• Һекайә
• 30 Шілде, 2020

Уйқа

Хеличәм Решит

Уйқа, сән мениң өмүрлүк илпитим. Еһ, уйқа, һәрқачан сениң билән сирдишишқа муһтаҗ болғинимда, йеқин илпитим сүпитидә мени арамбәхш қәсирәңгә башлап, сехирлиқ қоллириңда раһәт бөшүгигә бөләп пәпиләйсән. Сән маңа күч-қувәт бәхш етисән, әқил-идригимни ойғитисән. Мениң билән қанғичә сирдишип, мени һарғинлиқ искәнҗисидин азат қилисән. Көңлүмдики ғәм-қайғу туманлири аллиқаяқларғиду ғайип болиду. Мән сениң билән сирдашқинимда өзәмни, худди бовақтәк ғубарисиз, батур жигиттәк қавул сезинимән. Уйқа, мән билән қанғичә муңдашқиниңға апирин! Мән үстүмдин, худди бир тағни еливәткәндәк, йениклишип қалимән. Кәйпим шунчилик чағ. Мән шу чағда қолумға қәләм елип, қәғәз бетигә тәпәккүр үнчилирини бир-бирләп тизимән. Бәзидә әшу қәғәз бетидә ечилдурған хуш пурақ гүлләрни төһпикарларға тәғдим әтсәм, бәзидә қәғәз үзигә пүтүлгән пикирлиримниң арисиға йошурунған көрүнмәс қамча билән тәйяртапларни, хошамәтчи, алдамчиларни қаттиқ саваймән. Көзни жумуп-ачқичила өтүп кетидиған өмүр тарихимниң һәрбир сәһиписини һалал тәрим бәдилигә яратқан һәқиқий төһпилирим билән безәймән. Уйқа, сән йәнила мени йеңип кетәлмәйватисән. Туйдурмастин вуҗудумни хемирға айландуруватисән. Қудритиңдин көзлирим ихтиярсиз жумулуп кетиватиду. Бурадәр, қени сениңдики инсап?! Һәддиңдин ешип маңа һорунлуқ кесилини жуқтурмақчи болуватқиниң немиси? Сән мениң әмгәк вақтимға чаңгал селишқа қандақ петиндиң?! Мән чүшәнмәйватқандурмән. Бәлким, алдиңда қудритиңни коза-козаң қилғуң яки маңа рәһимиң келип, мени өз қәсириңгә башлап, тегишлик дәп тонуған һөзүр-һалавәттин бәһримән қилғуң келиватқанду! Бәлким, достанә чақчақ қиливатидиғансән. Бурадәр, өз борчумни ада қилиш йүзисидин мән билән сирдишиш тәливиңни қопаллиқ билән рәт қиливәткиним үчүн мени кәчүр! Уйқа, билимән, көзлиримни сехирлап, мени бемалал өз қәсириңгә башлап кирәлмигиниң, ирадә қорғинимни һечбир күч сәрип қилмайла өзәңгә бойсундуруп, мени өз қәсирәңниң маңа талиқ раһәт-парағитидин толуқ бәһримән қилалмиғиниң үчүн өкүнүватисән, азаплиниватисән. Бирақ маңа аянки, сән өз борчуңни толуқ ада қиливатисән. Сәндин һорунлуқ аламәтлирини тапқили болмайду. Уйқа, көрүватидиғансән, әйнә алдимда әзрайил күтүп турупту, униң күтүши өлүмдин бешарәт. Униң күтүши арзу-арманлиримни тезирақ реаллиққа айландурушқа далаләт қилиштин бешарәт. Сән һәммила вақтимни егиләвелишқа урунсаң, йолсизлиқ болмамду? Мени сақаймас һорунлуқ кесилигә гириптар қилип қоюп, пушайман қилмамсән? Чүнки мән баштила өмрүмниң мәлум үлүшини саңа тәғдим қилип беривәткән. Мән ишлишим, йәнә ишлишим, өзәмниң инсаний борчумни толуқ ада қилишим керәк, төһпидин өз һаятимға мәна беришим керәк. Әзрайил билән көрүшкинимдә, пушайман хәнҗири жүригимни парә-парә қилмайдиған болуши керәк. Уйқа, мени һарғинлиқ чаңгилидин қутулдурғиниң үчүн рәхмәт! Бирақ мән сениң дайимлиқ илпитиң болалмаймән. Мени кәчүр...