• Һекайә
  • 30 Шілде, 2020

Хиҗиллиқ

Һебибулла Иминнияз

Автобус бекәт дәрвазисидин сус меңип чиқивататти. Әнди дәрваза алдидики чоң йолға чиқиш үчүн шофер әпчиллик билән рульни буриведи, бекәт ичидин сумка көтәргән бир йолувчи товлиған пети жүгрәп келип, очуқ турған автобус ишигидин һечнемигә қаримай, автобус ичигә өзини атти. Буни көргән билет сатқучи Әркин кәйнигә қарап, қолини шилтигән пети бирнемиләрни дәп ғудуңшип кәтти. Дәл шу чағда автобус тохтап қалди. Иш кийимини кийгән бир киши келип, шоферға бирнемә девиди, Әркин автобусниң кабинисидин чиқип, йолувчиларниң қешиға кәлдидә, кәйни тәрәптә бош турған орундуқни қолидики билет сумкиси билән сүртивәтти. Андин сумкисини тизиниң үстигә қоюп, хиялға ғәриқ болди. Авалқи дәм елиш күни йезидики чоң өйгә барған еди. У аписиниң телиқип-телиқип узаққичә йөтәлгән авазини аңлиғандин кейин иштиһа билән йәватқан тамиғини аста дәстиханға қойдидә, ичи серилған һалда аписиниң йениға кәлди. Әркинниң аписи Мәстүрхан ача әллик яшқа улашмайла канай яллуғи кесилигә гириптар болуп қалған еди. У һәрбир қетим йөтәлгәндә мәйдиси гажилдап қаттиқ ағратти. Мәстүрхан ача көзини жумған пети левини мидирлитишқа башлиди: – Әркин, Әркин, қени сән? – Мәстүрхан ача чирилдиған авазда чақирип, оруқ қолини һавада пулаңлитишқа башлиди. – Балам, қени сән? Әркин алдираш аписиниң қолини аста йотқан ичигә тиқип қоюп: – Апа, мана мән, қандақ болуватисән? – деди. У бешини көтирип кәйнигә қариған еди, өйдикиләрниң һәммиси көзлири нәмләшкән пети қаришип туратти. Җиддий чиққан автобус сигнали Әркинниң хиялини бөлүвәтти. Әркин орнидин туруп, билет тәкшүрүшкә башлиди. – Һә, меһманлар, қени билетларни чиқирип тәкшүртүп бақайличу? Билет алмиғанлар, билет алайли. Йолувчиларниң һәммиси дегидәк янчуқлирини ахтурушқа башлиди. У кәйнидин тәкшүрүп, ишик түвидики орундуқта олтарған һәммисиниң кәйнидин чүшкән һелиқи йолувчиниң жиртилған билетини қолиға алдидә, қапиғи түрүлүп, хапа болушқа башлиди. Бу әллик яштин алқиған қарамту, оруққинә, чирайидин күлкә йеғип туридиған аддий, амма пакизә кийингән йолувчи еди. Униң қолидики сумкиниң еғирлиғиму яки бир бир путида һейип барму иш қилип, сәл-пәл сиңаян болуп туратти. – Сән немә үчүн башқа автобусқа билет елип, бу автобусқа чүшисән? – Мән бир иш билән кечикип қаптимән, у автобус кетип қапту. – Ундақ болса қайтидин билет алғин. – Мән йол үстидә чүшүп қалимән әмәсму? Силәр бир идариғу? – Идарә бир, кирим башқа-башқа. Сән униңға кирим қилсаң, мән сени бекарға елип маңсам, нәдә ундақ иш бар екән? – Ундақ болса, мән зиян тартмаймәнму? – Зийиниң өзәңгә, өзәңниң шори. – Нәдә ундақ иш бар екән, бир адәм икки билет елип чүшидиған. Болди мошу билет! – Ундақ болса қайси автобусқа билет алған болсаң, шуниңға чүшкин, – дедидә, Әркин алдиға қарап вақириди. Автобусниң ишиги ечилиши билән тәң ишик түвидә өрә турған йолувчини иштирип чүширивәтти. Йолувчиниң чүшүп кетиши һаман автобус меңип кәтти. Автобус ичидики йолувчилар Әркинниң қопаллиғиға нарази болған һалда бир-бирсигә мәнилик қаришип қалди. Әркин: – Ләңмәнни нәдә йесә, мәнтәңниму шу йәрдә ичсун, – дедидә, автобусниң кабинисиға кирип кәтти. Әркингә дәм елиш новити кәлди. У машинидин чүштидә, һечнемигә қаримастин өйгә чапти. У аписи ятқан өйгә наһийәлик дора дукинидин алған дориларни көтәргән пети кирип кәлди. У кириш билән димиғиға ипар-зәпәрниң пуриғиға охшап кетидиған бир пурақ урулди. Аписи ятқан каривәтниң үстидә бир данә дохтурларниң қан бесимини өлчәш әсвави, тиңшиғуч һәм укол қутиси туратти. Аписи сақ кишиләрдәк өйниң төридә дәстиханда олтарған меһманға чай қуювататти. Әркин қолидики нәрсә-керәкләрни каривәтниң бир тәрипигә қойғандин кейин атиси вә ака-укилири билән саламлишип болуп, аписиға қариди вә: – Апа, кесилиң қандиғирақ? Сақийип қапсәнму немә? Чирайлириң сақ вақтиңға охшашла қан жүгрәп кетиптиғу? – деди. Мәстүрхан ача түз көңүл, удул мүҗәз аял еди. У Әркинниң қолини туттидә: – Балам, мениң мундақ сақийишим әшу төрдә олтарған, наһийәдин йезиларға ярдәмгә кәлгән дохтурларниң көңүл қоюп давалишидин болди. Силәрниң идарәңларда қаидә-йосунни билмәйдиған, адәмгәрчиликтин чиққан адәмләрму бар охшайду. Бу дохтур һәмрасини қалдуруп қоюп, маңа дора әкилиш үчүн наһийәгә берип қайтишида кечикип қапту. Төвән Дадүйгә қатнайдиған силәрниң автобусуңларға чүшкән екән, билет сатқучи: «Сән у автобусқа билет елип, бу автобусқа чүшүвапсән» дәп автобустин иштирип чүшириветипту. Шуниң билән амал йоқ, мошу соғда бир йол машинисиға чүшүп өйгә кәпту. Сән мундақ һал соримай, әшу мени давалиған дохтурлардин һал сориғин. Әркин дәстиханға қариған еди, өзи автобустин чүширивәткән адәмни көрди. Әркин хиҗил болуп, немә дейишини билмәй, қизарғиничә туруп қалди. Бир пәстин кейин у путлирини тәсликтә йөткәп меңип, дохтурниң алдиға барди. У дохтурниң қолини қаттиқ қисип: – Әпу қилиң... Мән хаталишиптимән, – дәп пичирлиди.

260 рет

көрсетілді

7

пікір

Біздің Telegram каналына жазылыңыз

алдымен сізді қызықтыратын барлық жаңалықтарды біліңіз

Уйғур авази

21 Сәуір, 2021

Жүктеу (PDF)

Редактор блогы

Ершат Моллахун оғли ӘСМӘТОВ

Редактор блогы