• Мөтивәрләр
• 02 Тамыз, 2018

Меһнәт түви раһәт

Сабирәм ӘНВӘРОВА, «Уйғур авази» Яшанғанлар һаят йолини сөзләп бәрсә, немишкиду, худди чөчәк тиңшаватқандәк, бөләкчила бир тәсиратта болимән. Сәвәви улар яшиған шу бир қийин заманлар билән бүгүнки күнни селиштурсақ, асман билән йәрдәк пәриқ бар. «Уруш жиллири», «колхоз дәври» – мән үчүн натонуш чүшәнчиләр. Тәлийимизгә биз ундақ еғир күнләрни көрмидуқ.Ақтамлиқ Сәйдулла ата вә Анархан ана билән сөһбәтлишип, улар яшиған заманниң һәқиқәтән қийин болғанлиғиға йәнә бир қетим көзүм йәтти. Сәйдулла ата Амутов әндила бәш яшқа толғинида қанлиқ уруш башлинип, атиси һәрбий сәпкә атлинипту вә қайтип кәлмәпту. – Дадамдин һеч хәвәр болмиди. Анам 4 балини ялғуз беқип чоң қилди. Көплигән қийинчилиқларға дуч кәлди. Ата орнида ата, ана орнида ана болуп, етизда кәтмән чепип, әрләрдәк ишлиди. Мәрһум анамниң тартқан җапалирини ейтип түгитәлмәймән, – дәп аниси Әнсаханни әскә алди мөтивәр. Бала болуп ата-анисиға әркиләп, оюн ойнап жүридиған пәйтидә житимлиқниң дәрдини тартип, яш туруп һаятниң иссиқ-соғиға тавлинип өскән ақсақал бүгүнки турмуш-тирикчилигимизни җәннәткә қияс қилиду. Бир парчә нанға зар болған күнләрниң бешидин өткәнлигини ейтип, “уһ” тартиду. Жүригидики ярини қайта қозғиғиси кәлмидиму, ейтари көп болсиму, балилиғи һәққидә көп сөзлимиди. –Биз у заманларда йәрдә бир тал көмүқонақ дени ятсиму еливалаттуқ. Йоқсизчилиқта өскәчкә, бир чишләм нанниң қәдир-қиммитини чүшинип чоң болдуқ. Һазир тоқчилиқ дәп, адәмләрниң кәлсә-кәлмәс исрапчилиққа йол қоюватқанлиғини ойлисам, дилим көйиду, – дәп көңлидики наразилиқниму йошурмай йәткүзди ақсақал. У чағларда Ават йезисида пәқәт башланғуч мәктәп болғачқа, 5-синипқичә Аватта оқуп, кейин оқушни Чонҗида давамлаштурған екән. 1950-жили «Казсельхозтехника» мәһкимисидә оқуп, трокторист атилипту, кейин Яркәнттә 3 айлиқ шоферлуқ курсини пүтирип, Тельман намидики колхозда шофер, вақит өтүп, бригадир болуп ишләпту. 1993-жили һөрмәтлик дәм елишқа чиқсиму, әмгәктин қол үзмәй, деханчилиқ билән шуғуллинипту. Анархан анимизму колхоздики қайниған әмгәктә пишип тавлинипту. Бүгүнки күндә Анархан анини ақтамлиқлар «гүлчи момай» дәп атайдекән. Чүнки Анархан аниниң һойлисидики рәңму-рәң гүлләр һәмминиң зоқини кәлтүриду. Ейтишичә, өткән жили у Ақтамда уюштурулған “Гүлчайда” әң көп гүл пәрвиш қилғанлиғи үчүн биринчи орунға еришкән екән. Сәйдулла ата билән Анархан ана 1961-жили турмуш қуруп, 4 қиз 2 оғулни бағриға бесипту. Һаят инсанға әмәс, инсан тәғдиргә бойсунуп яшайду әмәсму. Тәғдирниң язмиши билән Адаләт исимлиқ қизи йол-транспорт һалакитидин бари-йоқи 20 йешида көз жумупту. Пәрзәнтидин бевақит айрилған ата-ана тәғдиргә тәи берип, қалған пәрзәнтлириниң бәхитлик һаят кәчүрүшини тиләйду. Уларниң һәрқайсиси өз алдиға турмуш-тирикчилиги билән бәнт. Һаятниң әгир-тоқай йоллирида синақларға тәң тақабил туруп, чоң бир аилиниң түврүги билән жүригигә айланған мөтивәрләр бүгүнки күндә меһнитиниң һалавитини көрүп, бала-чақисиниң қизиғиға бөләнмәктә. Сөз ахирида бир аилиниңла әмәс, бир жутниң ғәзниси, бәрикити болған мөтивәрләргә мустәһкәм саламәтлик, узақ өмүр һәм бәхитлик қерилиқ тиләймиз!