• Гезитхан пикри
• 03 Тамыз, 2017

«Иҗаткар» - изгүлүк гүлзари

Бийил миллитимиз һаятида нурғунлиған еғиз толтуруп ейтқидәк утуқарниң гувачиси болдуқ. Җумһурийәтлик Уйғур театриға академиялик мәртивиниң берилиши, мәнивий қәдрийәтлиримиз қатаридин орун алған «Иҗаткар» әдәбий-публицистикилиқ, илмий-аммибап журналиниң йоруқ көрүнүши шулар җүмлисидиндур. Әҗайип көтирәңгү роһта журнални қолумға елип, йеңи бояқларниң пуриғини пурап, варақлап чиқтим. Андин бирдинла ойлирим жирақларға сәпәр чәкти. Өз мәзгилидә дәл мошундақ «Арзу» журналиму йоруқ көргән әмәсмеди. Биз уни қанчилик һаяҗанлиқ, хошаллиқ илкидә қобул қилған едуқ. У журнал сахавәтлик инсанларниң, мәһкимә-егиликләрниң көпчилик пухраларниң, мәктәпләрниң һамийлиғида йоруқ көргән еди. Әпсус, «Пәрваз», «Арзу», «Дидар» журналлилириниң өмри бәкму қисқа болди. Мана, әнди әшу бошлуқни толтуридиған, барлиғимиз арман қилған, үмүт қилған «Иҗаткар» журнали нәширдин чиқти. Вақит, һаят бир орунда турмай, дәрия кәби еқип өтүверидекән. Әшу һаят йоллирида инсан балисиға тамақ билән кийим қанчилик һаҗәт болса, роһий озуқму шулардин кам турмайду. Бүгүнки пән-техника сүръәтлик тәрәққий етип, аләмшумуллаштуруш җәриянлириму аң-сәвийәмизни қаплап келиватқанда Әхмәтҗан Исрапилов, Тельман Нурахунов, Җәмшит Розахунов, Дәвир Муһәммәтниң вә башқиму һәйъят әзалириниң җанкөйәрлик һәмкарлиғида йоруқ көргән «Иҗаткар» журнали барлиғимизниң көңлидин чиқип, иссиқ орун алидиғанлиғи муқәррәр. Бу журналниң йоруқ көрүши миллий әдәбиятимиз тарихидики мәзмунлуқ сәһипидур. Бүгүнки таңда «Иҗаткар» журнали арқилиқ башқа дөләтләрдә яшаватқан хәлқимиз вәкиллириниң һаятидин хәвәрдар болалайдиғанлиғимизму – биз, Қазақстанда яшаватқан уйғурлар үчүн чоң хошаллиқ. Шуниң үчүн бу ишниң бешида турған қериндашларға ақ йол тиләп, паалийитини қоллап-қувәтләп, һәрбир уйғур аилиси бу журналниң җанкөйәри болушимиз шәрт. Мирзәхмәт ҖӘМИЕВ. Уйғур наһийәси.