• Йеңилиқлар
• 20 Сәуір, 2017

Иллиқ чирайиңни сеғиндуқ, ата

Дунияда әң ғәмгүзар адимиң, атидин айрилиштин артуқ дәрт-һәсрәт йоқ екән. Дана хәлқимиз «Бу дунияда үч нәрсә издигәнгә тепилмас — бири ата, бири ана, бири қериндаш» дәп ейтқини бәрһәқ. Өзиниң алий-инсаний пәзиләтлири, билим даирисиниң кәңлиги, қериндашлири вә яр-бурадәрлиригә нисбәтән меһриванлиғи билән көйүмчан вә ғәмгүзар яр, меһриван ата Султанмурат Рәҗәповтин айрилғинимизға он жил толди. Әгәр у һаят болғинида бийил 60-баһарини қарши алатти...Атам Султанмурат Рәҗәпов Уйғур наһийәсиниң Дардамту йезисида дунияға кәлгән. Абай намидики Қазақ педагогика институтиниң тарих факультетини 1979-жили тамамлап, һаятиниң ахирқи дәқиқилиригичә маарип саһасида хизмәт қилди. У тәбиитидин әмгәксөйгүч, өзигә жүкләнгән һәрқандақ вәзипигә жуқури мәсъулийәт билән қарайдиған шәхсләрдин еди. Мәрһум қәйәрдә ишлимисун, өзиниң ишбиләрмәнлиги, мол тәҗрибиси билән пәриқлинип, кәсипдашлири арисида сәмимий һөрмәт-ишәнчигә еришип кәлди. Шуңлашқиму қиммәт вақтиниң нурғун қисмини өзиниң сөйүмлүк ишиға сәрип қилатти. Қәдирданимиз пүткүл аңлиқ һаятини адил әмгәккә беғишлап өтти. Атам наһайити кәмтар киши болидиған. У биз, балилирини, артуқчә әркилитипму, йә қаттиқ тутупму кәтмәтти. Әркимизни чәклимәй, бир хил меһриванлиқ билән мунасивәт қилидиған. Биз, пәрзәнтлирини, алий оқуш орунлирида оқутуп, заман тәливигә лайиқ инсанлардин қилип тәрбийилиди. Бүгүн биз һаятимизда қандақ утуқларни қолға кәлтүргән болсақ, шуларниң һәммиси қәдирдан атимизниң әҗри дәп билимиз. Һели әстин чиқмас бу вақиә, худди түнүгүн йүз бәргәндәк, көз алдимдин задила кәтмәйду. Бәзидә адәм һаятида шундақ унтулмас дәқиқиләрниң болидиғанлиғи талашсиз. Бу вақиәни җийәним Назираниң әркә қилиқлирини көргәндә есимға алимән. Әриксиз көзүмгә яш елип, шерин ойларға, хиялларға берилимән... 2007-жилниң яз ейи еди. Асман очуқ, қуяш өзиниң сехи нурини йәргә айимастин төкүватқан күнләрниң биридә дадамниң арзулап күткән тунҗа нәвриси 16-июнь күни дунияға кәлди. Дадам билән апамниң хошаллиғида чәк йоқ. Һаятиниң ахирқи дәмлирини сәзгәндәк, нәврисиниң туғутханидин чиқишини төрт көз билән күткән дадам һечкимниң сөзини тиңшимастин уни уттур өйигә, Дардамтуға елип келиду. Шунчә арзулап күткән арзулуқ нәврисигә бари-йоқи 21 күн болғанда, дадам мәңгүлүк уйқиға кетиду... Арида қанчә жиллар өтсиму, бу вақиәни әриксиз қайта-қайта әскә алимиз. Дадамниң шу арзулуқ нәвриси бир чағларда бовиси мудир болған мәзкүр мәктәпниң 4-синипида әлачи оқуғучиларниң қатарида оқуп, билим еливатиду. Атамниң һаят йоли — мениң үчүн нәмунә. У һаяттин яш кәтсиму, өзиниң арқисида нурғун из қалдуруп кәтти. Уруқ-туққанлириниң, жутдашлириниң, билим уруғини сәпкән миңлиған шагиртлириниң қәлбидә мәңгүгә қалди... Гөзәл РӘҖӘПОВА. Уйғур наһийәси.