• Редакция почтисидин
• 03 Қыркүйек, 2020

Өз қирғақлириңға һаят бәргин

Мана, йеңи оқуш жилиму башланди. Адәттикидәк, мәктәп һойлисида тәнтәнилик мәрасим өткүзүп, җараңлиқ қоңғурақ авазини чалалмисақму, онлайн-шараитта оқушқа муәллимләр, ата-анилар, оқуғучилар һәртәрәплимә тәйяр. Биринчи новәттә, әлвәттә, һәрбиримизниң саламәтлиги туриду. Өзара чүшәнчә, һөрмәт, хатирҗәмлик болса, оқуш җәриянида алға қойған мәхсәтләргә биллә йетимиз.
Мәшһур педагог, устазларниң устази Шалва Амонашвили: «Өз қирғақлириңға һаят бәргин!», дәп мундақ бир әпсанини ейтқан екән:
“Чөл бойида, чаққан бир көл бар еди. У наһайити кичик болғини билән, униң қирғиғида һаят орғуп, рәңму-рәң гүлләр ечилип, қушлар сайрап, дәл-дәрәқләрниң шахлири көлгә тегип, әҗайип бир гөзәлликни һасил қилатти. Көл өзиниң өп-чөрисидики һаят қайнимиға хуш болуп, өз хизмитидин дайим мәғрурлинидекән.
Бир күни көлниң қешиға илан келип: «Сениң қирғиғиңниң у чети чөл, һәммә яқ қуруп, һалсирап кәткән» дәпту.
Әгәр илан ақ көңүл, меһриван болған болса, мундақ дегән болар еди: «Сән қандақ яхши көл. Сән кичик болсаңму, өз әтрапиңға һаят беғишлаватисән».
Бирақ, илан мерәз, қизғанчуқ, өзидин башқа һечкимни яқтурмайдиған көрәлмәс екән.
Көл өзигә хас ақкөңүллүк билән иландин сорапту: “Мән чөлгә қандақ ярдәм қилсам болиду?”. “Адәмдин сора!”дәпту илан муғәмбирлик қилип.
Әтигәнлиги адәм көлни диққәт билән тиңшап: «Мақул, мән немә қилишни билимән» дәптудә, көп ойланмастинла, көлниң һәр яқисидин ериқларни ечип, чөлгә су башлапту.
Әгәр адәм әқиллик вә ғәмхорчи болған болса: «Қәдирдан көл, сән өз қолуңдин кәлгән бар мүмкинчиликни қиливатисән. Саңа рәхмәт», дегән болар еди. Бирақ, амал қанчә, у бепәрва, көйүми йоқ адәм екән.
Кичик көлниң сүйи тартилип, чөлгиму йәтмәй, өзигиму йәтмәй, әтрапи қуруп кетипту. Көл мәйүслинип қалғанда, қешиға җәннәт қуши учуп кәптудә, “Немә болди, көлчәк?” дәп сорапту.
Көл болған вақиәни баян қилипту: “Һәй, көлчәк, сән чөлни гүлләндүрүш үчүн яралмидиң, униңға сениң чамиң кәлмәйду. Сән өз қирғақлириңға қариғин. Өз орнуңға сулириңни қайтуруп кәлгин. Сән қирғақлириңға һаят бериш үчүн яралған. Су бәргин, һаят бәргин”.
«Чөл қандақ қилиду? Униңғиму су керәкқу. Хәп, қудритимниң йәтмәйватқанлиғи», дәпту көл мәйүслинип.
Җәннәт қуши: «Һаятта һәркимниң, һәрнәрсиниң өзигила хас вәзиписи болиду. Сениң у йоған чөлгә ялғуз қудритиң йәтмәйду, сән өз қирғақлириңға қара. Әтрапиңға су берип, яшнатқин. Бу гөзәлликни көрүп, әқиллик, ғәмхорчи инсанлар келип, саңа зәхмә йәткүзмәй, чөлни гүлләндүрүш йоллирини издәйду», дәпту.
Жуқуридики мисал арқилиқ демәкчи болғиним, муәллим һәряқтин издинидиған, һәрбир балиға билим бериш йолида пәрванә болидиған от жүрәклик билим беғиниң бағвинидур. Һәрбир муәллим өз шагиртлирини билим нури билән суғарса, һәрбир ата-ана билим елишқа керәклик мүмкинчиликни яритип бәрсә, бу вақитлиқ синақлардин сүрүнмәй өтүшимизгә ишәнчим камил. Бир-биримизгә һөрмәт, өзара чүшәнчә билән қарайли. Хатирҗәм йәрдә сағлам балилар өсиду.
Йеңи оқуш жили йеник, сүпәтлик болсун!

Бүвихеличәм ИМИНОВА,
А.Розибақиев намидики 153-мәктәп-гимназияниң башланғуч синип муәллими.
Алмута шәһири.