• Шеирлар
• 28 Наурыз, 2024

Туюқлар

Еһ, баһар пәсли! Нәқәдәр гөзәлсән! Сән һаятбәхшсән! Сән шундақ бир пәсилки, пүтүн йәр-зиминла әмәс, бәлки Үмүт вә Арзу, Муһәббәт вә Вапа, Сөйгү вә Садақәт һәм гүлләп яшнайду! Сәндә гөзәл һаятниң арамбәхш сази яңрайду! Баһар! Сән әбәдий хисләткә байсән! Сән қолумға тутқуздиң қәләм! Шундақ, сениң пәйзиңдин һөзүрлинип, илһам тарлирини чәктим, атәш қәлбимдин мана бу мисралар тамдидә, уни әзиз оқурмән, силәргә тәғдим қилғум кәлди. 

Әй, гөзәл, бир өмүр маңа болғин яр,
Көрүп бақ бағримни мәйли тилип яр.
Сән үчүн сәкрәшкә рази болимән,
Турсиму алдимда һәйвәтлик тик яр!

Ишқимни рәт қилма, демигин һеч яқ,
Сөйгүңдин жүрәккә Дилбәр отни яқ.
Инсанниң зенити гөзәл пәзиләт,
Әхлақиң билән яр әлгиму һәм яқ!

Мәйлимни қалмиғин һәргиз дәп чақчақ,
Яшлиқниң меғизин яр мән билән чақ.
Өмүрниң мәниси сөйгү, вапада,
Сөйгүниң көкидә чақмақ кәби чақ!

Ишқиңда, әй гөзәл, мән һәсрәт чәктим,
Түнләрдә тәнһамән деризәң чәктим.
Сөйгүңдин қолумға алдиму қәләм,
Бағара илһамниң тарини чәктим.

Мән барай беғиңға һәр күни яр кәч,
Баралмай қалсам гәр мәйли мәндин кәч.
У дәйду висалға йәтмәк истисәң,
Мән үчүн һәттаки сазлиқларни кәч!

Қошсиму йешиңға жиллар йәнә яш,
Әй, нигар, мән үчүн сән техи яп-яш.
Вақитлиқ һиҗранға бәрдашлиқ бәрмәй,
Нә үчүн төкәрсән қара көздин яш!

Нигарим ойғинар һәр күн сәһәр таң,
Келәмсән сәйлигә десәм, дәйду «таң?».
Хиялда бағ ичрә турғанда кәлсәң,
Бәрибир сезимән мәйли көзни таң!

Җаһанда сәндәк яр мән үчүн бир тал,
Чачлириң шу қәдәр қундуздәк тал-тал.
Өстәңниң бойида сөһбәт қурғанда,
Егилип зоқлинар бизгә мәҗнунтал!

Яр беқип, назлинип чекәр дил тарим,
Сән билән бәрикәт тапар кәң-тарим.
Сөйгүниң долқуни шавқунлар һаман,
Җош уруп аққандәк Зәрәфшан, Тарим!

Сөзүмгә қулақ сал яр маңа қара,
Өткән түн уйқида бесипту қара.
Айришни мәхсәт қип сән билән мени,
Һәйвиләр қилдиму бир көңли қара!?

Шәртимиз болғачқа қизарған алма,
Әй, нигар, алмини пишмастин алма.
Бәзидә орунсиз, тәмсиз сөз қилсам,
Кәчүргин һәргизму һеч еғир алма!

Яримниң сөзлири нават, шекәр, бал,
Хулқуңға баһарим пәқәтла йүз балл.
Кәчқурун сорунға биллә барайли,
Қизаркән у йәрдә бәзмә билән бал!

Ишқиңдин нә һоҗра, бир сарай қурдум,
Сарайда сән билән мән сөһбәт қурдум.
Чай дәмләп қуйғанда тәбәссүм билән,
Қешиңда янму-ян бәдашқан қурдум!

Тепишқан яр билән мән баһарда-  майда,
Сөйгүмни изһар қип, сөз қилмай майда.
Җанан яр илтипат көрсәтти дилдин,
Меһман қип, пиширип самсини майда!

Көрүнмәй, яр дәрдиң җенимға патти,
Күндүзгә һәмра күн, чарчиди- патти.
Билмидим аләмчә сөйгүң әй, пәри, 
Алмидәк жүрәккә қандақчә патти!
 
Өмүрдә әй, Дилбәр, даванлардин аш,
Сақланғин тил-көздин, кирмисун һәм аш.
Һиҗранда сеғинип жүрсәмму чаңқап,
Сениңсиз гәлдин һеч өтмәйду чай, аш!

Дегидәк екәнмән раса чиңқи чүш,
Кечә түн уйқида көрүп мән бир чүш.
Асманда яр қуяш кәби парлаптәк,
Дәптимән җар селип яр зиминға чүш!

Гүл дәймән яримниң чеһри-йүзини,
Тепилмас кәзсәмму гәр йәр йүзини.
Тәң кәлмәс һечқайси сәндәк җананға,
Бил, тизип қойсиму нәччә йүзини!

Баримни җаһанда ярға атармән,
Шәрәт қип гүл-бағни қашму атармән.
Ғунчидәк боюңни көрә-көрмәйла,
Тақәтсиз өзәмни саңа атармән!

Көргили барсам мән яр дәр «тамақ йәң»,
Дәрмән өз-өзәмгә мүшкүлләрни йәң.
Қайтқанда қиялмай пәришан болуп,
Хошлишип қалар у шилтип қолу- йәң!

Турмушниң долқуни дәр: «яр билән үз!»,
Һәсәтхор рәқиптә боламдиған үз.
Вапаға гәр җапа қилғидәк болсам,
Разимән мәйли сән мәндин үмүт үз!

Яңратса нахшини яр үни чаң-чаң,
Чалай мән нахшиға тәңкәш қилип чаң.
Висалға тәқәза җан дилим билән,
Кәл десә жүгрәймән чиқирип мән чаң!

Әй, нигар, сорисаң әгәр йешимни,
Ейтишқа тәйярмән қарар-йешимни.
Һиҗранда жүрсәмму, рәқипкә бирақ,
Көрсәтмәй келимән һеч көз йешимни!

Баралмай қалсам, яр, қапақни түрмә,
Беһөддә йол қарап сән йәңни түрмә.
Сән билән гүлбаһар зимистан қишму,
Сениңсиз бу өмүр бәәйни түрмә!

Яр гүлшән беғиңни отай жулуп чөп,
Ямғурда һөл болуп кәтсәмму чөп-чөп.
Сән билән пиялә чай ичсәм бәхит,
Күтмигин гөш селип, етип нарин-чөп!

Яр таңған яғлиқниң рәңги екән һал,
Әй, гөзәл, кәмтар бол, тартмиғин һеч һал.
Бәзидә қәлбиңни чүшәнмәй қалсам,
Өзгигә ейтмиғин зади мутлақ һал!

Яр дәйду кәлсәң гәр паяндаз салай,
Бараңда муңдишип, һәм параң салай.
Илтипат көрсәтсә, бармай турамдим,
Бу пурсәт қәлбиңгә мән қулақ салай!

Яримниң көңли ақ, нийити бәк түз,
Учришиш вақтиға дәйду реҗә түз.
Барармән һәр күни кәчқурун чоқум,
Көрүнмәй қалсиму һәтта дала-түз!

Әй, нигар, мән үчүн қәлбиңни кәң ач,
Кечикип барсамму, чирай түрмә, ач.
Сән үчүн, раст гепим, җеним тәсәддуқ,
Жүрсәмму мәйли тоқ, мәйли гаһи ач!

Яр десә әгәрдә келип сөһбәт қур,
Баримән нәзмиләр йезип нәччә қур.
Көрәлмәс қув рәқип һәсәт отида
Өртинип, күл болуп бирәтола қур!

ШӘМСИМУҺӘММӘД.

Атамекен йезиси,
Панфилов наһийәси