• Җасарәт — мәңгүлүк
• 04 Мамыр, 2017

Қиямәт күндә йезилған шеир

Хасийәтхан Батталова 1928-жили Уйғур наһийәсиниң Ават йезисида туғулған. Улуқ Вәтән уруши жиллири арқа сәптә тиним тапмай әмгәк қилди. У шаир қәлблик аял еди. Урушқа кәткән акиси Бәһрим Һошуровтин «қара хәт» кәлгән күни ғәмгүзар ана өзиниң дәрт-пәриядини шеир мисралириға қачилап, уни түгүчкә орап, сандуқ ичидә сақлап қойған екән. Бүгүн гезитханлар диққитигә 82 йешида дуниядин өткән нураний аниниң әйнә шу қиямәт күнләрдә йезилған қошақлирини һавалә қиливатимиз.Бу күнләр еғир күнләр, Унтулмас тарих болди. Әл бешиға ғәм чүшти, Көз йеши дәрия болди. Қириқ иккинчи жилниң 26-феврали, Акамниң Яркәнткә маңған күни. Хошлишип кәтти Чариндин пиядила, Һеч ядимдин кәтмәйду күндүз-түни. Чоң-кичикни қан жиғлитип зар әйләткән, Ата-ана қериндаштин айривәткән. Бизгә дүшмән фашистлар йоқ болғичә, «Җеним қурван» дәп акам қәсәм ичкән. Соғ бөшүк қучақлап баққан анам, Нәгә кәтти қәдирдан мениң ағам. Ойлиған мәхситигә йетәлмәстин, Кәткәнду жүригидә қайғу, арман. Кишигә беһөддә сөз ейтмас, Инсанлиқ қериндашлар. Қойниң қозисидәк жугач, Нәгә кәтти бу яшлар. Әл бәхтини қоғдашта, Шейит болған шу яшлар. Аман болсун әндики, Чоң-кичик қериндашлар. Он гүлиниң бир гүли, Ечилмиған түврүгүм. Ишәнчимдин айрилдим, Кавап болди жүригим. Бир өйдә ялғуз қиз болуп   туғулуптимән, Изсиз кетип дәрт тепип бәрдиң  җеним акам. Бешимни сийпап дәрдимни  тәң тартишқидәк Бармиди ишәнгидәк мениң анам. Бала тепип қизиғини көрәлмигән, Йоған өйдә ялғуз қалди сорли момам. Арминиң көп, еди йетәлмидиң мурадиңға, Унтулмайду көпкә кәлгән бу бир йеға. Хәтлириңдә азатлиқ күтүп йеңишни, Көрәлмидиң йеңиш билән аяқлашқан бу челишни. Житиммән йәттә йешимдин, Унтулмас күн өтти бешимдин. Үмүтлирим зор еди, амалим йоқ, Айрилдим қаяш-қериндаштин. Жүримән бәндә болуп, Яралғинимға тоюп. Бүгүн маңа көрүнди, Асман чоғ, йәр қоғ болуп. Дәрт кәлди әзиз башқа, Кишиниң җени башқа. Сәнғу көңүл ясайсән, Йетәмду қериндашқа. Вәтән йолида кәттиң, Яшлиғиңға ағринимән. Ким билсун мениң дәрдимни, Күндин-күнгә сарғийимән. Акамни ойлисамла, Бу җенимдин кечимән. Йерим җан кәлгән атамға, Қарап шүкри дәймән. Алдиңда яйлиң йоқ, кәйниңдә қуйруқ, Қан кечип, җапа чекип кәттиң дуниядин. Орнуңда өсәр дәймән, избасар инилириң – Турди, Ермак, Емельян, Мәмликәтхан сиңлиң. Киши жутида ялғузмән, Мусапир һәм житим мән. Кумулуп жүргән һәмрайим, Муртиза дәп билимән. Қамлашсун, қамлашмисун, Дәрткә чидимай яздим. Ғәм билән ғәпләт басти, Көңлүмни қайғу чачти. Кимниң бешиға бу күн кәлсә, Шу йетиду һалиға. Дәрт билән ғәм көрмигәнләр, Күләмдекин муңиға. Хасийәтхан БАТТАЛОВА. 1947-жил.