• Шеирлар
• 06 Наурыз, 2019

“Қорған болай бәхит қонған бешиңға”

Талантлиқ яш иҗаткар Мерей Қарт 1989-жили Шәрқий Қазақстан вилайити Тарбағатай наһийәсиниң Үштөбә йезисида туғулған. Филология пәнлириниң магистри. «Алтын тобылғы» әдәбий конкурсиниң ғалиби. Өткән жили болса, Қазақстан Җумһурийитиниң «Дарын» дөләтлик яшлар мукапитиниң саһиби аталди. Яш шаир һазир Қазақстан Язғучилар иттипақиниң Шәмәй вилайитидики шөбисигә рәһбәрлик қилиду. Төвәндә униң биртүркүм шеирлирини диққитиңларға һавалә қиливатимиз. Туғулған йәр Жанаримда мунар-қорған, Тағлиримәй, күмүч қонған. Қиясидин қиран көрсәм, Хиял учуп, хумар қанған. Мунбәт топрақ тумар болған, Туғулған йәр! Булақлири өлкимизниң Мөлдүр көзи әркә қизниң. Дәрәқлири җала асқан, Сумбул чечи – алтун күзниң. Долқуни зор деңизимниң... Туғулған йәр! Булутлирим – арғимиғим, Үни ашар тағлиримдин. Турниларниң нахшисидин Аңлиниду чар-тәғдирим. Көңлүмдәк кәң көл-қирлирим. Туғулған йәр! Арча, терәк, қариғейиң... Йолун тепип арилидим... Һидлиниду сана-беғим, Бәкму мәптун сан тәғдириң, Туғулған йәр! Сентябрь Көркүңгә бәкму зоқлинип, Көз алмай, узақ қаридим. Рәнҗисун мәйли ақ булут, Очуққу сениң маңлийиң. Сентябрь ейи ямғурлуқ, Гүмбәзлик асман жиғлайду. Иккимиз тепишмақ – сирлиқ, Бу айни жүрәк қиймайду. Сарғайған әкис теңимда, Шәлдәмләр – назук сеғиниш. Нигарим кәлгин йенимға, Демимдин қувәт елип ич. Сезим вә сезим қошулуп, Сөзлирим гүлни жиғлатқан. Қуяшим, һәҗәп күн кечип, Ялғузлуқ һәқтә унтуған. Сир чәксәм тиңшар қушлар, Бағ... Дәрәқтин чүшкән тамча – нур. Өзәңгә чәксиз хуштар чағ Әҗайип өткән бир өмүр! Яш шаир Мирас Асан – Қарағанды вилайити Қарқаралы наһийәсиниң Бақты йезисида дунияға кәлгән. Е.А. Бөкетаев намидики Қариғанда дөләт университетиниң учумкари. Педагогика пәнлириниң магистри. 2010-жили өткән XІІІ Хәлиқара «Шабыт» иҗадий яшлар фестивалиниң лауреати. «Соңғы раушан», «Бекзат» вә «Сүйесің, жүрек, сүйесің» шеирий топламлириниң муәллипи. Сезим хуни алтундинму бәк қиммәт Бизниң бәхит бәзиләргә сөз қуруқ, Нишан болдуқ турғанларға көз көрүп. Пичиғидин әшуларниң биринчи, Өзәң келип қучиғимға кәл күлүп. Учраштурмай боран, ямғур-йешинға, Қорған болай бәхит қонған бешиңға. Мәйли күнлүк болмисиму қолумда, Тоқмиғим һәм болмисиму қешимда. Ичкинимиз боливәрмәс оға су, Өртинәйли, бөләк әсли бу көйүш. Сени қоллаш – шеирға хас йол ечиш, Сени қоғдаш – яш өмүргә нур қуюш. Жүргүм кәлмәс жутқа ялған көрүнүп, Немә йәтсун өткәнгә зәп җүп қуруп. Сезим хуни алтундиму бәк қиммәт, Ишәш қили ағамчидин миқтиғу. *** Адәттики учришиш – хам хиялда, Жирақ турса, сезиләр бәхит балға. Олтирисиз сиз түнни қолдин ясап, Атқузимән мән улап таңни-таңға. Кона саат. Бош ваза. Пәрдә гүлсиз, Чечилиду чирақ-шам йәргә нурсиз. Қәһриманин төзүмниң мәңгү солап, Шеһитлирин сезимниң йәрләп үнсиз. Җан йоқ мәндәк қилмиған күнни қаза, Сизму жугач гоя үнсиз көлдәк таза. Қолуңиздин хиялән алғум келәр, Болмай туруп кашила йолуңизда. Үмүт – хуштар, болғуси әңгүштәр-от, О, бу чағда жүрәктин Йәр кичик боп. Кетәр болған поездниң вақти жирақ, Мән қичқарған киракәшниң кәлгүси йоқ. ...Хошлишимиз шуларға қаримастин, Асман жиғлар биз үчүн астин-үстүн. Уққиним шу – сөйүши дунияниң, Башланғанкән әзәлдин, әшу баштин. Қазақчидин тәрҗимә қилған Абдулҗан АЗНИБАҚИЕВ.