• Дидар ғенимәт
• 15 Тамыз, 2019

Өмрүмиз беһөддә өтмәпту

Йеқинда Уйғур наһийәси Ават йезисидики Һезим Искәндәров намидики уйғур оттура мәктивини буниңдин 60 жил илгири тамамлиған оқуғучиларниң учришиши болуп өтти. Тәрәп-тәрәптин бир-бирини йетәклишип келиватқан ақсақаллиқ бовайлар билән чачлирини күмүч арилиған момиларниң хошаллиғида чәк болмиди. Бу “дәм ғенимәт, дидар ғәнимәт” көрүнүшниң алаһидилиги шуки, бир қаримаққа аддий билингини билән шу атилар билән аниларниң яшлиғи инсанийәт тарихидики әң дәһшәтлик Улуқ Вәтән урушиға тоғра кәлди. У мәзгилләрдә мәһәллиләрдики мәктәпләр йепилип, ачарчилиқниң дәрдидә чоң-кичикниң һәммиси қара қосақниң ғемида еди. 1945-жили уруш аяқлашқан болсиму, униң тәсири хелә жилларғичә өчмигән еди. Шуңлашқа балиларниң көпчилиги мәктәпкә баралмай, өйлиридә ач-ялиңач қаливәрди. 1948-1949-жиллири хәлиқниң турмуш-тәминати бираз яхшиланғандин кейин мәктәп ишлириму җанлинишқа башлиди. 1949-жили Ават башланғуч мәктивигә 7 — 12 яшлар чамисидики бир топ балилар, һәтта бир аилидин ака-ука, һәдә-сиңиллардин болуп, 1-«А» вә 1-«Б» синипиға бардуқ. Бу жиллири мәктәпләрниң мәйли техникилиқ яки башқа тәрәплири болсун, наһайити начар еди. Оқуш қураллири йоқниң орнида. Қиш пәслидә мәктәпкә һәрбир оқуғучи өйидин отун көтирип келип, мәктәпни исситип, дәрис өтәттуқ. 1956-жили «Йилтиз» колхозиниң күчи билән селинған йеңи мәктәпкә көчүп, Ават башланғуч мәктиви Ават оттура мәктиви болуп аталди. Кона мәктәп болса, мәктәп-интернатқа айлинип, униңға хошна Ақтам, Түгмән, Довун йезилиридин кәлгән оқуғучилар туруп оқатти. Шундақ қилип, 1959-жили бу икки синипни 45 бала тамамлидуқ. Бу 60 жиллиқ учришишқа улардин бари-йоқи 22 синипдаш қатнашти. Айрим сәвәпләр түпәйли, йәнә бәш синипдишимиз бу йәргә келәлмиди. Һәммимиз тәшналиқ билән күткән дәмләрниң ечилиш мәрасимида мәктәпниң һазирқи мудири Решат Розахунов бизни иллиқ қарши елип, әйни чағларда балилиғимиз өткән ана мәктивимизгә тәклип қилди. Андин кейин у мәктәпниң утуқлири билән тонуштурди. Һә, биз болсақ, улуқ шаир Һезим Искәндәровниң һөрмитигә ечилған мирасгаһқа ХІХ әсирдә бизниң ата-бовилиримиз қолланған, яғачтин ясалған қол түгминини тәғдим қилдуқ. Хулләс, бу бири кам дунияда синипдашлар һәммимиз толуқ дидарлишалмисақму, бираз болсиму пуғанимиз қанғичә муңдишип, яшлиқ дәвримизни әсләп, күлгәндә күлүп, көз-яш қилған пәйтлиримизму болди. Әнди учришиш давамида жутумизниң қәбирстанлиғида ятқан мәрһум жутдашлиримиз билән ата-бовиларға вә мәрһум синипдашлиримизниң роһиға атап хәтмә-қуръан оқудуқ. Һаят қануни билән һәрхил саһа егилири болуп йетилип, җәмийитимизниң тәрәққиятиға мунасип һәссә қошуватқан синипдашлиримизни көргәндә көпчилигимизниң өмри беһөддә өтмигәнлигигә көз йәткүздүм. Йәнә бир көрүшүшкә аман болайли, қәдирданлар! Һәмра АМАРОВ, Қазақстан маарип әлачиси. Сүрәттә: синипдашлар хатирә сүрәткә чүшти.