• Шеирлар
• 26 Қараша, 2020

Бөлүнгәнни бөрә йәр

«Бирлик» сөзини еғизимиздила ейтмай, әмәлиятта әмәлгә ашурғинимиз тоғримекин.

Бөлүнгәнни бөрә йәр

Аз болдиму бизгә тарих савиғи,
Аз болдиму бизгә тәккән тайиғи.
Қаратағлиқ Ақтағлиқлар башлиған,
Қачан пүтәр бу маҗралар айиғи.
Узун қулақ аңлап жүрәр һәммини,
Бөлүшәркән улар аста аммини.
Дейишәркән пурсәт бәрмәй әқилгә,
Мән буғдийи, һә сән болсаң самини.
Қарайличу арқимизға бир пәскә,
Өткән күнни елип бираз биз әскә.
Бирлигимиз ярашқан бир милләттуқ,
Аразилаштуқ ишинип биз бир пәскә.
Шу пәсләрғу қурутқанди милләтни,
Берип бизгә мәнсәп билән хизмәтни.
Шу мәнсәпкә сән турисән әтә дәп,
Өзимизгә жуқтурғанди илләтни.
Бәргән еди падишаға қизини,
Өчмәс қилип қалдурғанди изини.
Ча иландәк киривелип ордиға,
Пүккүзгәнди бир милләтниң тизини.
Шундин бери бирлигимиз йоқиди,
Әризихорлар әризилирин тоқиди.
Қари болуп бәзи чала саватлар,
Ақ үстидин қара пәрман оқуди.
Шуңа бизниң алға басмас ишимиз,
Кочимиздин шуңа кәтмәс қишимиз.
Әлни башлап һурлуқ күнгә еп барар,
Қалмидиғу аримизда кишимиз.
Бөлүнмәйли, бөлүшкидәк немә бар?
Қарап көргин, пүткүл дуния бизгә тар.
Тиңшап көргин қандашлириң зарини,
Яшап келәр ча иланға болуп хар.
Вақит кәлди, мурассәгә келиңлар,
Тарихниңму савиғини елиңлар.
«Бөлүнгәнни бөрә йәйду» дәйдиғу,
Мәнзил қарап қол тутушуп меңиңлар.

***
Тәғдиригә хәлқиниң жүргинимән көз яшлап,
Илләтләрни шеирда жүрүптимән мән “ашлап”.
Ишинимән силәргә әл сәркиси силәрғу,
Бөлүнмәстин нәччигә меңиңларчу әл башлап.

Һасил АБДРИМОВ.