• Шеирлар
• 18 Шілде, 2024

Уйғур театри

Илахун ҖЕЛИЛ (Кәтмәний)

Сәнъәт мәшъилин рошән парлитип,
Талай давандин ишәшлик аштиң.
Хәлқим дилиға зия таритип,
Мискин көңлигә ойғақ нур чачтиң.

Әҗдаттин мирас тәвәррүк һулуң,
Алға үндигән беғишлап мәдәт.
Амма дағдам әмәсти йолуң,
Изгү нийитиң һәмрадур пәқәт.

Башқа еғир күн чүшкән мәһәлдә,
Азаплиқ һәсрәт, һиҗранға көндүң.
Пиядә меңип дала, чөлләрдә,
Соғда музлидиң, аптапта көйдүң.

Мағдир үзүлүп, һадуқ йәткәндә,
Ғәмхорчи, садиқ елиңгә бақтиң.
Хәлқиң бешидин амәт кәткәндә,
Ишәнчә, үмүт отини яқтиң.

Сәһнидин руслап лачиндәк қанат,
Егиз өрлиди көккә пәрвазиң.
Бепаян Вәтәнара җараңлап,
Җаһанни қайил қилди авазиң.

Уйғурни даңлап һәшләргә йәтти,
Шанлиқ «Он икки муқам» наваси.
Аләмни қилди өзигә тәнти,
Меһнәткәш, дана хәлқим даһаси.

Бәзән навани жиға арилап,
Бешиңда қара булут ойниди.
Хәстә көңлүңни йәнә ярилап,
Ләнити уруш қанға бойиди.
Амалсиз тәнни иккигә бөлүп,
Оғланлириңни җәңгә узаттиң.
Һаза қилсаңму, сәһнидә күлүп,
Қолуңни қуяш таман созаттиң.

Күрәш, қайнамлар ичрә чиниқип,
Матанәткә баш әгмидиң һәргиз.
Мүшкүл, азапни ирадәң йеңип, 
Қәддиңни мәғрур көтәрдиң егиз.

Оқуп җаһаләт, зулумға нәпрәт,
Анархан, Сайит чиқти сәһнигә.
Һали тайғанға, нимҗанға ғәйрәт,
Мәдәт беғишлап кәлдиң һәммигә.

Өтти тәвритип, дилни долқутуп,
Җәңгивар, қәйсәр Садир авази.
Үгдигәнләрни түртүп охитип,
Кәзди данишмән Махмут садаси.

Мәрийәм ейтқан Назук қиссиси,
Әркинлик җәңгә қилатти дәвәт.
Алдиңға келәр өтмүш тизмиси,
Нахша ейтқанда Шәмиев Әхмәт.

Сәһнидә Майим, тирилди Назим,
Әхмәтҗан, Лөтүн, Йүсүп, Ипархан.
Улар роһиға әйләймиз тазим,
Әл бәхти үчүн җенини атқан.

Гөзәл яшлиқни әслитип өткән,
Паһ, Ризвангүлниң җараңлиқ үни.
Жүрәк-бағриңниң тегигә йәткән,
Сәһнә булбули Рошәнгүл күйи.
Көңлүңни нәпис туйғу тәвритип, 
Нурбүви чиқса нахшиниң пири.
Вуҗутни шерин һислар тәвитип,
Илкигә алар нава сехири.

Өзлири кәтти, қалди кәйнидә
Сәнъәткә салған өчмәс излири.
Мәңгүлүк яшар хәлқим қәлбидә,
Елимниң шанлиқ оғул-қизлири.

Улуқ сәнъәткар Ғоҗамияр Қуддус,
Исмида маңдиң улуқ сәпәргә.
Тарих көкидә парлиған юлтуз,
Чиллап туриду йүксәк зәпәргә.

Яш әвлат келәр чоңлар башлиған,
Егиз көтирип сәнъәт байриғин.
Саңа чоң үмүт артип яшиған,
Елиң ишқида һаман һармиғин.

Териқтәк һәр ян чечилип кәткән,
Уйғурниң бешин қошқан дәргаһим.
Дадил пәрвазиң көкләргә йәткән,
Техиму йүксәк болғай, илаһим.