• Шеирлар
• 14 Қаңтар, 2021

Мениң нахшам — жүрәк даваси

Әквәрҗан ИСМАЙИЛҖАНОВ,

1972- жили Панфилов наһийәсиниң Пәнҗим йезисида туғулған. Абай намидики Алмута Дөләт университетиниң музыка бөлүмидә тәһсил көргән. Төвәнки Пәнҗим вә Пәнҗим йезилиридики оттура мәктәпләрдә муәллим болуп ишлигән. Бу күнләрдә «Шәриқ юлтузи» ансамблиниң бәдиий рәһбири сүпитидә һәрхил мәрасимларда көпчиликкә хизмәт көрситип келиватиду.
1991-жили Алмута шәһиридә болуп өткән сәнъәт көрүгидә биринчи, 1996-жили «Яркәнт-96» сәнъәт фестивалида биринчи орунни егилигән. 2004-жили болуп өткән мәктәпләрара муәллимләр вә оқуғучилар олимпиадисида наһийә бойичә Баш мукапат — Гран-Приға сазавәр болуп, «Жилниң әң яхши сазәндиси» аталған. Мәктәптә оқуватқан чағлиридин башлап, шеирийәткә һәвәс бағлап келиватқан иҗаткар. Төвәндә гезитханлар диққитигә униң қәлимидин пүтүлгән биртүркүм шеирлирини һавалә қиливатимиз.

Сөй hаятни
Сөй hаятни, бир келисән өмүргә,
Вақит қиммәт мал-дуниядин, hәммидин.
Шуңа билгин hәр дәқиқә қәдрини,
Мәнгүлүккә кәтмәс болуп кәлмидиң.

Сөй hаятни, боран-чапқун, җудунда,
Ғазаңлишип кәтсиму гәр гүл беғиң.
Үмүт үзмәй келәр таңни қарши ал,
Өтүп кетәр бақи әмәс бу чеғиң.

Сөй hаятни зимистанда қәhәрлик,
Шувурғанда, әтрап муз боп қатқанда.
Келәр йәнә сән сеғинған баhариң,
Хуш боларсән дәрия орғуп аққанда.

Сөй hаятни кәлсиму миң зулмәтләр,
Кетәр қайғу, унтулиду ғәмлириң.
Сәвирликтин җуда болмай яшиғин,
Алдиңдидур шат болғидәк дәмлириң.

Йүсүп Хас Һаҗипқа
Миң жил бурун көз ечипсəн дунияға,
Яритипсəн өлмəс улуқ əсəрни.
Зерəклигиң шу қəдəрки, һəйранмəн,
Билим билəн йорутупсəн көп əлни.

Бəзилири ташни оюп язсиму,
Бəлки уни жуюп кəтти ямғур-қар.
Сəн йезипсəн ихлас билəн қəғəзгə,
Миң жилдиму упримастин у турар.

Шаһ қоюпту саңа исим «Хас Һаҗип»,
Иқрар қипту тəхəллусни йəр-җаһан.
Намиң яшар əбəдийлик илкидə,
Яд əйлəйду əвлатлириң һəр заман.

Санақлиқтур сəндəк алим-философ,
Һаятида жүтмəс излар қалдурған.
Мəрипəткə дəвəт қилип хəлқини,
Көңүллəргə өчмəс чирақ яндурған.

Муқəддəстур «Қутадғу билик» шундақ,
Болғач унда «Күн туғди» һəм «Айтолди».
Мана әшу илим пəндин нур чачқан,
Китап билəн əл ғəзниси бай болди.

Әткәнчай
Əтивалап уйғур ичкəн əткəнчай,
Даңқи униң йəр-йүзигə кəткəн чай.
Əҗдатлирим меһир билəн əткəчкə,
Пиялəмгə ақ нан билəн йəткəн чай.

Тəйярлинип қизғуч қапақ чөмүчтə,
Тартилиду əтигəндə һəм чүштə.
Əзəлдинла қошуп қаймақ-җүмəлни,
Ичкəн уни ата-бовам өтмүштə.

Уссап кəтсəм, услуғумни қандурған,
Билигимгə күч-қувəтни қондурған.
Чарчисам мəн бирəр ишта һалсирап,
Əткəнчайдур ишəнчә отин яндурған.

Əткəнчайсиз күн өтмиги тəс екəн,
У болмиса үниң боғуқ, пəс екəн.
Апқуруңда турса чейиң иликтəк,
Ғемиң жирақ, хиялиң хуш-мəс екəн.

Əткəнчайни қəдирлəйду һəр киши,
Тарих билəн туташ униң кəчмиши.
Хəлқим билəн кəлгəн тилсиз муңдишип,
Əткəнчайниң алəмдə йоқ тəңдиши.

Тапалисақ тапайли
Яхшилиқтин яманлиқни тез көрүп,
Аваз қошуп вақирапла чиқмайли.
Әтраптики тирик җанни яқтурмай,
Яманлисақ яхшисини тапайли.

Өзимизни көрмәй бүгүн көзүмиз,
Өзгә дилға шунчә азар салмайли.
Адашмамду хам сүт әмгән бәндиләр,
Яманлисақ яхшисини тапайли.

Яратмастин техи бирәр нәтиҗә,
Өзимизни бир дәм тиңшап бақайли.
Ғәйвәт-өсәк — hәсәтхорниң байриғи,
Яманлисақ яхшисини тапайли.
Чолпан болуп парлиғанға таш атмай,
Һәвәс қилип көккә бизму бақайли.
«Топилаңда оғрилимай тоғачни»,
Яманлисақ яхшисини тапайли.

Һәр каллида болидиғу бир хиял,
Әтә қандақ боларини ойлайли.
Өткән күндин алалмисақ ибрәтни,
Яманлисақ яхшисини тапайли.

Қериндашлар! Қуруқ гәпни қояйли,
Әндиликтә өзимизни сорайли.
Һечким бәрмәс яхшисини әкилип,
Тапалисақ қени издәп тапайли.
Муһәббәт нахшиси
Муһəббəтниң нахшиси,
Нахшиларниң яхшиси.
Бу кечидə чечилсун,
Шатлиғимниң чашқиси.

Қиз-жигитлəр яйришип,
Күлкилири яришип.
Шох уссуллар ойнайду,
Бир-биригə қаришип.

Ойнаң, достлар, ойнаңлар,
Уссул ойнап һармаңлар.
Болсун бүгүн иҗавəт,
Жүрəктики арманлар.

Ай-юлтузи чақниған,
Кəң самаға патмиған.
Мениң нахшам яңрисун,
Хəлқим сөйүп аңлиған.

Бəхтияр заман болсун,
Достлирим аман болсун.
Муһəббəткə, сөйгүгə,
Бу йоруқ җаһан толсун!

Яхши
Таңниң атқини яхши, күнниң патқини яхши.
Түндə инсан хатирҗəм ухлап ятқини яхши.
Ямғур яққини яхши, суниң аққини яхши.
Қуяш күлүп сəһəрдə йəргə баққини яхши.

Бəхит қуши беғиңда қанат қаққини яхши.
Гүлни тəлəй юлтузуң саңа таққини яхши.
Һəр вақитниң өзичə өтүватқини яхши,
Меһир-шәпқәт, ниҗатлиқ төкүватқини яхши.....

Қириқ бәш
Мана бүгүн қириқ бәшкә кәптимиз,
Бала-чақа, өй ғемини йәптимиз.
Гөзәл яшлиқ, қиран, қавул чағларни,
Өзимизчә мәңгү екән дәптимиз.
Ойнап-күлүп қириқ бәшкә кәптимиз,
Оқуп, ишләп өсти бираз әқлимиз.
Сәвирликни үгәндуқ сезинип,
Һәрнәрсигә чиқмас бизниң җәhлимиз.
Һәвәс қилип қириқ бәшкә кәптимиз,
Әл-жут билән мана әнди сәптимиз.
Өзимизни сорап бүгүн өзимиз,
Бәңвашлиққа йол қоймайду тәптимиз.
Рисқа қоғлап қириқ бәшкә кәптимиз,
Қәд көтәрди бизниң «hоҗур-кәпимиз».
Вәс-вәсигә чүшкәндимиз бәзидә,
Тепишмақ боп келәр бизниң әтимиз.
Несип болған қириқ бәшкә кәптимиз,
Һәрхил бизниң нийәт, арзу, әhдимиз.
Әң әвзили, аман болса йеқинлар,
Шу чағдила толуқ бизниң бәхтимиз.

Қириқ алтә
Қириқ алтә — йерим йол,
Чарчимиди аяқ-қол.
Үлгирәрмиз көп ишқа,
Техи сағлам биләк, ғол.
Қириқ алтә — йерим йол,
Күч-ғәйритиң техи мол.
Гүлхан лавлар қәлбтә,
Маңғин алға, сән тез бол.
Қириқ алтә чәк әмәс,
Әндишә керәк әмәс.
Көзни тиккин жираққа,
Тайиғиң тирәк әмәс.
Қириқ алтә чәк әмәс,
Қериған жүрәк әмәс.
Арман тола көңүлдә,
Қоруқлар өрнәк әмәс.
Қириқ алтә яшлиқтур,
Һоҗурда сән башлиқтур.
Алдиңда бар көп даван,
Тикәнлик йә ташлиқтур.
Қириқ алтә яшлиқтур,
Суғарғиниң ашлиқтур.
Оғлуң әр йетип келәр,
Қизиң қәләм қашлиқтур.
Қириқ алтә гүл чеғиң,
Һосуллуқ баққан беғиң.
Турар мәғрур hәйвәтлик,
Қариғайлиқ зор теғиң.
Қириқ алтә гүл чеғиң,
Тегәр әлгә май-йеғиң.
Үзмә дайим үмүтни,
Есилдур ушбу чеғиң.

Қириқ йәттә
«Қириқ йәттә» баhариң,
Җараңлайду дил тариң.
Өй-маканиң — җәннәттур,
Аиләңдур, бил, бариң.
«Қириқ йәттә» баhариң,
Һәмрайиң — сөйгән яриң.
Пәрзәнтлириң бәқувәт,
Өзәңдә йоқтур кариң.
«Қириқ йәттә» қалтистә,
Яшлиғиң турар әстә.
У ян-бу ян қарайсән,
Қизиқишта, hәвәстә.
«Қириқ йәттә» қалтистә,
Йә кичик-чоң әмәстә.
Чоңлар төрдә, яш чәттә,
Оттурида сән дәстә.
«Қириқ йәттә» тәлпүнүш,
Бәлки бардур өкүнүш.
Еғир-йеник ишлардин,
Йоқтур лекин мөкүнүш.
«Қириқ йәттә» тәлпүнүш,
Жутқа қоштуң сән үлүш.
Шараитиң йол қойса,
Несиптур ойнап-күлүш.
«Қириқ йәттә» — «яз пәсли»,
Әнди көклидиң әсли.
Күздин үмүтни күткән,
Сән шундақ дехан нәсли.
«Қириқ йәттә!» Арман көп,
Билигиңдә дәрман көп.
Үндәйдиған әтигә,
Жүригиңдә пәрман көп.

Һәсәтхорниң җазаси
(Мәсәл)
Икки йолвас җаңгалда яшиған екән инақ,
Бир-бирини қувәтләп, кәтмәйдекән hәм жирақ.
Тапқанни тәң бөлүшүп, қувалишип йәйдекән,
Достлуғиға уларниң hечнемә йәтмәйдекән.
Бир қув түлкә уларни хелидин байқайдекән,
Көрәлмәслик отлири, уни бәк қийнайдекән.
Шуңа hәсәтхор түлкә hәр күни пайлайдекән,
Достлуғини уларниң бузушни ойлайдекән.
Күнләр өтүп hелигәр бир амални тепипту,
Тапқинидин өзичә, хурсән болуп кетипту.
Йолвасларниң биригә йеқинлапту бир күни,
Һейлисини ишлитип, аста чиқипту үни:
— Сениң достуң сән йоқта
гөш-майни йеди, — дәпту,
Бирақ йолвас униңға: «Дәлилиң қени?» — дәпту.
— Ейтқиниң ялған сениң, — десә йолвас терикип,
Түлкә дәпту: «Мән бекар кәлмидимғу зерикип.
Ишәнгинә сән маңа, айимаймән бу җанни,
Саңа көрситәй жүргин, йошурған устиханни».
Түлкә өзи йошурған көрситипту сүйәкни,
Йолвас рәнҗип достидин тутуп қапту жүрәкни.
Җәhли чиқип достиға барса шу чағ девәйләп,
Дости олтарған екән, күтүп уни әттәйләп.
Нәдә жүрдүң, ағинәм, қарап кәттим йолуңға,
Гөш йегинә, адишим, қувәт бәрсун боюңға.
Һәйран болуп достиға, өп-чөригә қарапту,
Чидимастин ахири йолвас шунда сорапту:
Сәндин рәнҗип әслидә, кәлгән едим девәйләп,
Мени алдиған достниң йүзини бир көрәй дәп.
Қарши алдиң сән мени, йейип мунда дәстихан,
Мунчә есил таамдин хуш болиду әсли хан.
Маңа түлкә кәлгәнди, сени шунчә яманлап,
«Гөшни ялғуз йеди» дәп, еғиз-бурнини ялап.
Дости қалди ойлинип: «Маңиму дегән шундақ.
Мән бәргәндим җавапни: «Достум
қилмайду ундақ».
У hәсәтхор, көрәлмәс аримизға чүшүпту,
Демәк, униң шумлуғи hәддидин бәк ешипту.
Икки достниң шу мәhәл түрүлүпту мушлири,
Титиритипту орманни түлкини урушлири.
Җаңгал әhли бу ишниң баш-учиға йетипту,
Шу чағ җаhанни бойлап мундақ шиар кетипту:
«Қуруқ төhмәт, қуруқ сөз, еғир гуна-җинайәт.
Уни тоқуған әсли шәйтандур — қара нийәт!
Җинайәтниң тегишлик җазаси бар hәрқачан,
Яманлиқни hечкимгә, ойлимаңлар hечқачан!».

Учумкарларға тиләк
Ана мəктəп тамамлиған жигит-қизлар,
Орунлансун арзу-арман, тилигиңлар.
Силəр билəн өчмəс һəргиз қутлуқ излар,
Əл ишқида орғуп соқсун жүригиңлар.

Мəхсəтлəргə йетиш үчүн тиришиңлар,
Дəл һазирдин йəңни түрүп киришиңлар.
Һəмдəм болуп һəр ишларда өмлишиңлар,
Дост болуңлар, көңүл үзмəй бирлишиңлар,

Яхшиларға яндишиңлар, əгишиңлар,
Вақит шунчə тез өтиду, жүгришиңлар.
Тосалғулуқ қилар бəлки чигич ишлар,
Ихлас билəн əҗир қилип күришиңлар.

Яшлиқ билән қерилиқ
Сөhбәтлишип өзара,
Яшлиқ билән қерилиқ.
Қизип-қайнап кетипту,
Һиссиятқа берилип.
Яшлиқ турар ғадийип,
Ишәш қилип күчигә.
Қени қайнап томурда,
Сиғмай өзи ичигә.
Қерилиққа дәпту у,
Бүгүн заман мениңки.
Бийлигидәк hалиң йоқ.
Күнүң мүшкүл сениңки.
Чирайиңниң нури йоқ,
Қоруқ басти йүзүңни.
Маслашмидиң дəвиргə,
Ким аңлайду сөзүңни?
Чүшәнмәйсән көп нәрсә,
Кейин қалдиң замандин.
Дан издәйсән техичә,
Кона пахал-самандин.
Бир еғиз гәп қилғичә,
Ойлинисән саатлап.
Сән орнуңдин қопқичә,
Мән кетимән сай атлап.
Қени сениң қудритиң,
Кетипсәнғу мүкчийип?
Җим турисән сөзлимәй,
Көзүң турар чәкчийип.
Мана мениң баhарим,
Чечәк атти hур беғим.
Өзәм шунчә бәқувәт,
Зоқланғидәк гүл чеғим.

Деди яшлиқ шарақлап,
Қерилиқ турди тиңшап.
Күлүмсирәп яшлиққа,
Сөзини қатти оңшап:
Гүл чеғиңға мәз болуп,
Жүрдүң қандақ йолларда?
Яраттиңму нәтиҗә,
Әшу күчлүк қолларда?
Кәлсә күлпәт бешиңға,
Қаламсәнки чидимай.
Иш-hәрикәт қиларсән,
Ақ-қарини ойлимай.
Мәнму бир чағ болғандим,
Тетик, чапсан сəнчилик,
Тəкəббурлиқ қилмассəн,
Яшалисаң мəнчилик.

Күлүп яшар
Уйғурум!
Әссалам қәлби сехи-мәрт, көңли дәрия Уйғурум,
Нәғмә-нава саз билән әй толуп ташар Уйғурум.
Бир көргәнни достум дәйсән, меһри атәш Уйғурум,
Икки көрсәң «Қериндаш!» дәп күлүп яшар Уйғурум.

Батур оғлан-жигитлириң тағни талқан етиду,
Меһнити, әҗри билән һәм бағни бостан етиду.
Шу бағларда сәйлә қилип көңүл ачар Уйғурум.
Ишқи билән гүл кәлтүрүп күлүп яшар Уйғурум.

Кәтмәс күлкәң йүзлириңдин, һәсрәт тәри бассиму,
Гаһи сәндин йүзни өрүп амәт-олҗаң қачсиму.
Мурадиға йетиш үчүн даван ашар Уйғурум,
Нурлуқ таңни үмүт қилип күлүп яшар Уйғурум.

Чалған сазиң, ейтқан нахшаң, чашқа
болуп чечилсун,
Есил күйдин, муқамлардин хәлқим көңли ечилсун.
Мәрғулиңға тәшна булбул аваз қошар Уйғурум,
Ейт нахшаңни, чал сазиңни күлүп яша Уйғурум!!!

Навай
Түн кечидә уйқидин болуп бедар,
Нан яқиду меһнәт қилип навай.
Тонурдики һарарәткә у чидар,
Баш чөкүрүп җүръәт қилип навай.

Навайчилиқ алаһидә бир һүнәр,
Шаир әмәс, дехан әмәс у билсәң.
Лекин униң көңли кәңдур тонурдәк,
Зәп мейизлик нан суниду сән кәлсәң.

Нансиз өмүр, өмүр әмәс әслидә,
Нан әмәсму дәстиханниң зенити.
Әшу нанни дәстиханға кәлтүргән,
Навайниң ашсун қәдир-қиммити.

Ақ дәстә нан тәйяр қилған навай,
Отта көйүп, суда аққан навай.
Чөгүләйду әтрапида тонурниң,
Қоли әплик, өзи чаққан навай.

Мениң нахшам
Мениң нахшам — хəлқим авази,
Мениң нахшам — жүрəк даваси.
Мирас қалған əҗдаттин маңа,
Мениң нахшам — диллар наваси.

Тəңкəш қилса маһир сазəндə,
Нахшам мениң мəңгү яңрайду.
Сəн қошулсаң маңа җор болуп,
Бу нахшамни җаһан аңлайду.

Кəлгин достум нахша ейтайли,
Кəлгин достум уссул ойнайли.
Миң жил бурун хəлқим яратқан,
Сəнъитигə варис болайли.
Нигарим
Сөй нигарим, бир өтəйли өмүрдə,
Назук сезим раһəт бәрсун көңүлгə.
Муһəббəттин лəззəтлинəй сəн билəн,
Бу дунияда һəмрайим бол мəңгүгə.

Гөзəлим сəн, арминим сəн, гүлчирай,
Йүзүң аппақ, шəһла көзлүк толун ай.
Чирайлиғим, чин сөйгүмни хар қилма,
Мəңгүлүккə вападариң мəн болай.

Сүбһи таңда ойғинимəн толғинип,
Көз алдимда һөснүң турар җананим.
Висалиңға йəтсəм нигар ишəнгин,
Солмас мениң уз яшлиғим, баһарим.
Дада
Дада сизниң әмгигиңиз бебаhа,
Тәр төктиңиз тиним тапмай биз үчүн.
Жүрәктики бар яхши ой, тиләкләр,
Ейтилиду бүгүн дада сиз үчүн.

Сиз болғачқа яңрақ чиқар үнимиз,
Тағдин егиз йөләнчимиз сиз дада.
Тәңдиши йоқ ушбу йоруқ аләмдә,
Әң улуғвар ишәнчимиз сиз дада.

Бизни ойлап ақарғанду чечиңиз,
Бизгә көйүп өтти яшлиқ чеғиңиз.
Әндиликтә пәқәт шатлиқ күлкигә,
Толсун дада сизниң өмүр беғиңиз.

Арминимиз аман-есән болсиңиз,
Сиздә болса пәқәт бәхит-саадәт.
Көңлүмиз тоқ, ғемимиз йоқ, хуш күлүп,
Биз яшаймиз hәсрәт көрмәй та әбәт.

Һәйран болма
Яхши достни синалайсән хәтәрдә,
Биләләйсән әсли қандақ инсан у.
Сәмимийлик тамса шуан дилидин,
Дәләләйсән маңа қолин сунған у.

Ишәнчиңни ақлалиса бирлири,
Бәзилири өрүвалар йүзини.
Гаһи бири тепилиду йениңдин,
Жүригидин ейтип буғдай сөзини.

Тәләп қилма адәмләрдин көп нәрсә,
Ойлап көргин өзәң немә қилғандиң.
Бәлки униң бешиға күн чүшкәндә,
Сән амалсиз қол қоштуруп қалғандиң.

Һәйран болма көргиниңгә задила,
Учритисән талай достни йолуңда.
Һаят өзи шуниң билән қизиқтур,
Әркиңму һәм әһдиңму өз қолуңда.

Баһар кәлди
Таңда туруп бақтим гөзәл өлкәмгә,
Мән сеғинған баһар кәлди бәк гөзәл.
Шатлиғимниң чеки йоқтур, дил яңрақ,
Тиздим мисра, шеир, дастан һәм ғәзәл.

Соға қилип елип кәлди бу баһар,
Мәйрәмләрни, чечәкләрни, гүлләрни.
Илһам берип сайриған қуш авази,
Нахшам билән узаттим күн-түнләрни.

Мән баһарни шунчә рошән көримән,
Җан анамниң тәңдиши йоқ меһридин.
Мән баһарни әсли ениқ көримән,
Гөзәл қизниң қизилгүлдәк чеһридин.

Йеңи арзу, йеңи үмүт беғишлап,
Кәлди баһар һиссиятқа толтуруп.
Бөләкчила тәвриниду дил-жүрәк,
Достлар билән сирдашқанда олтирип.

Өргиләй
Әй улуқ мәрданә хәлқим, көңли дәрия, ақ пейил,
Җараңлиған нахша-сазиң, тойлириңдин өргиләй.
Яхшилиққа бәлни бағлап, йәңни түрүп, җан тиккән,
Есил нийәт, арзулириң, ойлириңдин өргиләй.

Бәрикәтлик дәстиханни гүл кәлтүрүп раслиған,
Бәкму чевәр һәм һүнәрвән қоллириңдин өргиләй.
Етизларға ашлиқ терип йәлпүндүрүп далани,
Өзәң меңип бәрпа қилған йоллириңдин өргиләй.

Тапқиниңни «той қилдим», дәп әл-жутуңға чачисән,
Меһман кәлсә күлүп турған йүзлириңдин өргиләй.
Еһтирам вә һөрмәт билән башлап уни төригә,
Шатланғанда нур чақниған көзлириңдин өргиләй!!!

Нахшам билән
Мән нахшамни өмүр билән бағлаймән,
Мисраларда һәқиқәтни яқлаймән.
Кимки маңа қилса тамча яхшилиқ,
Мәңгүлүккә жүригимдә сақлаймән.

Җәври-җапа, мәшәқәттин қорқмаймән,
Ишәнгәнниң үмүтини ақлаймән.
Өмүр йоли синақларға толсиму,
Жиқилмаймән, маңған йолдин қайтмаймән.

Ақ көңүлгә зади азар салмаймән,
Яхши иштин һәргиз чәттә қалмаймән.
Бу һаяттин өз рисқимни тапимән,
Башқилардин уни тиләп алмаймән.

Мени яман десә хапа болмаймән,
Нахшам билән әлгә салам йоллаймән.
Дәрдим болса өзәм тепип давани,
Шатлиғимни көп билән тәң тойлаймән!!!

Намимиз бар
Намимиз бар уйғур дәп, әҗдадимиз-пәхримиз,
Изимиз бар тарихта, болған таҗу-тәхтимиз.
Муқамларни яратқан сәнъәтсөйәр хәлқимиз,
Таң қалдурған дунияни һүниримиз-әқлимиз!

Бүгүн заман башқичә, биз заманға бақимиз,
Кәң йейилған дәриядәк, аста, тиниқ ақимиз.
Нийәт қилмай өрләшни, бир хил қанат қақимиз,
Шу қелипта өсмәктә, бизниң бала-чақимиз.

Өзимиз пул койида, тиҗарәтни ойлаймиз,
Алдап-соқуп кетиштин йә хиҗаләт болмаймиз.
Амәт кәлсә өзгини тимаққиму илмаймиз,
Кәтсә амәт бир күндә, жүрәк тутуп товлаймиз.

Бир нәтиҗә қазансақ, кетимиз биз керилип,
Махтиғанға хуш болуп, һиссиятқа берилип.
Уят иштин кәтмәйду йә үзимиз йерилип,
Көргән буни башқиниң жүрәр ичи серилип.

Ойлинайли бир мәһәл, һәй җамаәт-жутдашлар,
Нишан нәдә көзлигән, йол көрситип ким башлар.
Парлақ болар келәчәк, билимлик болса яшлар,
Шуңа биз интилайли, әзиз дост-қериндашлар!

Ағинәң болса
Жүкүң йеник, ишəнчиң тағдəк,
Мəрт жүрəклик ағинəң болса.
Дəрдиң йерим, шатлиғиң толуқ,
Қиямəтлик ағинəң болса.

Йолуң қисқа, қоллириң узун,
Сап вижданлиқ ағинəң болса.
Сəн бəхитлик, амəт саңа яр,
Пак, инсаплиқ ағинəң болса.

Аманəткə хиянəт қилмас,
Һар-номуслуқ ағинəң болса.
Һəсрəт сени қойниға алмас,
Батур роһлуқ ағинəң болса.

Балилар
Кəлгүсимиз — балилар, арминимиз — балилар.
Ирадимиз, күчимиз, барлиғимиз — балилар.
Пəрвиш қилған, асриған гүллиримиз — балилар,
Сада болуп яңриған күйлиримиз — балилар.
Жирақларни көргидəк көзлиримиз — балилар,
Хиялимиз, ойимиз, сөзлиримиз — балилар.
Несиһәтни қулақта сақлайдиған — балилар.
Һаман бир күн үмүтни ақлайдиған — балилар.
Биз йөлəнсəк ишəшлик түврүгимиз — балилар,
Җенимиз һəм тенимиз, жүригимиз — балилар.

Мәктәп билән хошлишиш
Мәктивим алтун угам, бөшүгүм сән,
Хошлишарға вақит йәтти сениң билән.
Рәхмәт саңа, ана мәктәп, әзиз макан,
Билим бәрдиң, адәм қилдиң меһриң билән.

Кичиккинә гөдәк едим кәлгинимдә,
Сән шатландиң мән ечилип күлгинимдә.
Көтәрдиң һәм бәңвашлиқни мениңдики,
Көйдүң маңа анам кәби жүригиңдә.

Рәхмәт саңа, ана мәктәп, баш егимән,
Сән көрсәткән улуқ йолда мән кетимән.
Унтумаймән сени зади бир дәқиқә,
Һәр қәдәмдә улуқлаймән, яд етимән.

Шүкри дә
Мидирлиған тениңдə җан бариға шүкри дə,
Дəстиханда ақ дəстə нан бариға шүкри дə.
Етизиңда терилгəн дан бариға шүкри дə,
Томуруңда орғуған қан бариға шүкри дə.

Ойлириңни ейтқидəк үн бариға шүкри дə,
Арам елип ятқидəк түн бариға шүкри дə.
Теп-теч турған тəшвишсиз заман болса шүкри дə,
Йеқинлириң йениңда аман болса шүкри дə.

Бизниң мәшрәп
Бизниң мəшрəп қайнап кəтсун,
Сəнъəтчилəр сайрап кəтсун.
Һəзил-чақчақ, нахша саздин,
Оттуз оғул яйрап кəтсун.

Бизниң мəшрəп қайнап кəтсун,
Уссулчилар ойнап кəтсун.
Зил авазлар сада болуп,
Дияримни бойлап кəтсун.

Бизниң мəшрəп қайнап кəтсун,
Һис-туйғуға орап кəтсун.
Көргəн киши зоқлиништа,
Һəвəс билəн қарап кəтсун.

Бизниң мəшрəп қайнап кəтсун,
Из басарлар дорап кəтсун.
Урпи-адəт, қаидини,
Яшлар биздин сорап кəтсун.