• Яднамә
• 21 Қаңтар, 2016

Сеғиндурған бизни дайим

Атиси бар, Аниси бар

Қәләмқаш үстидә ойнар... Бу нахша, қери тарих охшаш, кона нахша охшайду. «Баламниң тапиниға киргән тикән мениң көзүмгә кирсун» дәйдиған панагаһ, ғәмгүзар ата-аниниң һаяттики орни бөләк екән. Улар һаят чеғида, әтрапида пәрванә болуп жүргәндә, мәңгү яшайдиғандәк билинидиған әзиз инсанлардин айрилиштәк еғир дәрт-һәсрәт болмиса керәк. Биз буниңдин 20 жил илгири атимиз Әлимдин, 8 жил бурун анимиз Малинәмдин җуда болғанда әйнә шундақ дәрткә буруқтум болдуқ. Вақитни әмчи дейишиду. Буму бәзләшниң бир амили охшайду. Мана жиллар ғуюлдуп өтүватиду. Талай суларму ақти. Амма уларниң һечқайсиси сеғиниш, кинәш атәшини өчирәлмиди. Болупму у әзизләрниң туғулған вә һаяттин өткән күнлиридә дил яриси һаман қахшитиду. Дадимиз Әлим Яқупов 1938-жили ана-Вәтәнниң Хонихай-Мазар йезисида дунияға кәлгән екән. У йәргә еқидә қилип өмри өткән Әнсәрдин билән Патәмниң 5 пәрзәндиниң бири. Биз бовимизни көрмидуқ. Дадам атисидин 8 йешида житим қалған екән. Тәлийимизгә момамға әркиләп өсүш несип болди. Бизғу атидин әр йәткәндә айрилдуқ. Гөдәк чеғидила атидин айрилған рәмити дадам немә күн кәчкәнду! Уни ейтишқа тилму аҗиз. Лекин еғирчилиқму адәмни тавлайдиған охшайду. Дадам кичик болсиму, момамға қол-қанат болуп, укилирини аяққа турғузуш үчүн тиришип яшиди. Қериндашлири һелиғичә дадамниң әҗрини унтумай, чоң һөрмәт билән тилға елишиду. Тиришчан, билимгә иштияқи зор болған дадам Әхмәтҗан Қасимий намидики билим юртини үлгилик тамамлап, Сүйдүңдә аз вақит муәллим болуп ишлигән екән. 1956-жили аниси вә қериндашлирини елип, Хонихай-Мазардин 25 чақирим йәрдики ата-макани Ғалҗатқа көчүп келиду. Алди билән һәрбий борчини өтәп қайтиду. Андин һаятиниң ахириғичә колхозда шофер болуп ишлиди. 1937-жили Кичик Ачиноқида туғулған анимиз Малинәм Мөсүтованиң тәғдириму дадамниң тәғдиригә охшап кетиду. Уму бовимиздин әтигән айрилип қалиду. Мөсүт бовай билән Гүлүм момамниң 6 пәрзәнди житимчилиқ дәрдини тартип чоң болупту. Апамниң акиси, Карлин чоң дадам Ғалҗат мәктивигә муәллим болуп кәлгәндә момам билән ини-сиңиллирини әкилип, өзи баш-пана болған. Шундақ қилип, ата меһригә тоймиған дадам билән апам қутлуқ жутумиз Ғалҗатта баш қошуп, биз 4 пәрзәндини дунияға әкилип, қатарға қошти. Дадам колхозниң түгимәс оқити билән көпирәк жирақ рейстларға қатнайдиған. Апам болса, әл қатари әпийүн, самсақ өстүрүш билән шуғулланди. Әпсус, кичигидин еғир әмгәк билән өскән дадам 58 йешида дуниядин өтти. Шүкри, анимиз нәврилириниң қизиғини аз болсиму көрүп, 71 жил һаят кәчүрди. Һазир инилирим Шахзат, Шөһрәт вә сиңлим Алийәм һаяттин өз орнини тапти. Бизниң балилиримизму оқуп-йетилип, әр йәтти. Алдимиз нәврилик болдуқ. Буму ата-анимизниң бизгә болған меһир-муһәббитиниң мевиси, шапаити, әлвәттә. «Җан бар йәрдә, қаза бар». Һәр бәндиниң бешидики иш бу. Һә, вақит болса, адәмләрниң ғәм-тәшвиш, қайғу-һәсрити билән һеч кари болмай өтиверидекән. Өзимизму аллиқачан ата-ана болуп кәттуқ. Пәрзәнтлиримиз әр йетип кәтсиму, әртә-кәч йолиға қарап, аманчилиғини тиләп өтүватимиз. Өз вақтида бизниму шундақ әркилитип, пәпиләп пәрвиш қилған әзизлиримиз бәзән чүшлиримиздә бизни йоқлап, мәдәт бәргәндәк болиду. Өлди дейишкә тил бармайду. Чүнки улар қәлбимиздә һемишәм тирик. Илаһим, роһиңлар җәннәттә болғай, мениң адил, аддий, җапакәш әзизлирим.

Абдуваҗит ЯҚУПОВ.

Алмута шәһири.