• Әхбаратлар еқими
• 08 Қазан, 2020

Қолумизда – 8000-cан!

 Иврайим БАРАТОВ,
“Уйғур авази”

Мәлумки, йүз бәргән вақиәни тарих жилнамисиға йезип қалдуридиған бир қудрәтлик васитә бар. Бизгә, уйғурларға онлиған жиллар давамида мәнивий озуқ берип келиватқан “Уйғур авази” шу қудрәтлик васитиләр қатарида. Әнди бүгүн болса, әйнә шу гезитниң 8000-сани қолумизда туриду.
Бу, әлвәттә, чәк әмәс. Биз силәр билән биллә, һөрмәтлик гезитханлар, йәнә “Уйғур авазиниң” миңлиған санлирини қолумизға елип, униң сәһипилирини оқуйдиған вә хәлқимизниң тарихини, мәдәнийитини, урпи-адәт вә әнъәнилирини, бүгүнки турмуш-тирикчилигини, қисқиси, өзимизгә мәнсүп болған “яхши билән яманниң” һәммисини гезитимизниң һәрбир сани арқилиқ билидиған болумиз.
Бүгүнки “Уйғур авази” җумһурийәтлик җәмийәтлик-сәясий гезит сүпитидә 14 миңдин ошуқ муштириниң өйигә һәр һәптидә бир қетим бариду вә уни оқуймиздә, турмуш-тирикчилигимизни бир пәс унтуп, түнүгүн дунияда, елимиздә, җумһурийитимиздә, наһийәмиздә, һәтта өзимиз яшаватқан йезида йүз бәргән йеңилиқлар, вақиәләр тәсиригә чөкүмиз, мулаһизә қилимиз, бәзидә хошаллиғимизни йошуралмисақ, бәзидә хапа болумиз. Чүнки һаятниң өзи шундақ. Әнди “Уйғур авази” болса – һаятимизниң әйниги. Әйнә шу әйнәктә гезитханлар өз әксини әйнән көрүп туруши үчүн пүткүл аңлиқ һаятини журналистика саһасиға беғишлиған талай кәсипдашлиримиз һазир аримизда йоқ... Әпсус, улар һулини қурған “Коммунизм туғи” гезитиниң дәвир тәливигә бола қачанду бир вақитларда өзлири арман қилған “Уйғур авази” болуп өзгириш хошаллиғиға ортақлишалмиди. Ортақлашқанлар болса, гезитимизниң бүгүнки тәрәққиятини көрәлмиди.
Лекин пешқәдәмлиримизниң миллий мәтбуатимизни шәкилләндүрүш вә риваҗландуруш йолида нурғунлиған ишларни әмәлгә ашурғанлиғини биз, “Уйғур авазиниң” һазирқи журналистлири, яхши билимиз. Бүгүнки күндә уларниң ишини давамлаштуруш вә техиму мустәһкәмләш бизниң зиммимизгә чүшти. Униң һөддисидин чиқиш – муқәддәс борчимиздур.
Биз бүгүн наһайити еғир бир шараитта яшаватимиз. У еғирчилиқниң немидин ибарәт екәнлиги һәммимизгә яхши мәлум. Таҗсиман вирус пандемияси гезит редакциясигиму сезиләрлик тәсир қиливатиду. Бирла мисал, һәтта кәсипдашлар бир-биримизни айлап көрмәймиз, ишимиз онлайн режимда. Лекин биз ялғуз әмәс. Бизниң миңлиған муштирилиримиз, активистлиримиз билән җанкөйәрлиримиз бар. Уларниң халисанә ярдимини һәр қәдәмдә сезиватимиз. Демәк, “Уйғур авази” йәниму һаят кәчүрүш һоқуқиға егә. Бу оптимизм бизни келәчәккә нисбәтән ишәнчә билән яшашқа дәвәт қилиду, илһам бериду.
Биз шуни яхши һис қилимизки, гезит сәһиписидики һәр бир материал, униң чоң-кичиклигидин қәтъий нәзәр, уттур, бурмиланмиған, объектив характерға егә болуши шәрт. Шундақ екән, “Уйғур авази” буниңдин кейинму көпмилләтлик җәмийитимиздики сағлам пикирлик күчләрниң өзара һәмкарлиғини вә җипсилишишини мәдһийиләйду, достлуқни вә қериндашлиқни, әмгәк адимини күйләйду, адаләт, бирлик, баравәрликни қоғдап, хәлқимизниң мәдәний-мәнивий тәрәққиятини әкис әттүрүшкә алаһидә етивар бериду, шуниң билән биллә милләтчиликкә, шовинизмға, һаят-тирикчилигимизгә дәхил йәткүзүватқан һәр қандақ сәлбий һадисиләргә қарши мурассәсиз күришиду. Шуңлашқа биз, “Уйғур авазиниң” журналистлири, өз зиммимиздики чоң җавапкәрликни чоңқур һис қилимиз, у җавапкәрлик – хәлқимизниң авази!