• «Уйғур авазиниң» сәйилгаһи
• 27 Ақпан, 2019

Бақмичиниң тапқурлуғи

Бир бақмичи нәсиллик қойларни беқип, муваппәқийәт қазинип, шан-шөһрәткә еришипту. Буни көрәлмигән айрим һәсәтхорлар униң үстидин жуқарқи орунларға чеқим-шикайәт йезипту. Шуниңдин кейин униңға кәйни-кәйнидин тәкшүргүчиләр келишкә башлапту. Биринчи тәкшүргүчиниң: «Қойлириңни немә берип бақтиң?» дегән соалиға бақмичи: «Өзимиздин ешип қалған тамақлар билән бақтим» дәп җавап берипту. Тәкшүргүчи «Йемәк-ичмәкни исрап қилғиниң үчүн җазаға тартилисән» дәп униңға 10 000 тәңгә җәриман селип кетипту. Бир һәптидин кейин башқа бир идаридин кәлгән тәкшүргүчи бақмичиға нәқ шу соалнила қоюпту. Аччиғиға пәс келәлмигән у: «Қойлиримни нават-шекәр берип бақтим» дәпту. Бу қетим бақмичи «өй һайванлирини хорлиғини үчүн» йәнә 10 000 тәңгә җәриман төләпту . Үчинчи қетим қәдәм кәлгән тәкшүргүчи қайтидинла жуқуридики соални қойғинида бақмичи қорқуп кетип: «Шәхсән өзәм қойлиримға һечнәрсә бәргиним йоқ. Пәқәт һәрқайсисиға 500 тәңгидин тутқузуп: «Халиған немәңларни елип йәңлар дедим» дәп гунани қойлириға артип, өзини ақлашқа тиришипту.