• Шеирлар
• 19 Қараша, 2020

Кәлгинә қайтип хатирҗәм күнләр

Товва қилдим
Бүгүн олтирип товва қилдим, 
Товва, кичиккинә бир зәрричә, 
Һәммимизни һәләйкүмгә салғиниға.
Һәйран қалдим. 
Шу зәрричидин қорқуп һәмминиң,
Өйлиригә тиқилип қалғиниға.
Торбетидин қулақ салсақ үнләргә,
«Вай сиртқа чиқсаң жуққидәк» дәп, 
Чиқмай туруп чүштуқ немә күйләргә. 
Қоллиримиз пат-патла жуюлмақта, 
Қайнақ чейимиз пат-патла қуюлмақта. 
Ят бири өйүмизгә кирип кәлсә, 
Шу кесәл жуққандәкла туюлмақта. 
Барчә хәлиқ ниқап кийип сақланмақта,
Күн қизиса бу яманни өлгидәк дәп,
Әтиязниң аптивиға қақланмақта.
Чечил-төкүл той-төкүнләр тохтимақта,
Қизип кәткән һәрхил намлиқ чайларму,
Байқап көрсәк аримиздин йоқимақта.
Бәзибир елип-сатар содигәрләр,
Пулни дәп атлирини тоқумақта.
Алланиң қудритини унтуғанлар, 
Әскә келип дуаларни оқумақта. 
Раст, бу Яратқанниң бәндисигә, 
“Шүкри қил” дәп салған синиғидур. 
Меһриванлиқ, адимийлик жүтмисун дәп, 
Бәндисигә сизип бәргән сизиғидур. 
Шуңа бизниң пул-мәнсәптә туманлашқан, 
Ечилғай көрмәй қалған көзлиримиз. 
Еғизлардин йолин тепип чиққай әнди,
Һәқиқәттин жирақлашқан сөзлиримиз. 
Нийитимиз аста-аста паклансекән, 
Қариларму йоли келип ақлансекән. 
Тоғра йолға чүшүп маңған бәндиләрму,
Амал қилип шу вирустин сақлансекән. 

Кәлгинә қайтип
Кәлгинә қайтип, хатирҗәм күнләр, 
Тәшвиштин хали өтсекән түнләр. 
Баһардин бери бесилип қалған,
Қайта җараңлиқ чиқсекән үнләр.
Кәлгинә қайтип, сәрәмҗан ойлар,
Ечилип қайта йепилған йоллар.
Ашиқлар күткән тәшна боп узақ,
Җараңлап өтсун сеғинған тойлар.
Қайтип кәлгинә, шу күнләр беғәм,
Кәлсәң кетәтти баштики ой-ғәм.
Мәйлиди ичсәк қайниған суни,
Көңүл течлиғи мәйрәмди, той һәм.
Қайтип кәлгинә, кәтмигин башқа,
Кәлгән йолуңға чачай мән чачқа.
Аманлиқ тиләп һәр сәһәр қуяш,
Нурини чачсун қери һәм яшқа.

Алдираймән жутумға
Тағ бағриға җайлашқан, 
Мениң гөзәл жутум бар. 
Димақ ярар пуриғи, 
Мевә толған беғим бар. 
Кәтмән тутқан қолиға,
Дехиним бар ишләмчан.
Гүлгә толған хилму-хил,
Һойлилар бар сәрәмҗан.
Талға толған сейимдин,
Толуп ақар тағ сүйи.
Етизлиқтин әмгәкниң,
Аңлиниду саз-күйи.
Қирлирида отлиған,
Пада-пада маллири.
Көптән қуруп чөмиләр,
Яз күнлири балилири.
Мән туғулған йезамни.
Алдираймән көрүшкә.
Хошаллиғин, шатлиғин,
Биллә болуп бөлүшкә.

Чирақ түви қараңғу
Қараңғу дəйду чирақ түвини,
Йоруқ бəрсиму əтрапқа бирақ.
Алтун саплиқти дəймиз жүтəрсəк,
Гəр жүтсə кона дат басқан пичақ.
Қолларда турса уюл алтунлар,
Һəҗəп зəргарға елип бармаймиз.
Һəммимиз уста нəқиш селишқа,
Қара төмүрни безəп һармаймиз.
Қарға «қақ» əтсə һəммə қараймиз,
Қарап қоймаймиз булбул сайриса.
Һəйран болимиз назлиқ қизимиз
Сумбул чечини айрип тариса.
Ташни ярғидəк сөзлəр сөзлəймиз,
Нəлəргə кəтти силиқ сөзүмиз?
Қарини һəммə бирдин көрүмиз,
Ақ рəңни һəҗəп көрмəс көзүмиз.
Мақал китавин елип тəкчидин,
Йезип қойдум мəн бираз оюмни.
“Хəлиқниң əқли — мақалда” дəйду,
Хəлқим əқлигə — егип боюмни.

Шаир инимға
(Вильям Молотовқа беғишлаймән)
Көк бөриниң әвлади, 
Кәлгән күнкән дунияға. 
Тәбригимни язаймән, 
Қәләм чилап сияға. 
Үнчә-марҗан тизғандәк, 
Тизип келәр ойини. 
Бирла арман – хәлқиниң, 
Көрсәм дәйду тойини. 
Яш болсиму тиришип,
Алда келәр көч башлап.
Мәнзил қарап үзмәктә,
Ғуличини кәң ташлап.
Учришайли Мәнзилдә,
Әллик яшлиқ тоюңда.
Көк лентини тақиғай,
Шу күн хәлқиң бойнуңға.
Ташлимаңлар балиларни, анилар
Ташлимаңлар балиларни, анилар,
Тирик житим болуп улар өсмисун.
«Анам кимкин, атам кимду?» дəп күндə,
Һəсрəт билəн аччиқ йешин төкмисун.
Ташлимаңлар балиларни, анилар,
Һəққи барғу оғузини емишкə.
Қандақ шəйтан сени шунчə аздуруп,
Ташлап кəттиң сəн бағриңни немишкə?
Ташлимаңлар балиларни, анилар,
Көз ачқини бу дунияға гунаму.
Издəп тапсаң чоң болғанда балаңни,
«Ана!» дəп, саңа қолин сунарму?
Ташлимаңлар балиларни, анилар,
Тоюп өссун иссиқ ана меһригə.
Баққининиң төлəп пүтмəс бəдилин,
Гүл қисадур шу аниниң чеһригə.

Ағриқханида бир түн 
Ағриқханиниң узун залида, 
Аңлинар пәқәт аяқ үнлири. 
Алладин тиләп бемарлар шипа, 
Таңға улишар баһар түнлири.
Палатида товлайду бемар,
Қийниғач уни ағриқ азави.
Тиничлиқни бирдинла бузар
«Тез ярдәмниң» әнсиз авази.
Һәрбир ағриқниң йенида жүрүп,
Уйқисиз түнни өткүзәр дохтур.
Бир дәм олтирип айиғин созуп,
Һадуқ елишқа вақтиму йоқтур.
Дәлиздә күтәр ағриқтин хәвәр, 
Уруқ-туққанлар болуп беарам.
Тиничлиқ хәвирин алғанда пәқәт, 
Һәмминиң көңли алиду арам.
Қиш күнидәк қисқа
екән бу һаят
“Əссалам” дәп салам бәрдим қериндашқа,
Узақ вақит дидарлашмай сеғинғачқа.
Қалисәнкән бәзи чағда салам күтүп,
Чач ақирип, келип қалсаң хелә яшқа.
Унтумайли, әһвал сорап биз жүрәйли,
Жирақ демәй издәп берип биз көрәйли. 
Жиғилишип кәң дәстихан әтрапиға,
Хошаллиқни, қайғумизни биз бөләйли.
Күнләр өтүп, айлар өтүп жилму пүтәр,
Бири келип, бири кетип, бири күтәр.
Тирикликтә унтуп кәтсәк сияпәтни,
Салам-саат аримиздин ахир жүтәр.
Қисқа екән бу һаятму қиш күнидәк,
Қисқа екән йоруқ айдиң яз түнидәк.
Шуңа сийлаш, шуңа издә қериндашни,
Бу панида мәңгү болуп ким жүргидәк.
Егисиз қалған сәбигә
Йеқин болсам башлириңни сийпар едим,
Ухлиғин дəп қучиғимға алар едим.
Амал болса зиминимниң топриғида,
Бир сән үчүн өмүрбойи қалар едим.
Йеқин болсам қошақларни ейтар едим,
Палванларни қошиғимға қатар едим.
Қәләм билән тизип қойған оқлиримни
Қара нийәт кәлгүндигә атар едим.
Йеқин болсам, сән егисиз қалмас едиң,
Өз йериңдә ойнап-күлүп, һармас едиң.
Сәһниләрдә өзгә тилда нахша ейтип,
Өзгә тонни сән үстиңгә артмас едиң.
Йеқин болсам янда жүрүп өтәр едим,
Яхши күнни сән билән тәң күтәр едим.
Азат əлниң келəчиги дегəч сени,
Мисралирим қурлириға пүкəр едим...
Бәрдашлиқ бәргин
Немә гунариң бар еди шунчә,
Үшшүк урдиғу һәр жили сени.
Техи әндила ғору тутқанда,
Мөлдүр урдиғу йәнила сени.
Немә гунариң бар еди шунчә,
Һөсүн берәттиң чечәк атқанда.
Еғиздин кәтмәй дәмиң туратти,
Өзәңму пишип меғиз қатқанда.
Немә гунариң бар еди шунчә,
Гунариң шуму мөгә бәргиниң.
Жугачлиғиңдин көнүп һәммигә,
Үшшүк-соғларға чидап кәлгиниң.
Немә гунариң бар еди шунчә,
Ғору чеғиңдин йоқитип сени.
Мүмкин қизғинар йәрни сән өскән.
Ясимақ ойи бағларни йеңи.
Үшшүк-соғларға бәрдашлиқ берип,
Чечәк атқинә бүк болуп сәнму.
“Мевәм бар” дәп беғимда мениң,
Яшап өтәйдә үмүттә мәнму.
Гүллүк паяндаз
Етиз-даламға қарап тоймидим, 
Турар йейилип гүллүк паяндаз.
Көктә сайриған торғайниң үни,
Мәйүс көңлүмни көтәрди бираз.
Һәҗәп мәнзирәң мәһлия қилди,
Тохтап қаридим бәһримән болуп.
Баһар билән тәң ойғинип қойнуң,
Рәңдар гүлләргә кетипту толуп.
Еқип өтмигәч сәндин йә өстәң,
Пәқәт баһарда гүлләп кетисән.
Язниң аптиви көйдүргән чағда,
Көктин ямғурни тиләп келисән.
Тилигиң сениң иҗавәт болуп,
Яғсекән ямғур яз бойи төкүп.
Гүлләп яшниған етиз-даламда
Жүрсәмкән мәнму гүлләргә чөкүп.
Яшайли һаман
Билимән тәғдир бир хил әмәстур,
Бирдә йениктур, һә бирдә тәстур.
Бирдә еп кәлсә бизгә яхшилиқ,
Бирдә берәри пәқәтла қәсттур.
Силап қойиду бирдә бешиңни,
Бирдә аққузар көздин йешиңни.
Қәддиң пүкүлүп қалғинин көрсә, 
Өргә дүглитәр бирдә тешиңни.
Бирдә көйдүрәр отларға селип,
Бирдә өчирәр сүйини сепип.
Байқимай чүшсәк чоңқур ориға,
Тартип чиқирар қолини берип.
Бирдә саларкән ағриқ-силақни,
Бирдә берәркән бизгә улақни.
Чөлләрдә қелип мағдириң кәтсә,
Көрситәр екән бизгә булақни.
Шундақ өтәркән бу һаят, заман, 
Яшидуқ бизләр, яшайли һаман. 
Миң бир тосалғу турсиму алда, 
Қарайли пәқәт келәчәк таман.

Һәқиқәтни издимә
Һәқиқәтни издимә,
Қуруп кәтти йилтизи. 
Издисәңму тапмайсән, 
Чирақ тутуп күндүзи. 
Һәқиқәтни издимә, 
Кетип қалған кәлмәскә. 
Билгүрләрниң орнини, 
Берип қойған билмәскә. 
Һәқиқәтни издимә,
Заманидур һарамниң.
Бир шап үзүм бәрмигән
Сайиси йоқ бараңниң.
Һәқиқәтни издимә, 
Гунасиздур гунакар. 
Өй турғузар, қариғин,
Хиш тизмиған бенакар. 
Һәқиқәтни издимә,
Чидимиған чеғиңда.
Айимайду, қоруйду
Байқа, сени йеғиңда.
Һәқиқәтни издимә,
Ишән пәқәт өзәңгә.
Ялған билән тәң болуп,
Талашмиғин үзәңгә.
Һәқиқәтни издимә, 
Чирақ тутуп күндүзи.
Аләм бойлап ялғанниң,
Тарап кәтти йилтизи.
Сеғиниш
(Чәт жутларда яшаватқан қериндашлиримға)
Жуттин жирақта жүрсәмму өзәм, 
Көңлүм сән билән кечә һәм күндүз. 
Жутниң салимин берип турғандәк,
Парлар асманда ай билән юлтуз.
Балилиқ чағлар өткәч қойнуңда,
Иссиқтур маңа һәрбир гияриң.
Мәдһийә язсам қәләмни елип, 
Түгимәс һәргиз мениң сиярим.
Сеғинип сениң иссиқ қойнуңни,
Болса қанитим учуп бараттим.
Киндик қеним төкүлгән жутта,
Болса амалим, мәңгү қалаттим.

Хәлқим бар
Хәлқим бар махтансам махтанғидәк, 
Зиминим бар байлиққиму һәм толған.
Тәклимакан қумлириға көмүлгән, 
Излирим бар әсирләргә тәң болған. 
Деханчилиқ ата кәспи хәлқимниң,
Ашлиқ тери, мол һосулдин тағ қилған.
Йәр астидин су йәткүзүп чөлләргә,
Кәтмән чепип чөл далани бағ қилған.
Кәшип қилған дәсләп болуп қәғәзни
Шу қәғәздә талай мәктүп йолланған.
Мәктүптики йезиқларму хәлқимниң,
Өзгә ханму шу йезиқни қолланған. 
Илим-пәнгә һәссә қошуп салмақлиқ, 
«Қутадғу» һәм «Луғитин» қалдурған.
Нахша-уссул, саз-нәғмиси, муқами
Чаңқиғанда услуқни қандурған.
Қириқ һүнәр темип турғач бармақтин,
Мәшһур униң гиләмлири тоқулған.
Мәғрур турар кона қорған тамлири,
Әҗдатлирим қоллирида соқулған.
Ат үстидә оқ-я тутуп қолиға,
Артқа-алға бирдәк оқни яғдурған.
Көрүп сәйяһ чевәрлигин хәлқимниң,
Китавиға «Уйғур» намин яздурған.
Немишкиду мана шундақ хәлиқтин,
Үзин өрүп тәләй қечип жүриду.
Көзлиридин ериқ болуп еқип яш,
Еғир күнләр хәлқим кечип жүриду.
Елип келәр қечип жүргән тәләйни,
Тарих чеқи техи талай айлинип.
Һәссә қошмай қайтурушқа тәләйни,
Қалмай дәймән мәнму чәттә айрилип.
Амәт қуши қайта қонуп бешиға,
Йетәр хәлқим шу күн күткән бәхтигә, 
Ай-юлтузи орун елип төридин,
Егә болар шу күн таҗу-тәхтигә.
Мана шуңа махтинимән һәрдайим, 
Томуримда әзиз хәлқим қени бар. 
Хәлқим билән хошаллиғин тәң бөлүп,
Тойин тойлар күнләр алда һели бар.
Камазист жигитләргә
(Уйғур наһийәсиниң мәрт-мәрданә
оғланлириға мәдһийә)
Ата-бова қан кәчкәндә мәйданда, 
Пәләй, пайпақ тоқуғанди анилар. 
Арқа сәптә жиққан нәччән пулларға,
Фронт үчүн елинғанди танкилар. 
Бүгүн йәнә йәр шарида уруш-җәң,
Дүшмән жүрәр һәтта көзгә көрүнмәй. 
Әҗәл тапмай дуния кезип жүриду.
Шунчә алим оқ атқанға у өлмәй.
Адәмләрниң демин қаттиқ қисмақта, 
Алла бәргән һавадин у қизғинип. 
Дәм йәтмәстин атланмақта бақиға, 
Қиймас җанлар аримиздин илғинип. 
Шу дүшмәнгә турар екән тақабил,
Шипа берәр, һава берәр үскүнләр. 
Шу үскүнни йәткүзүпту бизгиму,
Бизниң жутдаш мәрт-мәрданә жигитләр.
Төмүр тулпар тизгинини чиң тутуп,
Улар һәр күн узақ йолда сәпәрдә.
Ғемин қилип бала-чақа өйиниң,
Атлиниду сәпәрләргә сәһәрдә.
Йол азавин биләр йолда жүргәнләр,
Қишта – соғи, язда иссиқ қийнайду.
Иссиқ җайда пул тапсиму бәзиләр,
Бәш тәңгини мундақ ишқа қиймайду.
Һәммә рази жигитләрниң ишидин,
Үскүнлири бәрсун дава-шипасин.
Аман болуп қоли очуқ жигитләр,
Алсун бүгүн жутдашларниң дуасин.
Ана тилим
(Россиядә истиқамәт қиливатқан
Аблекин ака Төрәевқа)
Унтумидим, Ана тилим унтулмас, 
Өзгә тилниң арисида жүрсәмму. 
Киндик қеним төкүлгән шу жутумни,
Жилларда бир сеғинғанда көрсәмму. 
Ана тилда салам берип жутумға,
Салимимни сәһәр туруп йоллаймән.
Муқаминиң шәйдаси мән болғачқа,
Нахша-сазин тиңшап зади тоймаймән.
Шуңа ейтай, әзиз хәлқим, силәргә,
Унтумаңлар Ана тилни һечқачан.
Ана сүти билән тәнгә тәң сиңгән,
Билсәң әгәр, тумариңдур һәрқачан.
Жутни сеғиндим
(Карантин сәвәвидин жутлириға келәлмәйватқан қериндашларға)
Ечилсекән йолларму, 
Мән жутумға бараттим. 
Келивелип жутумға,
Бирәтола қалаттим. 
Қарлар кетип көрмидим. 
Гөзәл йезам – жутумни.
Тапқандәк мән болимән, 
Жутқа барсам қутумни. 
Туққанларни сеғиндим, 
Көрмигили көп болди. 
Сеғинишму ичимгә 
Патман болуп көп толди. 
Илпәтләрни сеғиндим, 
Муңдишаттуқ олтирип. 
Яришатти чақчақму
Бошлуқларни толтуруп.
Кочилирин сеғиндим,
Бүк-барақсан терәклик.
Сап һавасин сеғиндим
Тән-сақлиққа керәклик.
Сай бойини сеғиндим
Ашуқ-мәшуқ сәйләткән.
Әткәнчейин сеғиндим
Қаймиғини ләйләткән.
Йәнә бираз мән чидай,
Андин йоллар ечилар.
Мән барғанда жутумға,
Қизилгүлләр ечилар.

Әрләр бар биздә
Әрләр бар биздә қол қуруқ әмәс,
Сәркиләр аздәк әлни башлиған.
Садир, Ғенидәк болседи әрләр,
Төмүр кишәнни жулуп ташлиған.
Әрләр бар биздә қол қуруқ әмәс,
Қуруқ сөз билән минбәр талашқан. 
Достму-дүшмәнму айралмай һели, 
Биллә олтирип тувақ ялашқан. 
Әрләр бар биздә қол қуруқ әмәс, 
Олтарған орни бәкму ярашқан. 
Йүксәк ишларни ейтип қалсаң сән, 
Яман көзидә саңа қарашқан. 
Әрләр бар биздә қол қуруқ әмәс, 
Сорун-мәшрәптә қуштәк сайрашқан. 
Милләт тәғдири тикилсә доға, 
Сорун пүтмәйла иштик тарашқан. 
Әрләр бар биздә қол қуруқ әмәс,
Издишип илләт тамдин марашқан.
Қазанға селип гунаси йоқни,
Очаққа отни таңдин қалашқан.
Әрләр бар биздә қол қуруқ әмәс,
Сәркиләр аздәк әлни башлиған. 
Садир, Ғенидәк болседи әрләр, 
Төмүр қәпәзни бузуп ташлиған. 
Гүлай сиңлим хатирисигә
Бүгүн сениң мәйримиң еди 
Қучиғиң дәстә гүлләргә толған. 
Бирақ айланди матәм күнигә 
Дәстә гүллириң вақитсиз солған. 
Күлүп қаришиң бәкму ярашқан
Ичиңдә йоқти қилчә яманлиқ.
Яманлиқ хисләт саңа ят толғач,
Тиләп жүрәттиң пәқәт аманлиқ.
Һәр күни бесип чоң өйниң йолин,
Ата-анаңни йоқлап бараттиң.
Меңип һармиған узун йолларда,
Һәҗәп қийилди гүлдәк һаятиң.
Тәнһа гүлидиң ата-аниниң,
Қериндашлириң көйигин басқан.
Тепип оғул-қиз, қатарға қошуп,
Йеңи келинму ишикни ачқан.
Аларкән әҗәл яхшисин илғап,
Тиклинип кәлсә амалиң йоқкән.
Бәзи чағларда бәндиниң сөзи,
Саңа қаритип етилған оқкән.
Ятқин, дәм алғин, мүмкин һарғансән,
Бейиш төридин орун алғин сән.
Күлүп турған шу әксиң билән,
Ядимизда һәм мәңгү қалғин сән.
Аҗиз әмәс, батур
бизниң аяллар
Чүшəнмидим пүткүл ихлим ейтаркəн,
Немишкиду аялларни аҗиз дəп.
Қандақ бүгүн аялларни аҗиз дəй,
Алда жүрсə һəмминиңла ғемин йəп.
Қандақ бүгүн аялларни аҗиз дəй,
Ипарханни, ғурурини қоғдиған.
Назугумни қандақ бүгүн аҗиз дəй,
Соланғиму һəтта боюн сунмиған.
Қандақ бүгүн Майимханни аҗиз дəй,
Ат үстидə, қолда қилич ойниған.
Ризвангүлни қандақ бүгүн аҗиз дəй,
Ямғур оқта җəңчилəрни ойлиған.
Қандақ бүгүн аялларни аҗиз дəй,
Ғениларни бу һаятқа сийлиған.
Қандақ бүгүн Аминəни аҗиз дəй,
Житимларниң башлирини сийпиған.
Аманниса сатарида муңлуқ саз,
Муқамини əвладиға қалдурған.
Аялларни қандақ бүгүн аҗиз дəй,
Илим-пəнниң чириғини яндурған.
Ейталмаймəн аҗиз дəп мəн анини,
Пəрзəнт үчүн түн уйқисин төрт бөлгəн.
Балисиға, қолға киргəн тикəнни,
Өз көзигə киргинини тилигəн.
Аҗиз əмəс, батур бизниң аяллар,
Пəпилəңлар, һəрқачанда аяңлар.
Бир қолида бөшүгүңни тəвəтсə,
Бир қолида – дунияни, қараңлар.
Ямғурға тазим
Ямғур йеғип бесивəтти топини,
Юмшап қалди қуруқ чөпниң ғоллири.
Қайнақ күндə туманлашқан һəттаки,
Сəгип қалди көпчиликниң ойлири.
Ямғур йеғип жуювəтти һəммини,
Өзгəртипту һəтта мевə тəмини.
Көп яққини ямғурниңғу яхшиди,
Чүнки ямғур келəр жилниң зəмини.
Ямғур йеғип яйрап қалди гиялар,
Йешил рəңгə оринипту қиялар.
Таза һава, нəпəсиңму бəк əркин,
Һасан-һүсəн кəби рəңдар хияллар.
Яққин ямғур, йеғип турғин арилап,
Сулар ақсун ериқларда қақшиған.
Тəбиəтму рази болсун сениңдин,
Сени күтүп нəччə вақтин чаңқиған.
Жуюп өткинә ақтин қарини
Яғивәр ямғур, тохтимай яққин, 
Ериқ-ериқта ташқилап аққин. 
Күнниң тәптидә көйдиғу гия, 
Тартип қалайдә мәнму бир салқин. 
Тазилап өткин бираз иманни,
Йеғип, жуювәт наһәқ гуманни.
Тамчә сулириң кәтсунчу ечип,
Көзләрни япқан қоюқ туманни. 
Тирилип кәтсун солған гүллирим, 
Ечилип кәтсун пүткән үнлирим. 
Демим сиқилип уйқилар қачқан,
Шерин чүшләргә толсун түнлирим. 
Яққинә ямғур тазарсун һава,
Сәндин башқидин күтмидим дава.
Жуюп өткинә ақтин қарини,
Шуңа егилип йелиндим саңа.
Һалбүвигә тилигим
Тәбриклигәч бүгүн сәнә, тоюңни,
Ейттим саңа шеир билән оюмни.
Аял зати билсәк бизгә Анидур, 
Шуңа әгдим мән алдиңда боюмни. 
Қириқ жилдәк қол тутушуп келимиз, 
Биллә болғач пикримиз һәм ойимиз. 
Хатирҗәмлик билән өткән һәр күнни, 
Шүкүр қилип дәймиз “бизниң тойимиз”. 
Алла егәм хошал қилип бизләрни,
Соға қилди оғул билән қизларни,
Бәкму омақ нәвриләрни көргәндә,
Арқимиздин көримиз биз изларни.
Пәрзәнтләрму еқидини ақлиди,
Урпи-адәт, әдәпниму сақлиди.
Йегән ненин һалал тепип үгинип,
Һәр вақитта һәқиқәтни яқлиди.
Тәбриклигәч сениң йеңи йешиңни,
Гүлләр сунай әгип йәнә бешимни.
Аман болуп йүз яшиғин биз үчүн,
Мәғрур һалда тик көтирип бешиңни.
Алла өзи шипасини бәрсекән
Дора деди “имбирь” дегән томурни, 
Ахчисини күндин-күнгә көтирип. 
Бүгүн болса дора дәйду хренни, 
Әткидәк дәп вирусларни өлтүрүп.
Қошқин деди суға лимон сүйини, 
Ичкидәкмиз уни һәр күн сәһәрдә. 
Пурап жүрсәк һарақ қуюп матиға, 
Өлгидәкмиш бизгә қонған зәһәрләр.
Аддий хәлиқ йоқ болғачқа дорилар,
Аңлиғинин шипа қилип жүрмәктә.
Өмүрбойи шарап ичип көрмигән, 
“Шипакән” дәп аста тетип көрмәктә. 
Мәйли имбирь, мәйли лимон йә хрен, 
Қайси шипа билмигиңму тәс екән.
Өзи сақлап бәндисини кесәлдин,
Алла өзи шипасини бәрсекән. 
Роһий байлиқ издидим
Пүткүл өмри ахчиға қул болғанни учраттим,
Қаплириға ахири пул толғанни учраттим.
Бар байлиғин қалдуруп, бақилиққа узитип,
Қара йəргə икки гəз қойғанниму учраттим.
Қалисəнкəн, һəй байлиқ, шуңа сени жиғмидим,
Сени издəп кəйниңдин кечə-күндүз жүрмидим.
Ғадаймидим арқамға бар болғанда керилип,
Шүкри қилдим йоқ болсаң, кайишниму билмидим.
Пул болмиса қолумда көңлүм гадай болмиди,
Су болмиса бəзидə гүлүм шүкри, солмиди.
Гəплəшкəндə тəң көрмəй ғадайғанни көрүп мəн,
Гəплирини тиңшисам көңлүм зади толмиди.
Бу һаятта өзəмгə роһий байлиқ издидим,
Китап тиздим тəкчəмгə, зəргар буюм тизмидим.
Шүкри қилдим сизиққа, пешанəмгə сизилған,
Өзгəртəй дəп тəғдирни уни қайта сизмидим.
Җавапсиз қалди йәнә қоңғурақ
(Әзиз Иса Әлкүнниң «Җавапсиз қоңғурақ» шеириға)
Сәһәр ойғатти телефон үни, 
Тәбрикләр һәммә туғулған күнни. 
Шунчә қоңғурақ ичидин күтүп,
Аңлалмай қалдим мән тонуш үнни.
Билимән бәкму арилиқ жирақ,
Тәрәққий әткән техника бирақ.
Айға йәтсиму йоллиған учур,
Маңа йәтмиди урған қоңғурақ.
Һалидин хәвәр алмақчи болдум,
Қайта-қайтилап телефон урдум.
Аңлай дәп йәнә ана үнини,
Ногайни тутуп мән узақ турдум.
Җавапсиз қалди йәнә қоңғурақ, 
Мүмкин арилиқ йәнила жирақ. 
Ишәнч-үмүтни йоқатмай күтәй,
Бир күни келәр мән күткән җавап.
Өзгәрмисун хулқимиз
Бир хил болса мүҗәз-хулқи адәмниң, 
Өзгәрмисә худди һава райидәк. 
Пайда чүшкән һәр тәрәпкә егилип, 
Аптаппеләз бәргән кәби сайидәк. 
Бир күндила үзүн өрүп сениңдин,
Еғир күндә у һалиңға йәтмисә.
Җигдә чечәк атқан чағда бир болуп,
Пишқан чағда сени ташлап кәтмисә.
Бир хил болса мүҗәз-хулқи адәмниң,
Алдамчиниң халтисиға чүшмисә.
Бар әмәсму таразиси әқилниң,
Бекар екән ейтқиниңни билмисә.
Шуңа дәймән бир хил болуп қалайли,
Өтмүшләрдин бизләр савақ алайли.
Ақ-қарини айришни биз билмисәк,
Дүшмән билән биллә тавақ ялайли.
Һасил АБДРИМОВ.