь). Һә, пайтәхттин йезиға көчирилгән театрда қандақ иҗадий йөнилиш болсун? Уйғур артистлири гәрчә йезида яшисиму, өй-макансиз, айлап-жиллап маашсиз, транспортсиз қиш-яз гастрольда жүргән еғир пәйтләр еди у. Сугақлири чүшүп, чока музлар билән қапланған кона имарәт – Уйғур театри еди. Кәйпиятлири солғун артистлар Москвадин һал сорап кәлгән яш режиссерға өзлириниң бар дәрду-һалини төкүп, униңдин ярдәм күткән һалда чоң үмүтләр билән тәлмүрүп қарап қелишқан... Мана бу Сергей Башоянниң уйғур артистлири билән дәсләпки учришиши еди. Коллектив кәспий билими йоқ актерлардин тәркип тапқачқа, яш режиссер әң алди билән актерлуқ маһарәтниң асасий элементлири, сәһнә нутқи, һәрикити бойичә дәрисләрни өткүзүшни күндилик иш планиға киргүзди. Әмәлий ишни нәзәрийә билән биллә елип маңди. Өз новитидә, артистларму кәспий билимини мукәммәлләштүрүшкә чоң мәнпийәтдарлиқ көрсәтти. Театрниң асаси – драматургия, миллий театр үчүн болса – миллий драматургия екәнлигини яхши чүшәнгән режиссер, биринчи новәттә, уйғур язғучилири билән учришип, һәмкарлиқта иш елип беришни мәхсәт қилди. Мәшүр Розиев, Қадир Һасанов, Савутҗан Һасанов, Асим Мәхпиров, Нәсирдин Мәңсүров қатарлиқ уйғур зиялилилири билән тонушуп, уларға хәлқимизниң миллий қәһриманлири һәққидә сәһнә әсәрлириниң бәкму һаҗәтлигини чүшәндүрди. Назугум, Садир палван тоғрилиқ пьесиларни йезишни буйриди. Өткән әсирниң 60-жиллиридин тартип Һезмәт Абдуллин, Зия Сәмәди, Җамалидин Босақов, Җалал Асимов, Малик Кәбиров, Мәсимҗан Зулпиқаров, Йүсүпбәг Мухлисов кәби язғучилар драматургия саһасида бирқатар жирик әсәрләр яритип, театримиз репертуари һәрхил жанрдики спектакльлар билән толуқланди. Бу болса – уйғур әдәбиятида йәнә бир жанр – драматургияниң җанлиқ тәрәққиятиниң һәқиқий шәкиллиниши еди. Шу жиллири бир түркүм миллий драматургиямиз дурданилири билән биллә, А.Мухамеджанов, К.Шанғитбаевниң «Паһ, қизларәй!» (реж. М.Зәйнавдинов), М.Әвезовниң «Айман-Шолпан» (Д.Садирова, 1968-ж.), Ш.Хусаиновниң «Апирин, Гәкку!» (Д.Садирова, 1970-ж.) комедиялири сәһниләштүрүлди. Башоян Уйғур театрини һәвәскарлар өмигидин кәспий театр дәриҗисигә көтәрди. Горький, Шекспир, Погодин, Мольер, Гоголь, Гольдони кәби җаһан классиклири әсәрлири билән театримиз репертуарини бейитқан әҗайип режиссер Сергей Башоян Уйғур театри тарихида өзиниң упримас чоңқур қолтамғисини қалдуруп кәтти. Миллий драматургиямизниң нәмунилирини Қ.Ғоҗамияров башлиған бирқатар кәспий композиторлиримиз өзлириниң лирика вә қәһриманлиқ үстүн роһ билән суғирилған музыкилири билән бейитти. Қазақ хәлқиниң даңлиқ язғучилири Роза Жаманова, Мурат Мусабаев кәби даңлиқ опера нахшичилири, Ғазиза Жубанова, Еркеғали Рахмадиев кәби композиторлар өзлириниң дилкәш, пикирдаш уйғур дости Қуддус Ғоҗамияров түпәйли Уйғур театри паалийитигә йеқиндин арилашқан һәм репертуаримиздики бирқатар яхши әсәрләрниң сәһниләштүрүлүшигә сәвәпчиму болған. Әйнә шундақ һәмкарлиқниң тимсали – С.Муқановниң қәлимигә мәнсүп «Қәшқәр қизи» сәһнә әсәри йезилип, униң музыкисини Қ.Ғоҗамияров язған. «Сәбит Муқанов Чоқанниң монологи арқилиқ уйғур хәлқиниң мәшһур алимлири Маһмут Қәшқәрий, Йүсүп Хас Һаҗип, умумән, уйғурлар һәққидики өз ойлирини йәткүзүшкә тиришқан. Шуниң үчүн биз Сәбит Муқановни Чоқан Вәлихановтин кейин уйғурларниң тарихини йорутқан иккинчи қазақ алими дәп тәрипләймиз», дәп өз ләвзини билдүргән Қуддус ака қәдинас дости һәққидә. Театршунас алим Әхмәтҗан Қадиров болса: «...һәр қанчә күлпәттә яшимисун, бәрибир өз мәдәнийитини, миллий әнъәнилирини, сәнъитини йоқатмиған намрат хәлиқниң еғир турмушини йеқиндин тонуп күзәткән Чоқан Вәлиханов, пүтүнсүрүк бир милләтниң бу ечинарлиқ әһвалиға өз һисдашлиғини билдүргән һалда, «Еһ... уйғур хәлқи қачан бәхиткә еришәр?» дегән һалда, чоңқур ойларға патиду. Сәбит Муқанов билән режиссер Байтен Омаров Чоқанниң бу сөзлирини «Қәшқәр қизи» спектаклиниң асасий идеяси қилип алиду», дәп язиду (“Уйгурский советский театр”, 87-б.). 1972-жили Уйғур театриниң баш режиссери болуп тайинланған Қазақ ССРниң хәлиқ артисти Байтен Омаров «Қәшқәр қизи» намлиқ әйнә шундақ есил сәһнә әсәри билән биллә, театримиз сәһнисидә И.Саттаров, В.Дьяковниң «Ғерип-Сәнәм» Әхмәтҗан Һашириниң «Өлмәс болуп туғулғанлар», К.Шаңғитбаев, К.Байсеитовниң «Паһ, жигитләр!» охшаш ярқин сәһнә әсәрлирини сәһниләштүрүп, театр тәрәққиятиға өзиниң бебаһа үлүшини қошти. 1976-жили Уйғур театриниң баш режиссери болуп Қадыр Жетписбаев тайинлиниши билән, Ш.Хусаиновниң «Анамниң ақ көйниги», Һезмәт Абдуллинниң «Шавқун», С.Әхмәтниң «Келинләр қозғилиңи» комедиялири Муңлуқ Бақиевниң «Бир яз, бир қиш» (1979-ж.), Җамалдин Розиевниң «Қайғулуқ күнләр», «Қутлуқ қәдәмләр» (1979-ж., 1980-ж.), Җамалидин Босақовниң «Назугум» (режиссер Г.Һәмидуллаев. 1980-ж.), Әхмәтҗан Һашириниң «Муқамчилар» (режиссер К.Абдурасулов 1981-ж.), Шайим Шаваевниң «Билал Назим» (режиссер М.Байсеркенов. 1982-ж.) сәһнә әсәрлири арқилиқ театримиз репертуари йеңилинип, тамашибинлар қизиқип көридиған яхши әсәрләр биридин кейин бири сәһнә йүзини көрүшкә башлиди һәм бир түркүм актерлар өзлириниң маһарәтлирини намайән қилалиди. Қадыр Жетписбаев түпәйли 1983-жили Уйғур театри коллективи Ғәбит Мүсрепов кәби мәшһур намайәндә билән «Қыз-Жибек» музыкилиқ драмиси арқилиқ қайта учрашти. Мәзкүр әсәр билән Уйғур театри драматургия, режиссура, сценография һәм актерлуқ маһарәт җәһәттин заманивий театрниң есил үлгисини җарий қилди. Уйғур актерлириниң һәрқандақ яхши әсәрниң һөддисидин чиқидиғиниға көзи йәткән режиссер, әнди Мольерниң «Парасәтсиз тәхсир», А.Вальехониң «Одиссейниң ғәзиви» кәби әсәрлирини сәһниләштүрүп, театримиз иҗадийитиниң қиммитини техиму егиз балдаққа көтәрди. Әйнә шундақ қизғинлиқ билән Уйғур театриға СССР хәлиқ артисти, СССР вә Қазақ ССР Дөләт мукапитиниң лаурети Әзәрбәйжан Мәмбетов Җ.Асимов, А.Садировниң «Анархан» музыкилиқ драмисини сәһниләштүрүш арқилиқ өз ярдимини көрсәтти. Тәҗрибилик режиссер “Анарханниң” дәсләпки нусхисини сақлап қалған һалда, бир-бирини сөйгән икки яшниң сап муһәббитиниң паҗиәлик йәкүнини пәқәт бир аилиниң әмәс, пүтүн бир хәлиқ пажиәси дәриҗисигә елип чиқти. 1982-жили қазақ театр сәнъитиниң йәнә бир даңлиқ режиссери, Қазақстанниң хәлиқ артисти, Маман Байсеркеновниң «Билал Назим» (Ш.Шаваев) тарихий драмисини сәһниләштүргини – Уйғур театри тарихида чоң вақиә болди. XІX әсирдики хәлқимизниң миллий-азатлиқ күрәшлириниң гувачиси Билал Назимниң өз вәтинигә, хәлқигә болған чәксиз муһәббәт, чоңқур философияси билән суғирилған спектакль тамашибинлар үчүн алаһидә соға болди. Хәлқимизниң узун әсирлик тарихи, миллий әнъәнилири, урпи-адәтлири, әдәбияти, мәдәнийити, сәнъитиниң есил үнчилири толуқ ипадисини тапқан «Анархан», «Билал Назим» кәби кәң көләмлик жирик классик әсәрлиримизни сәһниләштүргән мәшһур қазақ әдиплириму бу әсәрләргә наһайити еһтиятчанлиқ билән яндишип, җавапкәрлик турғусидин уйғур хәлқиниң турмуш тәризини һәммә җәһәттин пухта өзләштүргини үчүн бу әсәрләр театр репертуаридики талланған спектакльлар сепидин орун алди. Кәспий театримиз бийил сәксән бәшинчи даванға көтирилгән болса, демәк, униң 40 жилдин ошуқ қизғин иҗадийити – хәлқимизниң ичидин йетилип чиққан бүйүк театр рәссами, Қазақстан Җумһурийитиниң хизмәт көрсәткән сәнъәт әрбаби Пәйзирахман Ибрагимовниң исми билән чәмбәрчас бағлиқ. У чоңқур билими билән өзигә хас қайтиланмас маһарәт мәктивини яритип кәткән әҗайип истедат саһиби еди. Пәйзирахман Ибрагимовниң бай иҗадийити қазақ театр сәнъити билән һәмкарлашқан һалда риваҗланди. «Анархан» спектаклини 1977-жили режиссер А.Мәмбетов сәһниләштүргән чағда, П.Ибрагимов режиссерниң ой-мәхситигә әмәл қилған һалда, тамашибинниң диққитини сәһниниң икки тәрипидә қайғуға чөмгән хәлиқни тәсвирләш арқилиқ җәлип қилди. У режиссер Ә.Мәмбетов билән «Анархан» драмисида азап чәккән, йоқсизлиқ қийниған, қайғу басқан, өзлириниң азатлиққа чиқиш йолини қийинчилиқта издигән пүтүнсүрүк бир хәлиқниң аләмшумул паҗиәсини намайән қилди. Уйғур театриниң 1981-жилқи Москвадики гастролида П.Ибрагимов «Анарханниң» йеңи вариантини, йәни мәзкүр спектакльниң бәдиий җәһәттин башқичә һәл қилинишини тәклип қилди. Москвалиқ тамашибинлар, атақлиқ театр әрбаплири уйғур сәнъитидин һөзүрлинип, өзлириниң сәмимий пикирлирини билдүрди. «Анарханниң» сценографияси тоғрилиқ атақлиқ театр тәнқитчиси, Россияниң сабиқ мәдәнийәт министри М.Швыдкой: «...Рәссам П.Ибрагимов тәсирлик образ яратти – наһайити йоған қәпәз байларниң зулуми астида қалған Шәрқий Түркстан хәлқиниң әриксизлигини ипадиләйду...», дәп «Анархан» һәққидә пикир билдүрсә, режиссер Қ.Жетписбаев билән рәссам П.Ибрагимовниң ениқ идеявий бәдиий позициялири толуқ ипадә қилинған А.Вальехониң «Одиссейниң ғәзиви» спектаклиға мундақ баһасини бериду: «...Вәйран болуп, бит-чити чиқиватқан антик архитектуриниң обризи спектакль персонажлириниң ички күрәш туйғулирини әкис етиду, уларниң һәвәслири һәқиқий һаяҗанландуруш дәриҗисигә йетиду. Спектакльдики актерлар заманивий мәишәтниң әң мурәккәп проблемилири тоғрилиқ мулаһизә қилидиған бирпүтүн ансамбль болуп қошулуп кетиду». Пәйзирахман Ибрагимов театримизда һәрхил жилларда ишлигән барлиқ режиссерлар билән қизғин паалийәт елип барған болсиму, бәрибир режиссер Қадир Жетписбаев билән ишлигән йемишлик жилларни наһайити мәмнунлуқ билән әсләп һекайә қилған: «Қадир билән бари-йоқи 7-8 жил биллә иҗат қилдуқ. Лекин, һазир ойлисам, биз башқилар он – жигирмә жил ичидә әмәлгә ашуралмиған ишларни әйнә шу аз вақитниң ичидә атқуруп үлгириптимиз һәм иҗадимиздин һәқиқий мәнада һөзүрлиниптимиз дәп ойлаймән. Чүнки Қадир өзиниң кәң мәнадики бай фантазияси вә дити арқилиқ мениму көп вақитларда илһамландуратти. Қадир билән ишләш маңа һәқиқий мәнада һөзүр беғишлатти». Қадир Жетписбаев, Байтен Омаров, Әзәрбәйҗан Мәмбетов, Маман Байсеркеновтин башқа Рубен Андриасян, Райимбек Сейтметов, кәби елимизниң даңлиқ режиссерлири Пәйзирахман Ибрагимов билән һәмкарлиқта «Олиара», «Абылайханның ақырғы күндері», «Махаббат тұралы поэма» (Қозы көрпеш-Баян сулу), «Келіндер көтерілісі», «Маргарита уходит» қатарлиқ сәһнә әсәрлирини М.Әвезов намидики қазақ академиялик театри, М.Лермонтов намидики рус академиялик театри, немис театри вә бирқатар вилайәт театрлирида сәһниләштүрди. Униңдин башқа рәссам Асанәли Әшимов чүшәргән «Әҗдиһар жили» намлиқ бәдиий фильмда кийим-кечәкләр бойичә рәссам болди. 2004-жили Орал шәһиридә қазақ хәлқиниң исиянкар шаири Махамбет Өтемисовниң туғулғининиң 200 жиллиғиға беғишланған XII Җумһурийәтлик театрлар фестивалиға Уйғур театри Әким Таразиниң «Махамбет» (реж.С.Асылханов) фантасмагорияси билән қатнашқан едуқ. Әйнә шу фестиваль йәкүнидә «Әң яхши сценография» номинацияси бойичә мукапатни Пәйзирахман Ибрагимов йеңивалған. Бүйүк рәссамниң театримиздики ахирқи иши Исрайил Сапарбайниң «Цыган серенадиси» музыкилиқ драмиси болди. Рәссам мәзкүр спектакльни режиссер Муһит Һезимов билән һәмкарлиқта сәһниләштүрди. Спектакль һәққидә елимизниң атақлиқ режиссерлири Есмухан Обаев, Талғат Тименов, театршунас алим Әширбек Сығай өзлириниң иллиқ пикирлирини мәтбуат арқилиқ ейтқан еди. Мошундақ қазақ һәм уйғур театр сәнъитини бир-бири билән бағлап туридиған алтун көрүкниң моҗутлуғини давамлаштурғучи уйғур режиссери Муһит Һезимов еди. У дәсләп Султанали Балғабаевниң «Қиз жигирмигә толғанда», Иран-Ғайыпниң «Муқәддәс гуна», Исрайил Сапарбайниң «Цыган серенадиси» музыкилиқ драмилирини тамашибинлиримизға һәдийә қилған болса, уйғур режиссерлиридин биринчи болуп қазақ театрлирида, җүмлидин Өскемен вилайәтлик театрида, андин Қизилорда вилайәтлик театрида бирқатар спектакльларни сәһниләштүрди. Тамашибинлиримизни қазақ драматургиясиниң яхши әсәрлири билән тонуштуруштәк әнъәнини режиссер Әзиз Искәндәров давамлаштурмақта. У А.Оразбековниң «Бир түп алма» драмисини, Баққожа Муқайниң «Мәҗнун жигитләр» комедиясини, андин заманимизниң атақлиқ драматурги Дулат Исабековниң «Мурагерлер» драмисини утуқлуқ сәһниләштүрди. Булту Д.Исабековниң 75 яшлиқ тәвәллуди һарписида Уйғур театри мәзкүр әсәр арқилиқ елимизниң бирқатар шәһәрлиригә гастрольлуқ сәпәрләргә берип қайтти. Президентимиз Нурсултан Назарбаев 2002-жили йеңи Уйғур театри бенасиниң ечилиш мәрасимида: «...Бизниң елимиз – мустәқил Қазақстан көпмилләтлик дөләт екәнлиги һәммиңларға мәлум. Униң ичидә қазақ билән уйғур томури бир түркий хәлиқ. Бизниң нахша-сазимизму, тилимизму йеқин. Шуңлашқа биз әсирләр давамида биллә яшап келиватимиз. Шәхсән өзәм уйғур хәлқигә дайим һөрмәт билән қараймән. Улар қазақ хәлқи билән янму-ян туруп, елимизниң һәм ихтисадий, һәм мәдәний тәрәққиятиға мәлум төһписини қошуп келиватиду. Шуңлашқа бу йәрдә силәрдин йошуридиған һечнәрсә йоқ, әксичә, мениң сәяситимни дайим қоллап-қувәтләп келиватқиниңларға миннәтдарлиқ билдүримән» – дегән иллиқ ләвзини изһар қилған еди. Әлвәттә, Президентимизниң чоңқур мәзмунлуқ тәбрик сөзлири һәммимизни тәвритип һаяҗанландурди. Икки жил муқәддәм Астанада өткән Қазақстан хәлқи Ассамблеясиниң йенидики этномәдәнийәт мәркәзлириниң фестивалида Президентимиз: “Қазақстан бирлик билән турақлиқниң алаһидә роһини қелиплаштурди. Течлиқ билән һәмкарлиқ бизниң асасий байлиғимиз. Бу бизниң Мустәқиллигимизниң байлиғи. Қазақстан дөлити һәрқачан барлиқ этномәдәнийәт мәркәзлирини қоллап келиватиду, мәктәпләрни мәбләғ билән тәминләватиду. Бизниң гезитлар билән журналлар он бәш тилда, театрлиримиз алтә тилда сөзләйду. Мундақ шараит – пәқәт Қазақстандила бар, башқа дөләтләрдә йоқ. Бүгүн мән үч театрға Қазақстан Җумһурийитиниң академиялик мәртивисини тәвсийә қилиш тоғрилиқ қарарни имзалидим. Улар уйғур, корей, немис театрлири. Мәзкүр театрларни бу жуқури мәртивиси билән тәбрикләймән!» дегән хуш хәвәрни елан қилди. «Академиялик» мәртивиси өз саһасида йетәкчи болуп һесаплинидиған, миллий мәдәнийәт билән сәнъәтни тәрәққий қилдурушқа, тәрғип қилишқа чоң үлүш қошқан мәдәнийәт мәһкимилиригә, иҗадий коллективларға берилиду. Бу мәртивә әң жуқарқи мукапат болуп һесаплиниду һәм академиялик мәртивисини алған коллективқа йәниму жуқури тәләпләр қоюлиду. Шундақ екән, сәксән бәш жиллиқ шанлиқ тарихни бесип өткән хәлқимиз сәнъитиниң алтун бөшүги – Уйғур театриниң кәлгүсидиму Президентимизниң дана сәясити, һәрхил милләтләргә нисбәтән яритиливатқан барлиқ шараитлардин толуқ пайдилинип, өзлүгимизни сақлап қелишта йеңи илһамлар билән йеңиланған мәдәнийәтни, йеңи заман инсан обризини яритип, дуния сәһнисигә елип чиқиш биз, сәнъәткарларниң, асасий мәхсити болмақ. Гүлбаһар НАСИРОВА, «Мәдениет қайреткері» бәлгүсиниң саһиби, «Сахнагер – 2018» мукапитиниң лауреати.

834 рет

көрсетілді

0

пікір

Біздің Telegram каналына жазылыңыз

алдымен сізді қызықтыратын барлық жаңалықтарды біліңіз

Уйғур авази

21 Сәуір, 2021

Жүктеу (PDF)

Редактор блогы

Ершат Моллахун оғли ӘСМӘТОВ

Редактор блогы