• Замандаш
• 10 Шілде, 2019

Йүз яшаң, Сепийәм ана!

Гәпниң тоғрисини ейтиш керәкки, һазирқидәк экология зәйипләшкән, инсаний борч,меһир-шәпқәт мәсилиси иккинчи орунға чүшүп қалған бир мәзгилдә 90 жил өмүр сүрмәк, яшиғандиму, саламәтлиги, әқил-идриги сағлам, меңиш-туруши тетик, қисқиси, Сепийәм анидәк яшаш йүздин биригә несип болса керәк. Кичигимиздә хошна олтарғачқиму яки апам Җанархан иккиси тәңтуш болғачқиму, әйтәвир, икки аилә қәвәт қоюқ арилишаттуқ. Шуңлашқа болса керәк, һазир Сепийәм анини көрсәм, худди өзәмниң анисини көргәндәк, хошал болуп қалимән. «Атаң өлсиму, атаңни көргәнләр өлмисун» дегән сөз бекар ейтилмиған екән. Мән гәп қилмақчи болуватқан Сепийәм ана Нәсирдинова 1928-жили Челәк тәвәсидики илгәрки Ғоҗиқул, һазирқи Қизил Шәриқ йезисида дунияға келиду. Шу йезида 7 жиллиқ мәктәпни тамамлайду. Дадиси Һасан урушқа кетип, җәң мәйданида қәһриманларчә һалак болиду. Сепийәм ана мошу кәмгичә дадисиниң урушқа атлинар алдида анисиға: «Таҗәм, қан ичигә кетип баримиз. Сепийәм билән Әркин саңа аманәт. Алла несип қилса, йүз көришәрмиз», дегән сөзлирини әсләйду. – Дадам урушқа кәткән чағда мән хелә әсқетип қалған едим. Мәктәптин келипла, апам билән биллә етиз-ериқ ишлириға арилишимән. Бәзидә иним Әркингә қараймән. Гайи күнлири уни йетиләп етиздин масақ териймиз. «Йезиға уруштин қайтқан бир адәм кәптәк» дегән сөзни аңлисақ, мәлигә учқандәк жүгрүп барған күнлиримизму болди. Лекин дадам кәлмиди,– дәп әсләйду Сепийәм ана өткән күнләрни ядиға елип. 1948-жили Абдукерим акиға ятлиқ болуп, бираз болсиму ғәм-қайғудин қутулиду. Уруш жиллири тартқан җапа-машақәтләр ақивитидин 1956-жили аниси Таҗәм 45 йешида бақилиқ болуп кетиду. Лекин һаят өз қанунийити бойичә давамлишивериду. Абдукерим ата вә Сепийәм анилар 1955-жили хошна Ғәйрәт йезисиға келип орунлишип қалиду. Бу күнләрдә Сепийәм ана өзиниң 91 яшлиғини пәрзәнтлири, шундақла 32 нәврә, 51 чәврә вә қом-қериндашлири билән хошал-хорам қарши алмақта. Лекин, «Бири кам дуния» дегәндәк , Абдукерим акиға бу күнләрни көрүш несип болмиди. «Аси» совхозида бухгалтер, қурулуш материаллири амбириниң башлиғи қатарлиқ хизмәтләрни абройлуқ атқурған Абдукерим Нәсирдиновниң егилик ихтисадиниң йүксилишигә мунасип һәссә қошқанлиғи өзлүгидин чүшинишлик. У киши еғир ағриқтин түзиләлмәй, 1992-жили аләмдин өтти. Мән 1970-1980-жиллар арилиғида «Аси» совхозида дәсләп һесапчи, андин тамака бригадиси бригадириниң ярдәмчиси, кейинирәк бригадир болуп ишлигәнлигим үчүн Сепийәм аниниң балилири билән мәзкүр саһада кечини таңға улап, пидакаранә әмгәк қилғанлиғиниң гувачиси болғанмән. Муамилидә сипайә, әмгәктә зәрбидар ана пәқәт коллектив арисидила әмәс, бәлки егилик бойичә нәмуничи аталған еди. Шуңлашқа һәрхил мәйрәмләр мунасивити билән исми тилға елинип, маддий вә мәнивий мукапатларға муйәссәр болатти. Сепийәм ана 10 бала тепип қатарға қошқини үчүн «Қәһриман ана» унваниға сазавәр болди, «Әмгәк ветерани», Ғалибийәтниң 40, 50,60, 70 жиллиқ юбилейлиқ медальлири билән мукапатлинип, һәр хил жилларда егилик вә наһийә мәмурийити тәрипидин махташ қәғәзлири билән тәғдирләнди. Абдукерим ата иккиси қатарға қошқан пәрзәнтлири болса, һәрхил кәсипләрни егиләп, чоңлири һөрмәтлик дәм елишқа чиқса, қалғанлири бу күнләрдә җәмийәтниң һәр хил саһалирида үнүмлүк әмгәк қиливатиду. Қисқиси, Сепийәм аниниң 91 яшлиғи пәқәт аилә тавабиати үчүнла әмәс, бәлки жут үчүнму чоң мәрикидур. Җүмлидин, бизму Қәһриман аниға мустәһкәм саламәтлик тиләп, пәрзәнтләр билән “Нәврә-чәвриләрниң бәхтигә йүз яшаң!” демәкчимиз. Мәһәмәтжан ҺАПИЗОВ. Ғәйрәт йезиси, Әмгәкчиқазақ наһийәси.