• Шеирлар
• 10 Ақпан, 2021

Таштики гүл

Пәридәм ТЕЙИПОВА— Уйғур наһийәсиниң Ақтам йезисида истиқамәт қиливатқан иҗаткарлиримизниң бири. У мәктәптә оқуп жүргән вақитлиридила әдәбиятқа қизиқиши болғанлиқтин, қолиға қәләм елип, иҗадийәт билән шуғуллинишқа киришиду. Дәсләпки шеир вә һекайилири «Анилар авази», «Чоң бағниң мевиси» намлиқ топламларда орун алған болса, бүгүнки күндә бирнәччә нәзмий вә нәсрий әсәрлири оқурмәнләр билән үз көрүшти. Йеқинда униң «Таштики гүл» намлиқ новәттики шеирий топлими йоруқ көрди.
Төвәндә шаирәниң әйнә шу топламдин орун алған бир түркүм шеирлирини гезитханлар диққитигә һавалә қиливатимиз.
 

Мәңгү шатмән
Уйғурниң шох қизимән,
Әлгә дәстә тизимән.
Нахша ейтсам җор аваз,
Достум қирғиз, қазақ һәм.
Бәхитлик әл қойниға
Қуяш нури чечилған.
Бу өлкидә та мәңгү
Бәхит гүли ечилған.
Шатлиқ ташқан Вәтәнниң
Мән бәхитлик қизимән.
Шуңа мәңгү хошаллиқ
Дәриясида үзимән.

Баһар туйғулири
Баһарда рәңлик гүлләр ечилип,
Булақ сулири орғуп тепчәкләр.
Қуяшниң нури қарға чечилип,
Изнаси болуп қалар көлчәкләр.

Баһар пәйзиниң нәғмисин челип,
Тойлар тартишип қушлар келиду.
Етиз-далалар қиздәк ясинип,
Киши көңлигә илһам бериду.

Баһар нур берип қойнини ечип,
Деханға шатлиқ қувәт беғишлар.
Кәтмәнни дехан йенишлап чепип,
Мол һосул үчүн йеңи иш башлар.

Шунчә улуқтур, шунчә муқәддәс
Өмүргә шатлиқ тилигән дехан.
Дехан әмгиги түпәйли, достлар,
Һасил болмақта миллиард алтун дан.

Баһар нахшам
Дутарим челип, хәвәр сорисам,
Балилиқ чеғим, күлүп кәлдиңму?
Тарға җор қилип дилни сазлисам,
Сеғинған баһар йенип кәлдиңму?

Сәбадәк сөйүп отлуқ бағримни,
Қәлбимгә солмас гүлләр тәрдиңму?
Чимәнләрара сени издисәм,
Гүлшиним болуп йәнә кәлдиңму?

Көзлиримдә нур, хошаллиқ әкси,
Жүрәктә пүтмәс арманлирим бар.
Илһам қолумни алғанда келип,
Өлмәс нахшам боп кәлдиңму баһар?

Арминим
Балилиқни өткүзгәндә бәл ешип,
Үмүт билән көз ташлидим һаятқа.
Бош хияллар кетәлмиди еп қечип,
Учуп кәлдим қәләм қисип қанатқа.

Шуңа ойчан көзлиримни охшаттим,
Айсиз түндә янған нурлуқ чираққа.
Иҗадийәт мәйданиға ат салдим,
Күткән арман башлап мени жираққа.

Яшлиғимда әркиләткән баһарниң
Жүригимдә қалған өчмәс изи бар.
Бом авазда сайриса зил дутарим,
Илһамимдин шох нахшилар йезилар.

Тунҗа шеир мениң тунҗа бәхтим боп,
Челинсекән чоң арминим – дил тарим.
Уйғур қизи өсәр шундақ шатлинип,
Пана болған әзиз өлкәм – диярим.

Өзәңгила хас
Бәк алдирап, тепчәкләп шох ойнақлап,
Сән ақисән егизликтин пәскә қарап.
Нахша-сазиң тәвритиду жүригимни,
Тәбиәтниң җан томури җошқун булақ.

Күмүч сүйүң ямрайду вадиларға,
Тәшналиғин қандуриду йәр вә дехан.
Сехи дехан бир өмүргә ашиқ саңа,
Пак сүйүңдин бәрпа қилғач мәрвайит дан.

Һаятлиқниң җан томури җошқун булақ,
Шох еқишиң сөлитиңгә келиду мас.
Сениң әвзәл хислитиңдин илһамлинип,
Шеир яздим қоюп ихлас, өзәңгә хас.

Өлкәм
Ақ гүлимән даланиң,
Йәрниң һөсни зенити.
Атқан гөзәл һәр таңда
Қайнар әмгәк сүръити.
Өлкәм мениң көйүмчан
Пәпиләйду сәба боп.
Қучиғи кәң бағларда
Гүл ечилған рәңдар боп.
Қәлби сехи, йери бай,
Бәрикәтлик даласи.
Шу далада тохтимай,
Яңрар әмгәк садаси.
Өлкәм мениң қәдирдан,
Күтәр әзиз анам боп.
Шан-шөһрәткә бөлинип,
Қалар мәңгү панам боп.

Мәдһийиләймән жилларни
Аһаң болуп, қошул мениң нахшамға, 
Арам берип, суғирайли дилларни.
Мәдһийиләйли, яңритайли җаһанға
Һеч түгимәс хислити бар жилларни.

Улуқ жиллар челишида йәң түрүп,
Кетәйли биз долқунларда тәң үзүп.
Дилға орнап, кәтсун баһар ишқи боп,
Нахшам мениң бағлиримда рәң түзүп.

Бәхит сиңгән ана йәрниң тописи,
Пак гөдәктәк күлүп, қәһ-қәһ яшнисун.
Һаят йоли мәңгү парлақ нур чечип,
Течлиқ сөйгән көңүлләрни йорутсун..

Йәр йүзидә течлиқ туғи ләпилдәп,
Нур хошаллиқ чечилсун гүл үзләргә.
Океанлар қудритидәк давулғуп,
Аңлитайли течлиқ сазин әлләргә.

Аһаң болуп, қошул мениң нахшамға,
Арам берип, суғирайли дилларни.
Мәдһийиләйли яңритайли җаһанға
Һеч түгимәс хислити бар жилларни.

Булбулум
Сайра, булбулум, сайра
Сөйгүдин тоқуп ғәзәл.
Сазчиси сән баһарниң
Өзәңдин үниң гөзәл.
Ойған, булбулум, сәһәр,
Бағлиримда саз челип.
Тиңшап турар йениңда
Гүл ашиғиң наз қилип.
Һарма, булбулум, һарма,
Муң-зариңни ейтивал.
Дилға дилкәш сазиңға
Нахшамдин аз қетивал.

Синипдашлар
Биллә оқуп, он жил биллә яшидуқ,
Дост қериндаш болуп ана мәктәптә.
Билимдин биз мөлдүр булақ ясидуқ,
Йетиш үчүн күткән арман мәхсәткә.

Өзләштүрүп талай-талай йеңилиқ,
Артта қалди из қалдуруп балилиқ.
Келәчәккә йеңи қәдәм ташлидуқ,
Оқушни биз әмгәк билән җор қилип.

Һаят бизни өз қойнида тавлайду,
Кимләр мәккәм, кимләр һалсиз чағлайду.
Қени, достлар, бош өтмисун ай жиллар,
Һәрким шундақ өз йолини таллайду.

Или вадиси
Йеңилиқ авазиңни сеғинимән,
Вадидин – вадиларға қанат қақсаң.
Әмгәкчи гезити дәп сөйүнимән,
Утуқлар қайнимидин қошақ қатсаң.

Башлидиң илһам берип хәлқимни сән,
Җарий қип йеңилиқлар бәтлириңдә.
Шатлинип, дили йоруп, дехан-чопан,
Миннәтдар язған җанлиқ хәтлириңгә.

Унтулмас күн
Натонуш әмәс маңа етизлиқлар,
Кичигимдин өстүм әшу етизлиқта.
Ақ чечәк терип жүрүп достлар билән,
Чин меһрим чүшүп қапту етизлиққа.
Шуңлашқа дехан болдум әрләр кәби,
Чиң тутуп гаң кәтмәнни мән қолумға.
«Дехан дегән йәр ғоҗиси» дәтти атам,
Ишәндим иш йүзидә мән униңға.
Уйғурниң дехан қизи дәп минбәрдә,
Анкетамму оқулди мана бүгүн.
Унтулмайду һечқачан һаятимда
Ата-бовилар сепигә өткән шу күн.
Натонуш әмәс маңа етизлиқлар,
Кичигимдин өстүм әшу етизлиқта.
Нан болса, нахшиму һәм болидекән,
Шуңа чин ишқим чүшкән етизлиққа.

Бовайлар
Бәк разимән жутниң пәхри - бовамдин,
Иззәт-һөрмәт, яхши хисләт үгәткән.
Инсап тиләп өтти оғул-қизлардин, 
Шу бовайлар бизгә ақ йол көрсәткән.

Бовайларниң ейтип өткән нахшисин,
Йеңи аһаң, шох авазда ейтимиз.
Қолумизни көксимизгә қоюп биз,
Бовиларға дәстә гүлләр тутимиз.

Яңливаштин туғулди
Бағвән хәлқим тиккән зилва седиләр
Йешил әтләс яғлиғимдәк йәлпүнәр.
Тағ бағриға қатарлашқан жутларда,
Улар худди бала кәби тәлпүнәр.

Кәтмән, Ғалҗат, Түгмән, Ават һәм Ақтам...
Унда йоқтур әнди кона төрт тал там.
Ишчан хәлқим ойнар күндә бәзмә той,
Бәрикәтлик, һечнемидин әмәс кам.

Қәд көтәрди, яңливаштин туғулди
Қара дала, яшап қуяш нуридин.
Унда алим, унда шаир туғулди,
Орун елип тарихниң бир қуридин.

Унда яшар көп милләтләр қаймиғи,
Унда моҗут өмлүк, достлуқ, сахавәт.
Көрүң, келиң, қериндашлар аймиғин,
Унда қонған бәхит қуши саадәт.

Ғәзәлдин гүл тизимән
Салқин шамал чиқиду яз ахшими,
Сөйүп өтәр, пәпиләп тән-тениңни.
Дехан ата келәр ейтип нахшини,
Тәғдим қилип әлгә аппақ ненини.

Йезимизда қәдирлик у мөтивәр,
Хуш чақчақчи күлдүриду һәммини.
Қәлби сехи куяш билән баравәр,
Инсан үчүн тәргән һаят денини.

Бағлиғачқа йәргә сөйгү-муһәббәт,
Басқан униң қәдими гүл аламәт.
Яр болғачқа утуқ, бәхит-саадәт,
Келәр күндә яхшилиқлар, қут-амәт.

Түндә ойғақ өткүзиду һаятин,
Аманлиғин тиләп әлниң һәр күни.
Ким тонумас дехан ата қамитин, 
Әмгәк сөйгән адил оғул дәр уни.

Мәдһийилидим шуңа уни әзәлдин,
Изин басқан улуқ дехан қизимән.
Һаят һули қурулғачқа ғәзәлдин,
Ғәзәлләрдин гүлдәстиләр тизимән.

Қалсун яхши сөзүмиз
Етиз-дала, бағу-бостан, бараңлиқ
Гөзәлликкә бөләнсекән давамлиқ.
Ширғип ақса булақларда таза су,
Мөлдүрликни йоқатмиса наданлиқ.

Саддә көңүл, пак, меһриван хәлқимиз, 
Һеч бәндигә ойлимайду яманлиқ.
Қоли очуқ, пүкүлмигән қәдди һәм,
Тилигини инсан үчүн аманлиқ.

Жүрәйличу хушвақ, күлүп, саламәт,
Питнә үчүн көйүнмәйли өзимиз.
Бәлки ейтип яхшилиқтин көп сөһбәт,
Қалсун әстә, ейтқан яхши сөзүмиз.
Ойлайлуқ
Ана мәктәп, устазлар,
Биллә өскән дост қизлар.
Нечүн әскә алмайсән 
Өтсә баһар, күз язлар.

Мәктәп билән хошлаштим,
Ейтип миң бир рәхмәтләр.
Даван қирлардин аштим,
Дилға пүкүп мәхсәтләр.

Чимәнләрдин сориғин
Гөдәк бәңваш вақтимни.
Чирақ болуп парлиған
Арман қилған бәхтимни.

Һаят бизни тавлиди,
Дост-дүшмәнни айридим.
Яхшиларни тәрипләп,
Қошақ қетип сайридим.

Қени достлар бүгүн һәм
Дил қанғичә ойнайлуқ.
Вақтимизни бекарға
Өткүзмәсни ойлайлуқ.
Тоюң мубарәк
Гөзәл Ақтам, сениң йешил бағриңға 
Салам берип кәпту оғлуң Илахун. 
Мисралардин тизип гүлләр ишчанға, 
Изгү ләвзин билдүрүпту жирақтин.

Бағвән Һошур оғли еди у бурун, 
Көк алмини ғор петичә түгәткән. 
Бүгүн дилкәш әл оғли боп йетилди, 
Яхшилиқни шеирида үгәткән.
Пәрваз қилған қанатлириң талмисун, 
Поэзия асминида қал учуп. 
Хәлқиң арзу-арминиңни аңлисун, 
Иҗадиңда гүлзарлиқни кәл қучуп.

Жутқа басқан қәдимиң гүл яришип, 
Әллик жиллиқ тоюң болсун мубарәк. 
Анилириң чиқти әйнә алдиңдин, 
Ақ дәстихан йейип йәнә тәвәррүк.
Ямғурум
Жуювәткин, ямғурум, 
Қонған чаңни, әхләтни.
Ечилсун яшнап гүлләр, 
Әслитип хан әтләсни.

Қизлар күлкиси яңрап, 
Гүл тәрсун идир-қирдин. 
Лалиләрни таңлап, 
Гүлчәмбәр тизсун бирдин.

Сумбул чечини тарап, 
Җанлансун яр ишқида. 
Униң йолиға қарап, 
Күтсун булақ бешида.

Дилға нур сәпкәндә
Мисралар илкидә қалдим мән, 
Сирлиқ бир аләмгә чөккәндәк. 
Чаңқиған томуз ай аптапта 
Булутлар ямғурин төккәндәк.

Сән кичик адәм, һә қәлбиң чоң, 
Турисән дилға нур сәпкәндәк.
Қәдриңни билмиди бәзи тоң, 
«Мәнсиви бәк өсүп кәткән» дәп.
Адәмләр қәлбини чүшинип, 
Яр қилдиң хәлқиңниң ойини. 
Шаирә сиңлиңниң тәшвиши: 
Бузмисун һечким шат тойини.

Чирайиңға бақсам
Меһриванлиқ бар дәп қәлбим вақирар, 
Инсаний һөрмәткә болимән иқрар.
Алий хислитиң - сәндики қувәт, 
Өчмигин ялғуз, отсиз беқарар.

Демәймән өткән карвандин қалдим, 
Маңсам путумға патиду ташлар.
Әҗдатлар яққан йоруқ шу нурлар,
Мени чақирип сәпәргә башлар.

Қатмиди техи қанитим мениң, 
Йолумниң боран, ямғурлири бар. 
Чаңқиған чағда булиғим болсаң, 
Чеһриңгә бақсам, жүригим қанар.
Йезамға кәл
Әзәлдин суға тәшна йәрләр бу, 
Шуңа қияс қойғанмекин намини. 
Яки әсләп өтмүшини жутумниң, 
Ойландуруп қоймақчиму һәммини.

Һә, «батурлар қәдимидин гүл өсәр», 
Дегән момам чөчигиму раст екән. 
Чирайини көргән заман көз қанар, 
Ана жутниң әвзәллиги раст екән.

Салам бәргин шуңа чопан, деханға, 
Жут пәрзәнди, қәдирдани ишчанға. 
Ай-юлтузму чимирлайду көз қисип, 
Кечилири көктин беқип йезамға.

Қучақ йейип карши алар йезимиз, 
Кәлсәң тәйяр аппақ тоғач, қезимиз. 
Домбраға дутаримни җор қилип, 
Нахша ейтип түгимәйду сөзүмиз.

Тәбиәт билән муңдишимиз
Сениң билән гирәлишип, сөһбәт қуруп, 
О, тәбиәт, сирлириңға чөкәлмидим.
Һәр чағ мени отлириңға орап туруп, 
Шуңқар кәби айлинип һечкетәлмидиң.

Ана жутум болған чағда алтун бөшүк, 
Чечип-чечип һислиримни тунҗуқтурмай. 
Дәм жиқитип, дәм турғузуп ойнап жиллар, 
Соға қипту чечимға ақ һеч уқтурмай.

Тирикчилик жулуп-тартип, һарғузмиғин, 
Тағлар билән учрашқидәк болмидимғу. 
Даладики булақ мисал ялғузмедим, 
Дәрия кәби долқунлинип талмидимғу.

Бәзиләргә чаплишипту «пул» дегән дәрт, 
Өмүр сүрүш, яшаш шукән пәқәт-пәқәт. 
Заман шундақ болса әгәр немә чарә, 
Адәмләрдә қалмидиғу чидам-тақәт.

Тирикчилик тартип һәр ян һарғузмиғин, 
Күчүм йәтсә, чөллириңгә гүлләр терәй. 
Ана жутум, хәлқим барғу, ялғузмедим, 
Һаман ташлиқ йерим чанап, өмүр сүрәй.

Ашкарилиқ улуқлайду дәптекәнғу 
Меһнәткәшниң һәққаний тәр-әмгигини. 
Сахта сөзгә чин омулуп қаптимәнғу, 
Чүшүп шу ан мәнсәппәрәс әглигигә.

Қалди йәнә деханлирим етизларда, 
Йәтмисиму әмгәк һәққи нан-чейиға. 
Айлинипту базар баққан бүгүн нарға, 
Әлни алдап тапқан пулин чечип тойда.

Пулни берип, житимларға әсла ғерип, 
Һәммимизгә тиләйличу аманчилиқ. 
Хәлқимиздә йоқти дәстүр мундақ жирик, 
Я, худайим, болмиседи, яманчилиқ.
Қәлби паклар чин хиҗаләт, оңай әмәс, 
Һәммини тәң тик турғузуп тәңшәш қийин. 
Алтун берип алалмиған көңүлдәк, бәс, 
Қәдримизни йоқаттиғу пул вә тийин.

«Тәғдир шундақ пешанәмгә йезилди» дәп, 
Күн көрүшчүн яшимайли қериндашлар! 
«Лобнорларға мениң гөрүм қезилди» дәп, 
Тилни чишләп, ғиңшимайли, қериндашлар!

Тәбиәткә чин тәлпүнүп, сир ачимән,
Һәммисидин инсанлиғим әла-улуқ.
Хәлқим барғу җападин һеч қачмиған, 
Униң қоли һәр чағ, һәр вақ әмәс қуруқ.

Вақит тартар танавини беәдәпниң, 
Йәкүниму мошу еди болар гәпниң. 
Мисралардин тизмисамму гүл сәдәпни, 
Тәң көтирип жүримән мән хәлқим дәрдин.

Жутуң бар
Сән яшайсән ғәм-дәртлириң билән, 
Сән ишләйсән һәм шәртлириң билән. 
Һәрқачан, һәрвақ хәлқиң қәлбидә 
Қалисән һаман мәртлигиң билән.

Дилиңға қанат-илһам болсун җор, 
Ялқунлап янған жүрәк отуң бар. 
Өмүр йолуңда қийналсаң әгәр, 
Дәрдиңгә дава ана жутуң бар.

Байқаймизкән
Туймаймизкән меңип жүрүп,
Чапсан өткән өмүрни.
Байқаймизкән кейин көрүп.
Дат басқанда төмүрни.

Толуп-тешип өскәнсери
Яшимайли биз әдәп.
Байлиқ мәнсәп - қолниң кири,
Жуйивәтсәң у кетәр.

Қәлбимдә исиян
Улуқ иҗат йоли йәнә чақирди,
Қәләм-қамча қонди қутлуқ қолумға.
Дүшмәнләргә нәпрәт билән вақириди
Қәлбимдики исиян йенип сорунда.

Мән һечкимгә хар болмаймән сән турсаң,
Нәпрәттинму янидекен чирақ-шам.
Қизилгүлмән сән үчүнла ечилған,
Тикәнлирим мудапиә һәм илһам.

«Аҗиз» дедиң аяллиғим түпәйли,
Адәмләрниң аҗизи мән әмәсмән.
Һаят қәдрин билип биллә өтәйли,
«Вақти йәткән ялғуз пәләк» демә сән.

Керәкләргә вақитни аз бериду,
Керәксизни йүз яшитип қойиду.
Издимәйсән һаят чағда керәкни,
Сусиз қойған охшаш зилва терәкни.

Пулуң барда издә мени, қериндаш,
Иҗадимға селинмисун қулпиташ.
Ечилишқа интилған гүл-порәкмән,
Һаятқа - мән, һаят маңа тиләкдаш.

Чинар кәби йөләп қойса тағу-таш,
Йилтизимға қувәт бәрсә булақ баш.
Яширишму, ечилишму гәп әмәс,
Сән турғанда асминимда нур қуяш.

Мүмкин болса кетәттимғу сәйлитип,
Җаһан кезип издәп хәлқим әркинлик.
Кетәттимғу дүшмәнни зар әйлитип,
Түгимисә илһам билән ғәмкинлик.

Өзәң иштәрдиң өзәң көйдәрдиң бу отта,
Янмас қилип һәргиз йәнә кәйнимгә.
Ейтқум кәлмәс ич-сиримни ятларға,
Чүшәнмигән дил сазимни әйничә.

Түгимәйду, ейтқум кәлгән гәпләр җиқ,
Өз вақтида оқалмидим - қудрәт йоқ.
Мәнсәппәрәс дүшмән үчүн болдум зиқ, 
Әмгигимдин шатлинимән, көңлүм тоқ.

Поэзия асминида нур янған
Акилар бар Җәмшит, Савут, Илахун.
Хиялимда Муқағали сиңлиси,
«Уйғур қизи шаирә» дәп нам алған.

Арминим бар һәм мәхсәтсиз жүрмәсмән,
Тәғдиргила бойсунмиса ирадәм.
Сән жиғлисаң чидап қарап турмасмән,
Хәлқини дәп жиғлап-күләр шаирәң.

Ишәнчим нурлуқ 
чирақ
Инсан қәдри билинәр
Дост-ярән қурдаш билән.
Алий тиләк тилинәр
Сирдаш қериндаш билән.

Қар боран чиқивәрсә,
Йолуң болар әгир-пәс.
Достсиз өтсә бу күнләр
Даван ешиш ундин тәс.

Достларни айрип алдим,
Мәртни мәйданда синап.
Қәлбимни җараһәтләп,
Кәтмә, дост, кәтмә «сизап».

Демәймән ялғуз қалдим,
Ишәнчим - нурлуқ чирақ.
Гүлзардин нәпәс алдим,
Чаң-тозаң мәндин жирақ.

Әл болуш қийин әсли,
Ялғузлуқ ундин яман.
Һәқ сөзлүк ата нәсли 
Екәнмән доқтин аман.

Бурадәр, Аллаһ биләр,
Адавәт сақлимаймән. 
Һәқни - һәқкән демисәң,
Мән сени яқлимаймән.

Һаят шундақ
Һаят шундақ, заңлиқ қилип тоймайду,
Иштлар һувлап арамиңни қоймайду.
Пурсәт бәрмисә ечилишқа зимистан,
Гүл баһардин хушвақ пурақ пурамду.

Сәвир қилип төзсәң көзләп жирақни,
Аҗизлиғиң билиниду гайида.
Дилимдики пилдирлиған чирақни
Өчәрсәңлар қалимәнкән далдида.

Анам мени ирадилик туғупту,
Синап көргин ирадәмни - сунмайду.
Йәр йөләйду талантни ким боғупту,
Еқип турса, булақ сүйи тинмайду.

«Уйғур» дегән нам яришар хәлқимгә,
Уйғур қизи болғиним - зор бәхтимғу.
Ана йәргә, тәбиәткә разимән,
Қувәт бәргән - ирадәмғу, әқлимғу.

Маңа керәк әмәс алтун-күмүчүң,
Аддийлиқтин һөзүр алар бу теним.
Ойлимаймән һеч яманлиқ әл үчүн,
Яхшилиқтин яйрап кетәр бу җеним.

Иҗат етим пуриғанда чечимни,
Ғәйрәт қилип көтәрдим мән бешимни.
Улуқ карван йоли йәнә чақирди
Өлсәм, қойғин әшу йолға тешимни.

Сән тутмисаң байрақни - мән тутимән,
Ишәш қилса хәлқим әгәр шу күни.
Вәтән үчүн мәртләрчә тәң күтимән
Өлүмниму нәқ мәйданда шу күни.

Тирикчилик түгимәйду, у бир пәс
Йоқитиду талант билән аҗизни.
Бу һаятни өткүзүшму шундақ тәс,
Сөзләтмисә сорунларда һапизни.

Һаят шундақ, йетишкәндә әбгаһлар,
Көзгә илмас аҗизкән дәп булбулни.
Әҗдат бешидин өткән нурғун савақлар,
Қатнаштурмай бәйгиләргә дулдулни.

Тулпар туяқ қошулди бүгүн һарвуға, 
Йеғир болар пәмсизләрниң илкидә.
Қени силәр, бармусиләр саламәт,
Пуштум мениң, көз тәгмигән һамақәт.

Пуштум мениң, көз тәгмигән һамақәт,
Қени силәр, бармусиләр саламәт.
Ирадилик пәрзәндиңни йөләлмәй,
Қамлаштуруп бир иш қилмай сахавәт.

Һаят шундақ өтиду өз йолида,
Ғәмсиз яшар кимниң болса қолида.
Көмүләркән яхши иши яхшиниң,
Аңа тирәк бир йөләнчи болмиса.

Пуштум мениң тирикчилик койида,
Унтумайли роһий байлиқ қисмини.
Тәнтирәпла қалмисақкән кочида,
Житим болуп унтуған өз исмини.

Һаят шундақ, өтиду өз йолида,
Шу һаятта елиң үчүн яшиғин.
Хәлқиң билән жүк һапашлап ғолуңда,
Бир мубарәк яхши ишни башлиғин.

Сән үчүн
Чоққилар егиздур асман талашқан,
Йешиллиқ мәңгүлүк аңа ярашқан.
Булақлар сулири зилалдур зилал,
Гүлзарлиқ бағларда булбул сайрашқан.

Ким муһтаҗ гөзәллик болса гум бәрбат,
Қум чөлгә айланса һаятлиқ ават.
Рисқимиз төкүлүп пүкүлсә қамәт,
Симлири үзүлүп, чеқилса равап.

Җаһанни зил-зилгә кәлтүрсә пәрият,
Ғәмгүзар үчүн сән боламсән һәм дәрт.
Тирикләр яшиса бир-биригә ят,
Бу һаят ким үчүн, ким үчүн әбәт.

Шатлиқни издисә сәндәк бир шаир,
Күлмигин кәйнидин яқтурмай ахир.
Инсанға тиләр у сөйгү муһәббәт,
Һаятлиқ йезилған мисрада садир.

Сән үчүн издәйду бәхит вә амәт,
Сән үчүн яшайду шаир бир дәвир.
Сән үчүн қурған у өрүлмәс бир тәхт,
Хишлири жуғирилған ирадә-сәвир.

Илһам бар қәлбидә өчмәс нур-чирақ,
У ашиқ һаятқа - дилида пирақ.
Сени дәп кәтмәйду пәрванә бирақ,
Сән ташлап кетисән шаирни жирақ.

У сениң булбулуң бағда сайриған,
У өлмәс, сази һәм нахшиси дилда.
Сазини тиңшиғин саңа арниған,
Сән үчүн авази мәңгү яңриған.

Миңларниң ялғузи, ялғузи - шаир,
Сән үчүн қолиға алар у қәләм.
Сәнму һәм издигин, иззәтлә уни,
Шаирсиз түгимәс пуған, дәрт-әләм.

Вәтәнниң йоқлуғи билинәр шунда,
Хәлқиңниң таланти панасиз қалди.
Шаириң жиғилса Вәтән дәп мунда,
Сени дәп көйгини давасиз қалди.

Миңларниң ялғузи – ялғузи шаир,
Шаирниң қәдрини билдүрәр дәвир.
Алдамчи күн өтәр демә бәрибир, 
Шаирни әсләйсән йәнә миң әсир.

Жиғлимай күлсәңчу, шатлан, адәмләр, 
Миңларниң ичидин чиқса бир талант.
Хәлқимниң бәхти шу, келәчиги шу,
Яхшилиқ үчүнла йейилса дәмләр.

Бу чапан ичидә оттур шу жүрәк,
Көйиду зәхмиләп ишқи бой бәрмәй.
У қандақ теч яшар тәләйсиз чирақ,
Қәлбиңгә қизил чоғ гүлләрни тәрмәй.

Дутар үни яңриди
Дутар үни яңриди,
Әтрап җим, яқар қулақ.
Булбулумдәк сайриди
Тәнлири титирәп япрақ.

Җош уруп саз мәрғули,
Җан кирди пәдәң тили.
Дилға дилкәш тарлири
Ғәм билән толған дили.

Әй ,йоған баш дутарим,
Кәттиң шунчә буғулдап.
Түгимәәйду муң-зариң,
Теним кәтти җуғулдап.

Кәткүм кәлмәс йениңдин,
Муқам орғуп қенимдин.
Әлни ойлап дәрт ейтип,
Кәчтим мәнму җенимдин.

Яңра дутар яңриғин,
Әтрап җим яқар қулақ.
Әҗдат аһин аңлидим,
Тәнлирим титирәп япрақ.