• Дунияда мөҗүзә тола
• 14 Қаңтар, 2021

Садиғаң кетәй, тәбиәт!

Бийилқи Йеңи жил мәрикиси таҗсиман вируси түпәйли дағдуғилиқ нишанланмиди. Адәмләр көңли униңсизму ғәш әмәсмеди. Бәзиләр күн көрүш истигидә һәләк, бәзиләр көрәлмәсләрниң доқидин пәрвайи пәләк... Һәммидин, кичикләргә угал болди, Қиш бовай бу қетим кәлмиди. Соға бәрмиди...
Һелиму тәбиәт сехи екән. Йеңи жил һарписида әтраптики мәлиләрниң турғунлири балилирини әгәштүрүп, Қизил Шәриқ йезисиға қарап еқишти. Уқушсақ, йеза четидики су трубиси тешилип, етилип чиққан су қетип, муз шәһәрчисигә айлинип қапту. Товва, дәймән, адәмләр қолда барниң қәдрини билмәй, ағриқ-силаққа дучар болувалдуқ. Һә, тәбиәт-ана болса, йоқтин барни ясап, көңлимизни еливатиду. Тәбиәтму чевәрғу. Етилип чиққан су, худди чоң қорғанларниң дәрвазиси охшаш, муз қетип, икки четидә икки мунарә қәд көтирип турупту. Техи ара-арисидики көк муз шималий қутупниң сәраплиқ әксини намайән қилип турғини бир мөҗүзә-сехир. Кәйнидики дәрәқниң учидики шахлириға илиқлиқ турған муз җалалири шәһәрчиниң көркини техиму ашуруп туриду. Шәһәрчини көргили келиватқан ушшақ балиларниң айиғи үзүләр әмәс: «Дәрваза» алдида сүрәткә чүшүп, зоқлиниватқан. Худди Антарктидиға берип кәлгәндәк, иҗтимаий торларда сүрәтлирини таритиватқан.
Шәһәрчигә барған бир тонушум болса, кона жилда көргән-тартқан җапалирини мошу йәргә келип, бирәтола хатирисидин жүтирип қойғанлиғини изһар қилди. Униң ейтишичә, биз, адәмләр, қараңғулуқ чаңгилиға петип, андин қуяш йоруғини, таң сүвәсини, аппақ қарни көргинимиздә раһәтлинип қалимизкән. Адәмләрдә йоқ меһир-муһәббәтни сехиргәр тәбиәттин сезинимизкән.
Тонушумниң сөзидин кейин өзәмму муз шәһәрчидин нәп-мәлһәм, күч-қувәт елип, «Садиғаңғинә кетәй, көркиңдин өргиләй тәбиәт!» дәвәткинимни сәзмәй қалдим.

Абдулҗан АЗНИБАҚИЕВ.