• Әхбаратлар еқими
• 13 Қаңтар, 2022

Тәрәққиятимизға етилған таш

2022-жил. Биз бу жилни йеңи үмүт вә арзу-арманлар билән күткән едуқ. Амма, у биз күткән йеңи жил болмиди. Униң кириши билән Қазақстан хәлқи илгири-кейин дуч кәлмигән азап-оқубәт вә қайғу-һәсрәт ичидә қалди. Барчимизға әтивалиқ, сөйүмлүк һәм вақит тапсақ бәһирлинип сәйлә қилидиған Алмута шәһирини қара туман басти.
Бу қара туман тәбиий болғини йоқ. У “Қазақстан Җумһурийити” дәп атилидиған вәтинимизниң 30 жиллиқ тарихида қол йәткүзгән утуқ-муваппәқийәтлири билән илгириләшлирини көрәлмигәнләр тәрипидин уюштурулди, аз вақит ичидә дуния әһлигә тонулған елимизни көк исқа айландурмақчи болғанларниң касапитидин пәйда болди. Һайван терисини кийгән адәмсимақларниң қара нийити түпәйли гөзәл, һәрқандақ кишини бирдинла өзигә җәлип қилиш хусусийитигә егә җәнубий пайтәхтимиз күл-қоқасқа айлинип, һәммимизниң көңлини ғәш қилди. Жирақ-йеқиндин кәлгән уруқ-туққан, қериндашлиримизни сәйлә қилдуруп, уларға гөзәл тәбиәт мәнзириси вә тәрәққий әткән һәрқандақ чәт әлниң шәһәрлиридин қелишмайдиған асман билән бой талашқан беналирини көрситип, пәхирлинидиған чирайлиқ Алмута кочилирида арамхуда жүрүш бехәтәр дәриҗигә йәтти.
Буни аз дегәндәк, җумһурийәт хәлқи җәмийәтлик тәртипни сақлаш йолида хизмитини ада қиливатқан бир талай ички ишлар органлириниң хадимлири билән һәрбийләрдин мәзгилсиз айрилди. Әң ечинарлиғи, уларниң ичидә айримлири техи жигирмә яшқа толмиғанлар. Бу уларниң қериндашлириғила әмәс, бәлки пүткүл җумһурийәт хәлқигә әләм болмақта. Улар ахирқи нәпәсигичә булаңчи-қарақчилар билән елишип, җенини әл үчүн қурван қилди. Расти шуки, бу қәһриманларчә қаза тапқан әзимәтлиримиз дәсләп өзлиригә қарши чиққанларни «течлиқ намайишчилири» дәп чүшәнди. Уларға бирәр қурал-ярақму қолланғини йоқ. Бирақ әмәлиятта ундақ әмәс еди. Шу «течлиқ намайишчилири» дегән  айрим ялған қалпақ кийгәнләр көңлигә пүккән һәрқандақ қара нийитини әмәлгә ашурушқа тәйяр болуп чиқти. Алдиға чиққан мәйли полиция хадими яки һәрбий болсун, уларни халиғиничә уруп-соқти, қолидики таяқ-тоқмақлар билән кочида өтүп кетип барған шәһәр турғунлириниму айимиди. Полиция автомобильлириға от қоюп, от өчириш вә «Тез ярдәм» машинилирини тартивелип, һаман булаңчилиқ-қарақчилиқ һәрикәтлирини давамлаштурди. Бу ишлар шәһәрниң барлиқ җайлирида орун алди десәк хаталашмаймиз.
Өзлириниң барлиқ җәһәттин «ғалип» чиққанлиғини сезишкә башлиған булаңчилар кочиму-коча жүрүп, дукан, банк, сода мәркәзлиригә һуҗум башлиди. Дукан әйнәклирини четидин чеқип-сундуруп, әң қиммәт буюмларни оғрилиди. Қисқиси,  алдин-ала һесап бойичә, чиқим миллиардлиған тәңгигә йетипту. Бу техи ахирқи һесап әмәс. Йүзлигән кичик вә оттура тиҗарәт егилири бир күнниң ичидила дақ йәргә олтирип қалди. 
Бу биз тәқәзалиқ билән күткән 2022-жилниң дәсләпки һәптисидә йүз бәргән вақиәләрниң қисқичә баяни. Әлвәттә, буниң һәммисини ушбу қурларни оқуватқан һәрбир оқурмән һәрхил әхбарат васитилиридин, болупму телевизор экранидин өз көзи билән көрүп, өз қулиғи билән аңлиди. Буниңға биз артуқчә елип-қошқан һечнәрсә йоқ. Бирақ шу нәрсә ениқки, вәтинимиз – мустәқил Қазақстанға вә униң  һөкүмитини ғулитишқа һәм бизниң бәхтияр һаятимизға  қарита етилған оқ дәп ейтишқа толуқ асас бар. 
Чоң сәясәткә тохталмиғанниң өзидә, өзара тиймақ ичидин кир издәйдиғанлар бу ишлардин дәрис алса болиду. Бизгә нурғун нәрсә лазим әмәс. Мошу қалаймиқанчилиқлар тоғрилиқ өз пикирлирини изһар қиливатқанлар, мәйли депутат, язғучи-шаир яки  җәмийәт әрбаби болсун, уларниң һәммиси бир еғиздин бизгә пәқәт әҗдатлиримиз арман қилған мустәқиллик билән әркинлигимизни сақлап қелиш вә хәлқимизниң аманлиғи керәклигини тәкрар-тәкрар ейтмақта. Бу, әлвәттә, уруш билән қан төкүш һечқачан вә һечкимгә яхшилиқ елип кәлмигән. Шуңлашқа хәлқимиз уни халимайду һәм халимиған.
Хулләс, Йеңи жилда биз күтмигән йеңи паҗиә йүз бәрди. Бир сөз билән ейтсақ, айрим дөләт органлири буниңға тәйяр болмай чиқти. Хаталиқларға йол қойдуқ. Бирақ, Президентимиз Қасым-Жомарт Тоқаевниң әл бешиға қайғу чүшкән пәйттә өзиниң пәм-парасити билән даналиғини  көрситиши түпәйли бизниң турмушимиз өз әслигә келишкә башлиди. Әлвәттә, бу ишлар Президентқа асанға чүшкини йоқ. Кечә-күндүз хәлиқниң арамини бузған террористларға қарши һәрикәткә рәһбәрлик қилди. 
Ахирида ейтаримиз, течлиқ турмушимизға етилған бу оқ – көпчилигимизгә арқимизға бир нәзәр салған һалда, һәрқандақ ишта ойлинип, роһий байлиғимизни қәдирләп, өзара мунасивитимиздә сәмимий болушқа дәвәт қилса керәк. Муһими, уруш билән қан төкүш бизгә тамамән керәк әмәс. Шуңлашқа ички-ташқи дүшмәнни әгәшмәй, Президентимиз тутқан йолни қоллап-қувәтләп, елимиз тәрәққиятиға биркишилик һәссә қошушқа интилсақ болғини.

Пәрһат ДАВУТОВ,
Қазақстанниң хизмәт 
көрсәткән әрбаби.