• "Мәнавият булуңи"
• 31 Қазан, 2019

Дадам аңлап қалмисунчу!

...Бу наһайити бәхитлик аилә болидиған. Күнләрниң биридә ана узаққа созулған ағриқ зәрдавидин аләмдин өтиду. Үч яшлиқ қизчақ дайимла дадисидин: «Анамни бәк сеғиндим. У қачан келиду?» дәп сорайдиған болиду. Ата униңға: «Аниңиз наһайити жирақ сәпәргә кәтти. Келип қалар...», дәп бағриға бесип ухлитатти... Аридин бирнәччә жил өтүп, ата ақкөңүл вә меһриван бир аял билән тонушуп, униңға өйләнмәкчи болиду. Болғуси рәпиқисини өйигә елип келиш һарписида у қизидин: «Сиз аниңизниң чирайини унтуп қалмиғансиз?» дәп сорайду. Қизчақ бираз ойлинип, «яқ» дегән мәнада бешини чайқайду. Шу пәйттә ишик ечилип, «йеңи ана» кирип келиду. Аял иллиқ күлүмсиригән бойи, қучиғини кәң йейип, қизчақни өзигә чақириду. Қизчақ немә қиларини билмәй, тиңирқиған пети туруп қалиду. Дадиси униңға «Қизим, аниңизни тонумай қалдиңизму немә? Йениға барсиңизчу» дәйду. Шуниңдин кейинла қизчақ аниниң йениға келип, қучиғиға олтириду. Кәчқурунлуғи ана қизни елип, униң бөлмисигә кириду. Иккиси узақ параңлишиду. Бир чағда қиз күтүлмигән йәрдин: «Сиз мениң анам әмәс! Мениң анам қайтиш болуп кәткән. Буни мән хошнилиримиздин аңлиғанда бирақла билдим» дегән гәпни ейтиду. Бу сөзләрдин кейин аял гөдәкни бағриға бесип, өзини туталмай жиғлап кетиду. Шунда қизчақ: «Сәвир қилиң, көңлиңизни бузмаң. Мән бүгүндин башлап сизни «Анам» дәп атайдиған болимән. Жиғлимаңчу, мән сизни наһайити яхши көримән. Чүнки маңа дадам дайимла : «Ана — улуқ. Җәннәтниң ачқучи Аниларниң тапининиң астида» дәп ейтидиған» дәп уни қаттиқ қучақлавалиду. Аял бу сөзләрдин бәкму тәсирлинип: «Қулунум, немә дегән әқиллик қиз сиз» дәп өпкә-өпкисини басалмай жиғлап кетиду. «Сиздин бир өтүнүшүм бар, — дәйду қизчақ гепини давамлаштуруп. — Иккимизниң арисида болған параңни дадам аңлап қалмисунчу!». Дәл мошу пәйттә туюқсиз бөлмигә кирип кәлгән ата қизиниң ейтқанлирини ашкарә аңлап туратти...