• Йеңилиқлар
• 22 Қыркүйек, 2016

Хизмәт қилдиң — хоп қилдиң, Миннәт қилдиң — йоқ қилдиң

Ершат ӘСМӘТОВ, «Уйғур авази». a.ershat@mail.ru/ Өткән һәптидә шәһәрдики көпқәвәтлик өйләрниң биридә туридиған гезитимиз хадимиға почтичи «Уйғур авазиниң» ахирқи 5-6 санини бирла елип кәпту. Адәттә, җавапкәрликни сәзмәйдиған айрим почтичилар гезитни әйнә шундақ жиғип-жиғип бирла йәткүзиду әмәсму! Шундақ дәп чүшәнгән кәсипдишимиз униңға: «Хаталаштиңизғу дәймән. Бизгә гезит вақтида келиватиду. Сизгә  шикайитимиз йоқ» десә, «Яқ, укам, удул өйдә туридиған бир уйғур адәм «буниңдин  кейин гезитни маңа әмәс, мени яздурувәткән әву журналистниң өйигә апарғин. Мән униңға башқа йезилмаймән» деди», — дәп җавап берипту хиҗаләтчиликтә қалған почтичи...

Байиқи хадимимиз өткән жили әшу рустиллиқ хошнисини «уйғурға айландуруш» мәхситидә һамийларниң һесавиға, йәни келәр жили өзи йезилар дегән үмүттә, «Уйғур авазиға» яздурувәткән. Акимиз гезитимизни оқалмисиму, хелиғичә униң намиға иллиқ сөзләрни ейтип жүрди. Һә, буниңдин бираз вақит илгири у редакциягә келип, пәрзәнтлири билән чүшкән сүритини «Биз бәхитлик аилә» конкурсиға қалдуруп кетипту. Амма уни елан қилишқа коллективимиз қәтъий қарши болди. Чүнки аяли билән аҗрашқан акимизни «үлгилик аилә» қилип көрситишкә виҗданимиз йол  қоймиди. «Назук оқурминимизниң» биздин көңли келишиниң сәвәви әйнә шуниңда. Бу мәсилидә кимниң һәқ, кимниң наһәқ екәнлигини ейтип олтиришниң һаҗитиму йоқ дәп ойлаймиз. Ундақ мисалларни йәниму кәлтүрүшимиз мүмкин. Мәсилән, өткәндә җамаәтчилик ишлирида жүргән бир акимиз «Бир чарә-тәдбирдә риясәтчи мениң җәмийәтлик вәзипәмни тоғра атимиди. Буниңдин кейин мән уларниң ишлириға һечқачан ярдәмләшмәймән» дегән гәпни ейтти. Йәнә бир һәдимиз «Мән шундақ бир атақ еливатсам, сүритимни  бәрмидиңлар (тәбриги гезитқа чиқти, әлвәттә,  — Е.Ә.). Әнди мән гезитниң ишини һечқачан қилмаймән»  дәп рәнҗишини билдүрди. Һә, буниңға немә дәйсиз?!  Театрға аччиқ қилип, абонемент тарқитиштин баш тартсақ, журналистларға рәнҗип муштири топлаштин ваз кәчсәк, мәктәп мудири яки муәллим билән зиддийәтлишип, пәрзәнтлиримизни уйғур тилида оқутуштин кәчсәк — қандақ  болғини? Мундақ пәйттә һәрқандақ адәм билән шәхсий мунасивитимизни чәткә қайрип қоюп, хәлқимиз, миллитимиз мәнпийитини һимайә қилишимиз керәкқу, ахир! Мәсилән, биз гезитимизниң айрим хадимлири үстидин әризә-шикайәт қилғанларниң, көпчилик жиғилған йәрләрдә гезитни яманлап жүридиғанларниң хәлиққә пайдиси тегидиған, сәмимий мақалилирини (ғәрәз, өчмәнликлирини еливетип, әлвәттә) турақлиқ берип келиватимизғу! Раст, «Уйғур авази» мустәқил елимизниң, хәлқимизниң мәнпийити йолида җанпидалиқ билән хизмәт қиливатқан, шу арқилиқ муваппәқийәт қазиниватан уйғурларни аммиға техиму кәң тонутуш тәрәпдари. Шундиму чәт йеза-мәһәллиләрдики айрим вәтәнпәрвәр-милләтпәрвәрлиримизниң, мәлум сәвәпләргә бола, диққәт-нәзәримиздин чәттә қеливатқанлиғиниму инкар қилалмаймиз. Амма, вақти кәлгәндә, уларниму мәйданға елип чиқимиз. Әйнә шундақларниң бири  — Уйғур наһийәсиниң Таштиқарису йезисида туридиған аддий йеза ханими — Гүлминәм Тохтаева. Мәсилән, униң жутида дәсләп ечилған 1-уйғур синипиға бир бала йәтмигәндә, өзиниң оғлини 2-рус синипидин чиқиривелип, йәни бир синип төвәнлитип, уйғурчиға бәргәнлигини, миллий гезитлиримизға муштири топлаш пәйтидә почтида «новәтчилик» қилип, жутдашлири арисида «муштирилар конкурслирини» уюштуруп, ғалиплириға өз һесавиға соғиларни тапшурғанлиғини һәрқайсимиз биливәрмәймиз. Униң йәнә бир улуқ иши —  атақлиқ язғучи-шаирлиримизниң күндүзи чирақ йеқип тапалмайдиған әсәрлирини хәлиқтин сетивелип жиғиватиду. Мана, һәқиқий милләтпәрвәрлик дәп мошуни ейт! Гүлминәм һәдидәк инсанларни һәр йезида учритишқа болиду. Һә, жутниң, хәлқиниң келәчигини ойлиған һәрбир адәм ундақларни қоллап, шу йол билән меңиши керәк дәп ойлаймиз.