• Шеирлар
• 30 Шілде, 2020

Көйгин дозақ отида

Һәй, содигәр, ойлансаңчу, уятқу, Дориниму әнди тиқип сатамсән. Канийиңни шунчә йоған сән ечип, Баһасиға шунчә ахча қатамсән. Йетәттиғу қийналғини хәлиқниң, Қиммәт елип йемәк-ичмәк, озуғин. Бәзиләрниң панасидур гәмә өй, Шунчә жиллар қақалмастин қозиғин. Көрүп туруп, билип туруп һәммини, Ичиң көймәс ағрип ятқан бемарға. Кечә-күндүз дора издәп сандалди, Сән йәткүздиң хәлқимизни шу һалға. Пайдилинип сән вақитни ғенимәт, Топла мәйли, сән байлиқни топлиғин. Билип қойғин, сән қайтқанда бақиға, Өйүң болур догиланған топидин. Сориғи бар ахирәтниң шу күни, Көрүги бар техи қилдәк өтмәк тәс. Дозақ оти күтүп турар сәндәкни, Билип қалғин, әшу отта көймәк тәс. Һасил АБДРИМОВ.