• Шеирлар
• 03 Қыркүйек, 2020

Қириқ икки миң бәш йүз

(«Аршин-Мал-алан»
комедиясигә тәхлит)

— Қоюң барму? 
— Бар, бар. 
— Сетип бәрсәң алимән, 
— Алсаң мәнму сатимән.
Баһасичу, баһаси? 
— Қой — 42 500,
— Қозисичу, қозиси?
— Шу баһаниң йерими.
— Нәгә барсаң шу баһа,
— Қиммитигә ким ала.
— Ичи ағрип һөкүмәт
Шу ахчини бәргәнди.
“Озуқ ал” дәп бир айға,
Аялимму дегәнди.
Еливәтсәм қой-қоза,
Қандақ қилай чай-тузни.
Ундин көрә гөш йемәй,
Күтүп көрәй кәч күзни.
— Ахчаң барму? 
— Йоқ, йоқ. 
— Ундақ болса сатмаймән. 
— Болди,  мәнму алмаймән. 
Бар ахчамни күзгичә,
Мән авайлап йәткүзәй.
Йолин тепип һәммини,
Гөш йейиштин кәчкүзәй.
Һасил АБДРИМОВ.