• «Уйғур авазиниң» сәйилгаһи
• 01 Тамыз, 2019

Жүрәкниң париси

Бирдә нурғун операциягә қатнашқан бир тәҗрибилик хирург билән параңлишип қалдуқ. Мән униңдин соридим: ــ Әл ичидә «Дохтурлар өлүмни нурғун көргәчкә, уларниң жүриги таштәк қаттиқ болиду» дегән гәп бар. Шу растму? ــ Раст. ــ Мабада бемар операция үстилидә өлүп кәтсә, сиз уни адәттики бир иш сүпитидила қобул қилип, анчивала етивар бәрмәйсизкәндә? ــ Әмәлиятта мәнму сиз ейтқандәк, бемарниң өлүп кетишигә пәрвасиз муамилә қилғум келиду. Пәқәт күчүмниң баричә тиришқан болсам, давалишимда хаталиқ болмиса, буни өзәмниң мәғлубийити дәп қаримаслиққа тиришимән. Мән тил қатмидим. Бираз җим-җитлиқтин кейин у сөзини давам қилди: ـــ Лекин бәзидә бемарлар көз алдимда өлүп кәтсә, мәнму жиғлап қалимән. Бир күни бир яш аял туғуттин кейин қансирап кәтти. Әһвал бәк җиддийлашсиму, бәхиткә яриша, операция оңушлуқ болуп, қанни тохтивалдуқ. Бемарниң әһвалиму турақлашти. Мән еғир бир тинип, маскини елип турғинимда, у һошиға кәлди. Мән күлүмсирәп, униңға хәтәрниң өтүп кәткәнлигини ейттим. У бешини чайқап туруп, аҗиз авазда: ــ Дохтур, балам қандағирақ? ــ дәп сориди. Мән у чағда униң балисниң әһвалидин бехәвәр едим. Лекин, дохтур болуш сүпитим билән мундақ пәйттә қандақ җавап беришни биләттим. ــ Бала яхши, сағлам екән. ــ Һә, баламда чатақ болмисила мән хатирҗәм. ــ Сиздиму һечқандақ чатақ йоқ, ــ дедим мән. ــ Яқ, дохтур, мән һәмширә, өзәмниң қандақ әһвалда екәнлигимни убдан билимән, ــ деди у. Һелиқи аял операциядин чиқип, он минуттин кейинла аләмдин өтти. Мән униң татирип кәткән чирайиға қарап, өзәмни туталмай жиғлавәттим. Дохтурниң һекайиси мошу йәргә кәлгәндә, мениңму көзлирим нәмләшти. Бу дуниядин кетиш алдида турған бир адәмниң қиялмайдиған нурғун йеқинлири – сөйгән яри, достлири яки қериндашлири болуши мүмкин. Лекин, у ана болса, һаятиниң ахирида биринчи новәттә өз балисини әскә алидикән. Әмәлиятта, пәқәт һаятиниң ахирқи минутлиридила әмәс, ана болған күндин башлап, таки бу дуниядин кәткичә, бала һаман аниниң мәңгүлүк жүрәк париси болуп қалидекән.