• «Уйғур авазиниң» сәйилгаһи
• 19 Қыркүйек, 2019

Өз мәнпийитиңнила ойлима

Бурун заманда икки дост узақ сәпәргә чиқипту. Адимизат яшимайдиған бир чәксиз түзләңгә кәлгәндә, уларниң йемәк-ичмиги түгәп, иккиси ач қапту. Бир чағда уларниң алдидин қоллириға қармақ вә пиширилгән белиқ толтирилған севәт тутқан әвлия бовай чиқип, биригә қармақни, иккинчисигә белиқ селинған севәтни тутқузидудә, көздин ғайип болиду. Севәтни алған адәм белиқни достидин қизғинип, чапсан йәветип, қақилип өлүп қалиду. Қармиғи бар йолувчи белиқ тутидиған җайға йәткичә җенидин җуда болиду. Күнләрниң биридә башқа икки йолувчи йолға атлинип, нәқ шундақ әһвалға дуч келиду. Уларниң алдиға һелиқи әвлия бовай чиқип, бир севәт белиқ билән қармақ бериду. Икки дост белиқни алдиримай, тәң бөлүп йәп, чоң бир дәрияниң бойиға йетивалиду. У йәрдә чөмүлүп, һадуғини чиқириду вә бир севәт белиқ тутуп, сәпирини давамлаштуриду. Улар йол бойи белиқни пиширип йәп, сақ-саламәт көзлигән мәнзилигә йетиду. Һекмәт: пәқәт өз ғеминила ойлиғанлар һечқачан мурадиға йетәлмәйду. Һә, өзгиләрниң мәнпийитини өз мәнпийитидин төвән қоймиған, сәмимийликни дост тутқан адәмла муваппәқийәт қазиналайду.