• Шеирлар
• 02 Маусым, 2016

Өзәм һәққидә

Мән дунияға көз ачқанда  «иңәләп», Ат қоюпту ата-анам Линара дәп. Әшу күндин тунҗимиз дәп  пәпиләп, Өстүрмәктә улар мени әтивалап.Андин йәнә өйүмизгә қут қонуп, Алла бәрди ата-анамға қиз-оғул. Укилирим маңа қарап өсмәктә, Мән маңған йол улар үчүниз болуп. Бу өмүрдә тиришимән  шуңлашқа, Һәр җәһәттин үлгилик қиз  болушқа. Әйнә шундақ мәхсәт билән бәш яшта, Кәлгән едим бу мәктәпкә  оқушқа. Тиришимән кечә-күндүз  шундақ, Устазимниң еқидисин ақлашқа. Билгинимдин билмигиним көп техи, Чүнки өзәм бари-йоқи он яшта. Вақит шундақ, ян-йениға қаримай, Өтәр чапсан еқин судәк  тохтимай. Қалмас үчүн шу вақитниң  кәйнидә, Ичимни мән илим билән  толтурай. Жүрсәм дәймән шунлашқамән сүрүнмәй, Яманларниң қатаридин  көрүнмәй. Арман қоғлап өтидиған өмүрдә. Дәймән егиз чоққилардин көрүнәй. Бу өмүрдә арзулирим көп мениң, Көч кәйнидә қелиш оюм йоқ мениң. Ишинимән бир өзәмниң күчигә, Шуниң үчүн көңлүм бүгүн тоқ мениң. Линара МӘҺӘМӘТОВА, Илия Бәхтия  намидики 3-Чонҗа уйғур оттура мәктивиниң 5-синип оқуғучиси. Уйғур наһийәси.