- Йеңилиқлар
- 05 Қазан, 2012
Ата-аниларға ейтарим бар
Биз, уйғурлар, әзәлдин устаз әһлини қәдирләп, өзимизгә пир тутуп кәлгән хәлиқ. Болупму бала оқутқан устазлар һәққидә сөз болғанда қолумизни көксимизгә қоюп ихтиярсиз тазим қилимиз. Чүнки улар яш әвлат қәлбигә билим уруғини чачиду. Әнди муқәддәс китавимиз Қуръан Кәримдә «Билим егиләш — иман җүмлисидиндур» дәп ейтилған. Демәк, әшу билим бәргүчи устазни һәр қанчә махтисақму әрзийду.
Әнди бүгүнки күн әмәлияти қандақ болуватиду. Мәсилә мошуниңда. Қисқиси, һәммимиз устаз қолида тәрбийиләндуқ. Биз оқуған чағларда (мән һазир сәксәнгә тақап қалдим) әгәр муәллим биз маңған кочида келиватқанлиғини көрсәк, әйминип башқа коча билән меңишқа тиришаттуқ. Әгәр туюқсиз учришип қалғидәк болсақ, бөкимизни қолимизға елип муәллим узап кәткичә бешимизни көтиришкә җүръәт қилалматтуқ. Бу бизниң қорққинимиздин әмәс, устазни әвлия сүпәт көрүп, иззәт-һөрмәт көрсәткәнлигимизниң бир ипадиси еди. Мабада дәрисни оқумай келип, муәллимдин тәнбиһ аңлап қалсақ, уни ата-анимизниң билип қелишидин еһтият қилаттуқ. Сәвәви, қошумчә дәшнәм йәттуқ. Һазирчу...
Бир күни пешин намизини өтәп, өйгә қайтип келиватсам, келиним бир қолида 7-синипта оқуватқан нәврәмни йетиләп, йәнә бир қолида яғлиғини пулаңлатқан һалда йолда учришип қалди. Һәйран болуп нәгә маңғинини соридим. «Математика пәниниң муәллими «икки» қойғанни аз дәп нәвриңизни һақарәтләпту. Уларға тетип қоймисиңиз шундақ қилиду», дәп җавап бәрди җәһли билән. Мән келинимни сәвирлик болушқа үндәп өйгә яндуруп кәлдимдә, жуқарқи мисалларни кәлтүрүп, устазлиқ кәсипниң наһайити шәрәплик кәсип екәнлигини, устазларни қанчә һөрмәт қилсиму, әрзийдиғанлиғини чүшәндүрдүм. Пәқәт шундақ қилғандила устазниң абройи өсүп, балиларниң җавапкәрлиги ашидиғанлиғини ениқ мисаллар билән ейтип бәрдим.
Ойлаймәнки, һазирқи ата-анилар оқуған, аң-сәвийәси жуқури адәмләр. Шуңлашқа балиниң алдида кәлсә-кәлмәс сөзләр билән устаз шәнигә дағ чүшәрмәйду. Әксичә, балисини җемиләп тоғра йолға селишқа тиришиду. Бу ата-аниниң муқәддәс қәрзи вә пәрзи. Ваһаләнки, гайида байиқидәк сәлбий көрүнүшләр садир болуп қалиду. Әпсус, миңларчә әпсус.
Инкар қилишқа болмайдиған бир һәқиқәт — ата-анилар билән мәктәп вә устазлар арисида қоюқ мунасивәт болғандила җәмийәткә мунасип шагиртлар йетилип чиқиду.
Мақаләмниң ахирида, яш ата-анилар, силәр һәр қандақ вәзийәттә сәвирлик болуп, гунани устаздин издимәй, балилириңларни әдәплик болушқа үндәңлар, устазларни һөрмәт қилишқа дәвәт қилиңлар, демәкчимән.
Нурмәһәмәт қари ҚУАНОВ.
Әмгәкчиқазақ наһийәси.
594 рет
көрсетілді0
пікір
